کف پای صاف

کف پای صاف زمانی رخ می‌دهد که قوس کف پا هنگام ایستادن، وضعیت طبیعی نداشته باشد. این وضعیت می‌تواند باعث ایجاد درد هنگام انجام فعالیت‌های بدنی شود. از این وضعیت به عنوان قوس‌ افتاده نیز یاد می‌شود. کف پای صاف در نوزادان طبیعی است و معمولاً بین 2 تا 3 سالگی از بین می‌رود زیرا رباط‌ها و تاندون‌های پا مستحکم می‌شوند. وجود کف پای صاف در کودکان بعد از 2 سالگی به ندرت امری جدی و خطرناک به حساب می‌آید، اما می‌تواند در بزرگسالی خطرات جدی به همراه داشته باشد. مرکز ارزیابی سلامت پا در سال 2012 نشان داد که 8 درصد از بزرگسالان 21 سال و بالاتر در ایالات متحده دارای کف پای صاف هستند. 4 درصد دیگر قوس‌ فرو رفته دارند.

کف پای صاف مشکلی است که معمولاً در بحث ارتوپدی و آناتومیکی بدن کودکان وجود دارد و عموماً ناشی از تحلیل قوس طولی داخلی در پا است. مشخص شده است كه 42٪ كودكان بين 3 تا 6 سال با وزن طبيعي دچار کف پای صاف می‌شوند. سن، جنس، چاقی، فلج مغزی، سندرم داون و… عوامل خطر آمیزی برای رشد و نمو نادرست اسکلتی عضلانی شناخته ‌شده‌اند. تقریباً 20٪ از افراد بالغ دارای کف پای صاف هستند. در بعضی موارد، پاهای صاف در اثر صدمات یا بیماری ایجاد می‌شود و مشكلاتی ایجاد می‌کند که موارد زیر ممکن است باعث ایجاد آن باشند:

پیاده‌روی نادرست

دویدن نادرست

ایستادن طولانی مدت

اپیدمیولوژی و اتیولوژی(شیوع و سبب شناسی)

این متن توصیف کف پای صاف در کودکان و بزرگسالان است. این ناهنجاری است که معمولاً در بحث ارتوپدی کودکان و بزرگسالان وجود دارد و عموماً ناشی از تحلیل قوس طولی داخلی در پا است. مشخص شده است كه 42٪ كودكان بين 3 تا 6 سال با وزن طبيعي دچار کف پای صاف می‌شوند. سن، جنس، چاقی، فلج مغزی، سندرم داون و… عوامل خطر آمیزی برای رشد و نمو نادرست اسکلتی عضلانی شناخته‌شده‌اند. تقریباً 20٪ از افراد بالغ و بزرگسال دارای کف پای صاف هستند.

قوس طولی میانی پا به طور معمول در سن 5 یا 6 سالگی ایجاد می‌شود زیرا چربی در این ناحیه در نوزادان به تدریج جذب می‌شود و با حرکات ماهرانه تعادل بهبود می‌یابد. با این حال، در بعضی از کودکان، قوس شکل نمی‌گیرد که ممکن است به علت سفتی در عضلات ساق پا، سستی در تاندون آشیل یا مهار عضلات ضعیف در مناطق دیگر مانند عضلات باسن باشد.

با گذشت زمان ممکن است به یک الگوی ناهنجار راه رفتن، بی تعادلی، سر خوردن حین پیاده‌روی‌های طولانی مدت و درد در پا، زانوها یا باسن منجر شود. در کنار دلایلی که در بالا برای کف پای صاف گفته شد، اختلالات تارسال، اسپاسم پرونئال و تالوس عمودی اتیولوژی شایع در دوران کودکی هستند؛ بنابراین مهم است که درمان مناسب در سنین پایین شروع شود. زنان میانسال بیشتر مبتلا می‌شوند و به نظر می‌رسد که با افزایش سن شیوع آن بیشتر می‌شود. عوامل خطرزا، فشارخون بالا، دیابت، تزریق استروئید در اطراف تاندون، ورزش‌های با فشار زیاد و چاقی شناخته شده است.

فرم ویزیت آنلاین و رایگان

اگر تا به امروز از ویزیت آنلاین و رایگان استفاده نکرده اید با تکمیل کردن فرم ذیل منتظر تماس همکاران جهت تعیین نوبت برای ویزیت باشید.

