پای پرانتزی عارضه‌ایست که حتی در دنیای امروزی و با پیشرفت علم پزشکی نیز، هنوز شایع است. در افراد مبتلا به پای پرانتزی یا ژنو واروم، هنگام ایستادن و چسباندن قوزک پاها به یکدیگر، فاصله‌ی بین زانوها بیش از حد طبیعی می‌باشد. این ناهنجاری اسکلتی، با متمایل ساختن زانوها به بیرون، پاها را شبیه به پرانتز یا کمان می‌کند و ممکن است یک یا هر دو پا را درگیر نماید. اکثرا جراحی را تنها راه درمان می دانند. اما ما در این مقاله درمانهای بدون نیاز به جراحی و درمان پای پرانتزی با دستگاه را بررسی خواهیم کرد.
پای پرانتزی در کودکان شایع‌تر از بزرگسالان است. یکی از علل بروز این عارضه در کودکان، مربوط به نحوه‌ی قرارگیری آنها در رحم مادر است. البته در بیشتر موارد تا سنین ۳ تا ۴ سالگی خود به خود برطرف می‌گردد. در صورتی که این عارضه برطرف نشود و با مشکلات دیگری همراه باشد، باید برای درمان آن اقدام نمود.
فهرست مطالب
اگر تا به امروز از ویزیت آنلاین و رایگان استفاده نکرده اید با تکمیل کردن فرم ذیل منتظر تماس همکاران جهت تعیین نوبت برای ویزیت باشید.
برای درمان این ناهنجاری باید به عواملی همچون سن، علت و مشکلاتی که به وجود آورده، توجه شود. برای مثال اگر علت این عارضه نرمی استخوان باشد، پزشک با تجویز کلسیم و ویتامین دی، درمان را آغاز می‌کند.
در مجموع پای پرانتزی، درمانهای متفاوتی دارد که در ادامه به بررسی آنها می‌پردازیم.
درمان پای پرانتزی با بریس
اگر پای پرانتزی کودک، تا ۳-۴ سالگی برطرف نشد، حتما باید به درمان آن اقدام نمود. در کودکان، استفاده از بریس یا آتل‌های مخصوص، بهترین روش درمانیست. زیرا که استخوان‌های کودک قابل انعطاف و در حال رشد هستند و به این نوع درمان پاسخ خواهند داد.
بریس و آتل‌های مخصوص، با کنار هم نگه داشتن پاها، برای اصلاح ناهنجاری و بدشکلی محور زانوها، بسیار موثر است. البته قابل ذکر است که بریس برای درمان بزرگسالان خیلی مناسب و موثر نخواهد بود. به این دلیل که استخوان درشت نی در بزرگسالان رشد کامل خود را داشته و انعطاف لازم را نیز، از دست داده است.
فیزیوتراپی برای پای پرانتزی، نسبت به سایر روش‌های درمانی نقش چشمگیری در بهبود و کاهش عوارض ایفا می‌کند. تمرینات و حرکات طراحی شده در طول پروسه‌ی فیزیوتراپی، منجر به تقویت عضلات پا، به خصوص عضلات داخلی و درون گرداننده‌ی ساق پا و افزایش تحرک مفصل زانوها می‌شوند. عموما در دوره‌های ۳ تا ۵ ماهه‌ی فیزیوتراپی، بهترین نتیجه حاصل می‌گردد.
ابتدایی ترین تمرین فیزیوتراپی برای اصلاح این عارضه، ماساژ درمانیست. هنگام ماساژ صحیح، جریان خون در پا افزایش پیدا می‌کند و این امر به روند درمان کمک شایانی می‌نماید. فیزیوتراپی برای کودکان و نوجوانان که رشد استخوان‌های آنها کامل نشده، تاثیر بیشتری نسبت به بزرگسالان دارد. اما بدین معنی نیست که بزرگسالان از فیزیوتراپی سودی نخواهند برد!
تمرینات فیزیوتراپی برای بزرگسالان، هم به روند بهبودی پای پرانتزی کمک می‌کند و هم در کاهش درد و دیگر مشکلات ناشی از این ناهنجاری نیز موثر است.
انجام ورزش‌های قدرتی و کششی مانند پیلاتس، یوگا و حرکات اصلاحی بدنسازی، در بهبود پای پرانتزی بسیار مفید می‌باشد. تمرینات کششی-قدرتی یوگا و پیلاتس پاها را در وضعیت صحیح قرار داده و هسته مرکزی عضلات را تقویت می‌نماید؛ همچنین از ساختار اسکلتی بدن نیز حمایت لازم را به عمل می‌آورد.
ناهنجاریهای استخوان پا، می‌توانند در دیگر قسمت‌های بدن مانند مچ پا، شانه‌ها، ستون فقرات، گردن و لگن نیز، درد ایجاد کنند. برای مثال انحراف بیشتر در یک پا می‌تواند، شانه‌ها و لگن را از تراز خارج کرده و تعادل فرد را دچار مشکل کند. به همین علت بهترین حرکات ورزشی و کششی برای مبتلایان به این عارضه، تمریناتی است که تقویت و تعادل در تمام بدن را ایجاد کنند.
یکی از مشکلاتی که این عارضه برای فرد ایجاد می‌کند، ظاهر و فرم نامناسب پاهاست. تزریق چربی به عنوان یک روش نوین پزشکی، می‌تواند این مشکل را در پای پرانتزی درمان کند. به طور کلی، برای تقارن سازی و ایجاد ظاهری زیبا در پاها، می‌توان از تزریق چربی به قسمت‌های فرو رفته‌ی پا بهره برد. همچنین افرادی که به دلیل این عارضه پاهای نازک و ضعیفی دارند، با تزریق چربی قادر خواهند بود در فعالیت‌های ورزشی و روزانه، موفقتر عمل کنند. از مزایای این روش می‌توان به زیباسازی و نداشتن درد و عوارض جدی اشاره کرد. البته بیمار پس از تزریق چربی باید مواردی را رعایت کند. مثلا از استعمال دخانیات، فعالیت و ورزش سنگین و ماساژ ناحیه‌ی تزریق شده تا مدتی خودداری کند. همچنین بهتر است پس از تزریق، جوراب ساق بلند پوشیده شود تا چربی در فرمی صحیح، سفت شود. قابل ذکر است که این روش ماندگاری بالایی دارد ولی دائمی نخواهد بود.
عارضه‌ی پای پرانتزی یک ناهنجاری اسکلتی است که می‌تواند با درگیر نمودن بافت نرم، درد زیادی ایجاد کند. لیزر درمانی روشی است که درد شدید را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. به طوری که شدیدترین دردها، با حدودا ۵ جلسه درمانی، بسیار بهبود می‌یابند. در واقع استفاده از لیزر، به تنهایی، درمانی برای این عارضه به شمار نمی‌رود؛ بلکه با کاهش التهاب، درد و تخریب استخوان، در کنار ورزش و فیزیوتراپی، به ترمیم عضلات بیمار کمک شایانی می‌نماید.
سخن پایانی
مبتلایان به این عارضه باید بدانند که درمان آنها به سهولت و سرعت انجام نمی‌شود. بلکه باید با صبر و حوصله و زیر نظر متخصص، به درمان خود ادامه دهند تا به نتیجه‌ی دلخواه برسند. قابل ذکر است که در موارد بسیار شدید، که روش‌های بدون جراحی کارساز نخواهند بود، ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند.