علل آناتومیک کف پای صاف چیست؟

4 گروه از خصوصیات آناتومیکی وجود دارد که مستعد ابتلا به کف پای صاف هستند. وراثت در بروز بسیاری از این خصوصیات سابقه این اختلال در خانواده را توضیح می‌دهد.

اندام تحتانی ممکن است در راستای اشتباه قرار گرفته شده باشد. ممکن است کل اندام به بیرون چرخش پیدا کند یا فقط پا ممکن است از زانو به سمت بیرون چرخیده شود. در هر دو حالت، خط تقارن بدن از نظر آناتومیکی و صحیح تغییر شکل می‌یابد. در نتیجه، هنگامی که در راه رفتن نیروی بدن فرد به سمت جلو حرکت می‌کند، فشار قابل توجهی بر قوس پا تحمیل می‌شود و تمایل به سقوط دارد. ممکن است این ناهنجاری بر روی ران نیز تأثیرگذار باشد، که به حرکت زانوها به عنوان مثال میتوان اشاره کرد. که، چرخش خارجی بدن و ترکیبی از خم شدن زانوها و بروز کف پای صاف در کودکان 2 تا 6 ساله متداول است.

راه تشخیص کف پای صاف چیست؟

ممکن است زاویه پا در راستای نامناسبی نسبت به ساق قرار گیرد. کوتاهی عضله ساق یا تاندون آشیل مانع از چرخش کافی مچ پا میشود(مگر اینکه زانو خم شود). در هنگام راه رفتن، زانو صاف است و چون پای جلو به سمت جلو می‌چرخد، پای عقب باید به طور قابل توجهی در خم شدن مچ پا به عقب نقش داشته باشد. در صورت عدم وجود فشار مناسب در ساق پا، کوتاهی تاندون آشيل در قسمت خارجي وجود دارد. این با کاهش قوس به سمت میانی همراه است.

ممکن است هنگام راه رفتن پای جلویی به اشتباه در جلوی پای عقبی قرار گیرد. کف پا ممکن است چرخش به داخل داشته باشد. گاهی اوقات به دلیل داشتن عضلات نسبتاً کوتاه تیبیا و وجود متاتارس کوتاه یا بلند این چرخش رخ می‌دهد. علت هر چه باشد، با افزایش وزن در پای جلویی هنگام راه رفتن، متاتارس از موقعیت مرتفع خود به زمین برخورد می‌کند. جلوی قوس به پایین و داخل منتقل و در نتیجه کف پا صاف می‌شود.

تأکید شده است که چرخش داخلی جلویی پا از آنچه معمولاً تصور می‌شود رایج‌تر است، اما تغییر شکل ممکن نیست تشخیص داده شود مگر اینکه پا به طور صحیح با مربع پاشنه معاینه شود. هنگامی که وزن روی پا است، تغییر شکل ظاهری پاشنه با چرخش به خارج است.

علت کف پای صاف را می دانید؟

دلایل فیزیولوژیکی

قوس استخوانی کف پا به طور بالقوه ناپایدار است. که رباط‌ها به هم وصل می‌شوند، اما این توانایی مقاومت در برابر فشار را در کوتاه مدت دارد. در واقع، وظیفه اصلی آن‌ها این است که به عنوان اعضای حسی عمل کنند و هنگامی که کشیده می‌شوند، عضلات به صورت انعطاف‌پذیری عمل کنند، مگر اینکه دارای عضلات کم حجم و ضعیف برای پشتیبانی از آن باشد که در این موقع کف پای صاف ایجاد می‌شود.

کنترل عصبی ناکافی

کف پای نوزادان نمونه‌ای از كنترل عصبي ناكافي است. کودک باید یاد بگیرد که ابتدا سر خود را در حالت تعادل نگه دارد، سپس تنه خود را و در نهایت تعادل بدن را روی پاها برقرار کند. این موارد در ماه‌های اولیه زندگی مورد نیاز نیست؛ اما گاهی اوقات رفلکس‌های تعادلی، حتی پس از شروع راه رفتن کودک، توسعه نمی‌یابند. در آن حالت قوس به ناچار با وزن بدن فرو می‌رود و کف پای صاف ایجاد می‌شود.

ما در اینجا نگران ناسازگاری‌های موجود ناشي از پولیومیلیت یا اسپینا بیفیدا نیستیم، زیرا در این شرایط کف پای صاف تحت تأثیر مشکلات دیگر قرار دارد. کف پای نوزادان نمونه ای از كنترل عصبي ناكافي است. کودک باید یاد بگیرد که ابتدا سر خود را در حالت تعادل نگه دارد، سپس تنه خود را و در نهایت تعادل بدن را روی پاها برقرار کند. این موارد در ماه‌های اولیه زندگی مورد نیاز نیست؛ اما گاهی اوقات رفلکس‌های تعادل، حتی پس از شروع راه رفتن کودک، توسعه نمی‌یابند. در آن حالت قوس به ناچار با وزن بدن فرو می‌رود.

عضلات ناکارآمد و ضعیف

بعد از بیماری یا فعالیت‌های اجباری ممکن است عضلات به طور موقت ضعیف باشند و در نتیجه قوس هنگامی که راه رفتن از سر گرفته می‌شود کاهش یابد. که این با وضعیتی ضعیف از عضلات همراه است. کودک (غالباً دختران قبل از نوجوانی) یک وضعیت با حالت سر به جلو، دهان باز، قفسه سینه صاف، پشت گرد ارائه می‌دهد. عضلات باسن عمدتاً وضعیت ایستادگی بدن را تحت کنترل دارند. آن‌ها به صاف کردن مفصل ران و زانو و چرخش اندام به سمت خارج کمک می‌کنند. این چرخش را نمی‌توان به پایی که به زمین متصل است، منتقل کرد و بنابراین بقیه اندام نسبت به پا به بیرون می‌چرخند. در نتیجه، قوس برداشته می‌شود و تواتر زمانی انقباضی که در آن فقط عضلات باسن به درستی کار می‌کنند اصلاح می‌شود.

به خوبی نشان داده شده است که عدم کفایت نسبی عضلات باعث به وجود آمدن فشار اضافی بر روی قوس پا می‌شود، به عنوان مثال در افراد دارای اضافه وزن، ایستادن طولانی مدت برای پاها مضر است زیرا در حین راه رفتن، عضلاتی که قوس پا را پشتیبانی می‌کنند به طور متناوب منقبض شده و سپس استراحت می‌کنند که این بهترین تمرین برای عضله است.

اختلال عملکرد تاندون تیبیال خلفی

این نوع کف پای صاف در بزرگسالی به وجود می‌آید، زمانی که تاندونی که عضله دو قلو را به قسمت داخلی مچ پا وصل می‌کند، آسیب دیده، متورم یا پاره شود، رخ می‌دهد. اگر قوس کف پا پشتیبانی مورد نیاز خود را دریافت نکند، در قسمت داخلی پا و مچ پا و همچنین در قسمت بیرونی مچ پا درد ایجاد خواهد شد. بسته به علت، ممکن است فرد در یک یا هر دو پا این وضعیت را داشته باشد.

انواع کف پای صاف

کف پای صاف انعطاف‌پذیر : کف پای صاف انعطاف‌پذیر رایج‌ترین نوع است. قوس پاها فقط زمانی که آن‌ها را از زمین بلند می‌کنید، ظاهر می‌شود و وقتی پای خود را روی زمین قرار می‌دهید، کف پا کاملاً بر زمین گذاشته می‌شود. این نوع کف پای صاف از کودکی شروع می‌شود و معمولاً دردی ایجاد نمی‌کند.

کف پای صاف سخت : بر اثر کوتاهی تاندون آشیل به وجود می‌آید. تاندون آشیل، استخوان پاشنه را به عضله دو قلوی پا متصل می‌کند. اگر تاندون آشیل خیلی کوتاه باشد، ممکن است هنگام راه رفتن و دویدن درد ایجاد کند. این شرایط باعث می‌شود که پاشنه پا هنگام راه رفتن یا دویدن زودتر از زمین بلند شود.

طبقه‌بندی کف پای صاف مبتنی بر سه جنبه است:

ارتفاع قوس

بهترین توصیف برای ساختار قوس کف پا میزان ارتفاع استخوان ناوی پا با زمین است که کاهش این ارتفاع و صافی کف پا در کودکان عادی است و با افزایش سن آن‌ها ممکن است برطرف شود.

زاویه چرخش پاشنه

تغییر شکل پاشنه پا یا عقب رفتن پا به طور کلی به عنوان یک یافته طبیعی در کودکان خردسال و تازه به راه افتاده پذیرفته می‌شود و انتظار می‌رود با افزایش سن کاهش یابد. بررسی ظاهری میزان چرخش پاشنه پا برای تعیین وضعیت پای کودکان بسیار استفاده شده است. انجام تمرینات مخصوص پاشنه‌ی پا روشی جدید برای از بین بردن این چرخش است. پزشکان این را برای ارزیابی وضعیت پای کودک راهنمایی کرده‌اند و پیشنهاد شده است که از نظر ناهنجاری زاویه پاشنه پای کودک را تا 7 سالگی، هر 12 ماه به اندازه یک درجه به حالت عمودی قرار دهید پاشنه‌ی پا در حالت عمودی برای عملکرد پا مطلوب است. متوسط ​​زاویه پاشنه‌ی پا برای کودکان از 6 تا 16 سال 4 درجه است (از 0 تا 9 درجه چرخش خارجی).

حرکات اصلاحی کف پای صاف

مراقبت صحیح از کف پای صاف مهم است زیرا می‌تواند منجر به درد، فشار و عدم تعادل در سایر قسمت‌های بدن شود.

انجام تمرینات اصلاحی در جهت درمان کف پای صاف می‌تواند به تراز شدن کل بدن کمک کند. این ممکن است به اصلاح سایر ناهنجاری‌ها در بدن که به دلیل صافی کف پا ایجاد شده‌اند کمک کند.

در اینجا چند تمرین وجود دارد که می‌توانید برای اصلاح کف پای صاف و کاهش درد انجام دهید. در نظر داشته باشید این تمرینات را حداقل سه بار در هفته انجام دهید. در حالت ایده آل، می‌توانید آن‌ها را در برنامه روزانه خود جای دهید و در طول روز انجام دهید. همان‌طور که در حال انجام این تمرینات هستید، بر تقویت قوس‌ کف پای خود تمرکز کنید.

کشش عضلات پاشنه

بایستید و دستان خود را به اندازه عرض شانه باز و روی دیوار، صندلی یا نرده قرار دهید.

یک پای خود را به جلو و پای دیگر را در پشت خود نگه دارید.

هر دو پاشنه را محکم به زمین فشار دهید.

ستون فقرات را صاف نگه دارید، پای جلوی خود را خم کنید و خود را به دیواره یا تکیه‌گاه نزدیک کنید، در این حالت احساس کشیدگی در پشت پا و تاندون آشیل خواهید داشت.

این وضعیت را به مدت 30 ثانیه حفظ کنید.

هر طرف را 4 بار انجام دهید.

ماساژ کف پا با توپ تنیس

روی صندلی بنشینید و در زیر پای خود یک توپ تنیس قرار دهید.

وقتی توپ را زیر پا می‌چرخانید روی قوس کف پا تمرکز کنید.

ستون فقرات را در راستای صاف نگه دارید.

این کار را به مدت 2-3 دقیقه انجام دهید.

سپس پای مخالف را انجام دهید.

 تقویت قوس کف پا

بایستید و پاها را در وضعیت مستقیم قرار دهید.

با اطمینان از اینکه انگشتان پا در تماس با زمین هستند، وزن خود را تا لبه‌های بیرونی پاها بکشید تا جایی که می‌توانید قوس کف پا را به سمت بالا ببرید.

سپس آن را به سمت پایین بیاورید.

در این تمرین عضلاتی را که به بلند کردن و قوس دادن کف پا کمک می‌کنند، درگیر خواهد شد.

 10–15 بار تکرار کنید.

کشش و تقویت عضلات دو قلو

در حالت ایستاده، پاشنه پا را تا جایی که می‌توانید بلند کنید.

برای کمک به تعادل خود می‌توانید از صندلی یا دیوار استفاده کنید.

به مدت 5 ثانیه پاشنه را در بالا نگه دارید و سپس به سمت پایین برگردید.

2 تا 3 ست با 15-20 تکرار انجام دهید.

تقویت قوس کف پا به کمک پله

روی پله‌ها و یا یک چهار پایه کوتاه بایستید و پای چپ خود را یک قدم بالاتر از پای راست خود قرار دهید.

از پای چپ خود برای تعادل استفاده کنید. پای راست خود را پایین آورید تا پاشنه پایین‌تر از پنجه آویزان شود.

با تمرکز بر تقویت قوس، آهسته پاشنه راست خود را تا جایی که می‌توانید بلند کنید.

به آرامی به حالت اول و پایین برگردید.

در هر دو طرف 2-3 تکرار 10–15 تکراری انجام دهید.

جمع کردن حوله با انگشتان پا

روی یک صندلی بنشینید و یک حوله زیر پایتان پهن کنید.

هنگامی که انگشتان پا را جمع می‌کنید، پاشنه را روی زمین قرار دهید و حوله را با انگشتان جمع کنید.

چند ثانیه نگه دارید و رها کنید.

2-3 مجموعه 10–15 تکرار انجام دهید.

بلند کردن انگشت شست پا

در حالت ایستاده، انگشت شست راست خود را به زمین فشار دهید و چهار انگشت دیگر خود را بالا ببرید.

سپس چهار انگشت پا را به زمین فشار دهید و انگشت شست را بلند کنید.

هر بار 5-10 بار انجام دهید و هر بار به مدت 5 ثانیه بالا نگه دارید.

سپس تمرین را روی پای چپ خود انجام دهید.

تعریف کف پای صاف چیست؟

اسكلت هر پا با 28 استخوان تشكيل شده است:

7 استخوان تارسال، 5 متاتارس، 14 فالانژ و 2 استخوان كنجدی.

از نظر کارکردی، پاها را می‌توان به سه بخش تقسیم کرد:

قسمت خلفی پا که توسط تالوس و پاشنه تشکیل شده است.

قسمت میانی پا، متشکل از استخوان‌های ناحیه‌ای، کوبوئیدی و سه استخوان میخی.

 قسمت قدامی پا که توسط متاتارس و فالانژ تشکیل شده است…

استخوان تاروس، پاشنه، مکعب، ناوی و سه استخوان میخی شکل شامل قسمت خلفی و میانی پا هستند.

قوس‌ها به‌طور انفعالی توسط آپونوریوز پلانتار و رباط‌ها (لیگامان مسطح طولانی و كوتاه، رباط كانكانوناویولیك پلانتار) حفظ می‌شوند و به‌طور پویا توسط تاندون‌های عضلات بیرونی (تیبیا قدامی، فلكسور هالوسیس لانگوس و برویس، فلكسور دیجیتالوروم لانگوس و بریس برای قوس طولی) تیبیای خلفی برای قوس عرضی توسط عضلاتی که بین قوس‌ها جریان دارند حمایت می‌شوند. این ساختارها به عنوان واحدی برای حمایت و توزیع مناسب وزن بدن در هنگام راه رفتن عمل می‌کنند.

تشخیص کف پای صاف

زمانی که حرف از کف پای صاف و یا ناهنجاری‌های اسکلتی بدن پیش می‌آید باید به دنبال متخصص حرکات اصلاحی و درمانگر متخصص مربوط به آن باشیم. معمولاً پزشکان طب ورزش، متخصصان آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی در صدر قرار گرفته و برای درمان باید به آن‌ها مراجعه کنیم. این افراد به دلیل دارا بودن دانش و تخصص کافی در زمینه‌ی ناهنجاری‌های بدن و شناخت کامل اسکلت بدن می‌توانند با معاینات مخصوص به هر ناحیه راه‌های درمانی مؤثر و مناسب را تجویز کنند. در اینجا راه‌های تشخیص و درمان‌های خانگی و یا غیر خانگی را می‌خوانیم.

در ابتدا برای مشاهده ظاهر پاهای خود، پزشک (که در ابتدا گفته شد) پاها را از جلو، پشت و تمام جهات مشاهده خواهد کرد و از فرد می‌خواهد که روی انگشتان پا بایستید. او ممکن است به الگوی سایش کفش‌ها، نوع ایستادن، تغییر ظاهر استخوان‌های پا به خصوص کف پا و زانوها و انگشتان پا نگاه کند.

دستگاه تشخیص کف پای صاف

پس از تشخیص ظاهری از راه‌های غیر چشمی استفاده خواهد کرد که شامل موارد زیر است:

اشعه ایکس: در اشعه ایکس معمولی از مقدار کمی اشعه برای تولید تصاویر از استخوان‌ها و مفاصل در اندام‌ها استفاده می‌کنند. از اشعه ایکس برای دسته بندی کف پاها به عنوان قوس طبیعی، کف پای صاف و متوسط استفاده می‌شود.

سی تی اسکن: این آزمایش با اشعه X تصویر اندام را از زوایای مختلفی می‌گیرد و جزئیات بسیار بیشتری نسبت به اشعه ایکس معمولی ارائه می‌دهد.

سونوگرافی: اگر متخصص حرکات اصلاحی به یک تاندون آسیب دیده مشکوک باشد، ممکن سونوگرافی را انجام دهد که از امواج صوتی برای تولید تصاویر دقیق از بافت‌های نرم در بدن استفاده می‌کند.

MRI: با استفاده از امواج رادیویی انجام می‌شود، MRI جزئیات عالی از هر دو بافت سخت و نرم را ارائه می‌دهد.

آنالیز راه رفتن: با استفاده از دستگاه‌های پیشرفته و دوربین‌های سرعت بالا نحوه راه رفتن و فعالیت عضلات بررسی می‌شود و ویژگی چگونگی کفی کفش و راه‌حل‌های درمانی مشخص می‌گردد. خوشبختانه این روش نسبت به روش‌های دیگر ایمن‌تر است.

امروزه به کمک دستگاه‌های مخصوص مورفولوژی(ریخت شناسی) می‌توان وضعیت کف پاها را تشخیص داد و میزان ناهنجاری موجود را بررسی کرد.

شاخص وضعيت پا (FPI-6)

این مبتنی بر شش معیار خاص است:

Talar head palpation

منحنی‌های فوقانی و زیر مالئولوس جانبی و وارونگی پاشنه پا

برآمدگی در ناحیه مفصل تالونویولیک (TNJ)

افزایش قوس طولی میانی

نزدیک و دور کردن پاها

دامنه حرکت مچ پا

ارزیابی دامنه مچ پای کودکان به طور کلی یک اقدام غیرقابل قبول است، به طور معمول وقتی کودک هنوز توانایی تحمل وزن اضافی را ندارد ارزیابی می‌شود؛ بنابراین، پیشنهاد می‌شود که درمانگران به توانایی کودک در چمباتمه زدن، راه رفتن با پاشنه پا و افزایش طول گام توجه کنند.

مدیریت توان‌بخشی

در ناهنجاری مادرزادی کف پای صاف، جراحی بیشتر توصیه می‌شود، اما درمان محافظه کارانه نیز نیاز است. توان‌بخشی كودكان دارای کف پای صاف معمولاً شامل موارد زیر است:

توجه به کفش و کفی‌های مناسب

مشاوره در رابطه با کفی‌های مناسب برای بهبود وضعیت پا و مراجعه به یک پزشک متخصص ارتوپدی برای تجویز کفی طبی کفش، اسپلینت پا، معاینه قسمت‌های مختلف پا، کشش‌های مناسب ضروری است. درمان اولیه با اسپلینت تثبیت قسمت خلفی و میانی پا است.

کاهش درد و خطر بروز مشکلات مفاصل ثانویه

ارائه مشاوره در مورد ورزش برای کمک به کشش عضلات کشیده شده و تقویت مناطق ضعیف برای کمک به بهبود وضعیت صحیح پا. به دنبال اختلال عملکرد خلفی تیبیا، طبق مراحل مختلف این آسیب درمان می‌شود. در مرحله 1 و 2 پا هنوز انعطاف پذیر است، در حالی که در مرحله 3 و 4 عضلات پا سفت‌تر می‌شوند.

مرحله 1 و 2

التهاب احتمالی اطراف غلاف تاندون خلفی تیبیالیس باید قبل از درمان مورد بررسی قرار گیرد. به عنوان راهکار درمانی، توصیه می‌شود در طی 4 تا 8 هفته با گچ گرفتن زانو یا یک حائل قابل جا به جایی برای کنترل التهاب موجود، پا بی حرکت بماند. در رابطه با این مسئله می‌توان از اقدامات رایس(RICE) و ضد التهاب استفاده کرد. کفش نقش مهمی دارد و باید بیماران را به پوشیدن کفش‌های توری یا چکمه‌های توری که جای آتل‌ها را دارند تشویق کنیم. انواع مختلفی از آتل‌های مختلف و نیمه محکم قوس طولی داخلی پا را پشتیبانی می‌کنند و یا در مرحله 1 پاشنه را در ترازی خنثی نگه می‌دارند.

در مرحله 2، پاشنه خم شده را در تراز خنثی قرار داده و اصلاح می‌کند. این روش درمانی چندین کارکرد دارد که عبارت‌اند از: کاهش فشار در قسمت خلفی تیبیالیس که بتواند با نگه داشتن فیبر پشتی مانع پیشرفت و جلوگیری از پیشرفت ناهنجاری شود.

مرحله 3 و 4

این مرحله از ویژگی‌های التهابی کمتری برخوردار است. این درمان به جای تلاش برای تصحیح آن، با آتل‌های سفت و سخت قالب‌ریزی شده که با کفش مناسب مورد استفاده قرار می‌گیرد و باعث تصحیح ناهنجاری به وجود آمده می‌شود.

خصوصیات ارائه بالینی

بیماران ممکن است از درد مچ پا در قسمت داخلی ناشی از تنوسینوویتیت خلفی و یا تاندونیس شکایت کنند. علاوه بر این در پیشرفت ناهنجاری، بیماران معمولاً درد جانبی در پا را تجربه می‌کنند.

تشخیص‌های افتراقی

کشیدگی مزمن مچ پا

آرتروز استخوان‌های پا

ورم مفاصل و التهاب

بیماری‌های عصبی عضلانی

معاینات متخصصان برای درمان کف پای صاف

در طول راه رفتن، باید توجه داشت که آیا پاشنه پا زمین را لمس می‌کند و در چه زاویه‌ای نرمال کردن انگشتان پا ممکن است.

وضعیت پاشنه پا از پشت معاینه می‌شود تا جایی که ممکن است بیمار فشار بر پاشنه پا داشته باشد. در صورت بروز درد، باید توجه داشت. همچنین حرکت مفصل و موقعیت مفصل ساب تالار را باید با پاشنه در وضعیت برعکس ارزیابی کرد. پاشنه آسیب دیده در حالت چرخش به خارج قرار خواهد گرفت و مسطح شدن قوس طولی میانی، خم و راست شدن جلوی پا قابل مشاهده است. سفتی تاندون آشیل با چرخش اجباری ارزیابی می‌شود، از این طریق می‌توان استحکام و انعطاف پذیری پا را ارزیابی کرد.

همچنين ناحيه خلفي در عضله داخلي براي تورم و لمس در امتداد قسمت ديستالي تاندون استخواني تيبيال خلفي (PTT) مورد بررسي قرار می‌گیرد كه نشان‌دهنده دژنراسيون PTT است. ناتوانی در انجام افزایش فشار پاشنه پا نشان‌دهنده کمبود PTT است.

مدیریت پزشکی

محققان بسته به نوع کف پای صاف امکانات مختلف عملی را تعریف می‌کنند. کف پای صاف مادرزادی معمولاً در سنین جوانی درمان می‌شود، در حالی که کف پای صاف اکتسابی بعداً در صورت تشخیص درمان می‌شود.

برای درمان کف پای صاف مادرزادی، محققان بسته به سن فرد یا کودک بهترین روش‌های درمانی ممکن را تعریف کرده‌اند.

در كودكی كه سن كمتر از 2 سال داشته باشد، با طولانی‌تر كردن تاندون آشیل و روش رفع آن، تركیب گسترده‌ای را توصیه می‌کنند که نسبت به سایر تکنیک‌ها کمتر تهاجمی است، زیرا نیازی به انتقال تاندون یا روش‌های درمانی استخوانی نیست. این توضیح می‌تواند به دلیل سازگاری بیشتر بافت‌های غضروفی باشد.

در كودكان بالای 2 سال، آن‌ها درمان با روش انتقال تاندون را توصیه می‌کنند. اصلاح جراحی در کودکان بزرگ‌تر به دلیل تغییر ثانویه استخوان دشوار می‌شود. این روش بهترین نتیجه برای کودکانی است که پتانسیل راه رفتن و ایستادن آن‌ها برقرار شده است. در صورت عدم انجام مراحل قبلی، ممکن است یک روش استخوانی در نظر گرفته شود. با این روش‌ها نتایج خوبی برای کودکان 4 ساله و بزرگ‌تر وجود دارد. فقط در موارد شدید و در مواردی که کودک بزرگ‌تر از 4 سال باشد، ممکن است آرتروز نیز در نظر گرفته شود.

آیا درمانی برای ناهنجاری کف پای صاف داریم؟

اگر کف پای صاف، بد شکل و یا دردناک است، متخصص حرکات اصلاحی ممکن است موارد زیر را پیشنهاد کند:

• استفاده از صندل طبی جهت حفظ طبیعی قوس کف پا. پشتیبانی و تقویت قوس‌های موجود در کف پا در تسکین درد ناشی از صافی کف پا و عوارض بعدی کمک می‌کنند.
• یا این که متخصص حرکات اصلاحی ممکن است کفی‌های مخصوصی که برای پای فرد طراحی شده و به اندازه پاها قالب ریزی شده را پیشنهاد کند. این کفی‌ها کاملاً کف پای صاف را قوس‌دار نمی‌کند، اما اغلب علائم را کاهش می‌دهند.
• برخی از افراد دارای کف پای صاف نیز تاندون آشیل کوتاهی دارند. تمرینات کششی در این تاندون ممکن است کمک کننده باشد.
• یک کفش از لحاظ ساختاری خاص و مناسب، ممکن است راحت‌تر از صندل یا کفش معمولی و غیر خاص برای افراد مبتلا به کف پای صاف باشد.

درمان‌های اصلاحی

یک متخصص حرکات اصلاحی می‌تواند با استفاده از تجزیه و تحلیل ویدیویی از نحوه راه رفتن و اسکن کف پا به بهبود وضعیت فرد کمک کند.

عمل جراحي

جراحی فقط برای اصلاح صافی کف پا صورت نمی‌گیرد. با این وجود، ممکن است برای یک مشکل مرتبط مانند پارگی تاندون جراحی توصیه شود.

محققان بسته به نوع کف پای صاف امکانات مختلف عملی را تعریف می‌کنند. کف پای صاف مادرزادی معمولاً در سنین جوانی درمان می‌شود، در حالی که کف پای صاف اکتسابی بعداً در صورت تشخیص درمان می‌شود. در کف پای صاف اکتسابی فقط در صورتی که کلیه روش‌های محافظه کارانه ناکارآمد باشند، جراحی می‌کنند، در موارد خاص مراحل مختلفی را تعریف می‌کنند. هر مرحله دارای یک عمل جراحی متفاوت است.

مرحله 1 پوکی استخوان پاشنه با هدف اصلاح ناهنجاری کف پا و تلاش برای حفظ عملکرد پا در رابطه با انتقال تاندون انجام می‌شود.

مرحله 2 این درمان مستلزم انتقال تاندون در ترکیب با استئوتومی اصلاحی است. دلیل اصلی این عمل جراحی این است که به منظور بهبود بیومکانیکی تاندون خلفی تیبیالیس بازسازی شده، استئوتومی برای اصلاح استخوانی پا لازم است.

مرحله 3 هدف از درمان با جراحی و اصلاح ناهنجاری و کاهش درد از طریق آرتروز سه گانه از مفصل‌های زیر تالار، کالکانیوکوبیوئید و تالونویولی است.

مرحله 4 در این مرحله تغییرات دژنراتیو اضافی در مفصل مچ پا وجود دارد. جراحی معمولاً شامل یک درمان با آرتروز پانتالیار مچ پا (مفصل زیر تالار، کلکانانوکوبیوئید و تالوناویکولار) است.

هر عمل جراحی معمولاً به مدت دو تا سه ماه توسط گچ گیری حفاظت می‌شود. بهبودی بعد از عمل حدود 6 ماه تا 1 سال طول می‌کشد تا به طور کامل بهبود یابد و به طور کامل در سطح عملکردی مطلوب قرار گیرد.

سبک زندگی و داروهای خانگی

• استراحت

از انجام فعالیت‌هایی که وضعیت کف پا را بدتر می‌کند، خودداری کنید. در فعالیت‌های کم ‌تحرک‌تر شرکت کنید؛ مانند پیاده‌روی، دوچرخه سواری یا شنا و نه فعالیت‌های پریدن و دویدن و پرتحرک.

• تقویت قوس کف پا

استفاده از برخی وسایل که در ایجاد قوس کف پا مؤثر هستند ممکن است بهبودی را افزایش دهند.

• داروها

ممکن است برخی از داروهای ضد درد کمک کننده باشند.

• کاهش وزن

کاهش وزن می‌تواند استرس و فشار روی پاها را کاهش دهد.