والدین اغلب برای ظاهر اندام تحتانی فرزندشان به دنبال مشاوره پزشکی هستند. ژنوواروم که به پای پرانتزی معروف است، یک نگرانی رایج است و در نهایت می‌تواند منجر به ارجاع به جراح ارتوپد شود. ژنوواروم می‌تواند فیزیولوژیک یا پاتولوژیک باشد و شایع‌ترین شکل ژنوواروم پاتولوژیک بیماری بلونت است. در این مطلب خواهیم گفت بهترین سن برای درمان پای پرانتزی چه زمانی است و برای اصلاح پای پرانتزی چه اقدامی باید انجام دهید.
فهرست مطالب
اکثریت قریب به اتفاق ژنوواروم فیزیولوژیک یا تغییرات طبیعی رشد هستند و در طول زمان بدون نیاز به مداخله اصلاح می‌شوند. رشد طبیعی زاویه تیبیوفمورال در کودکان از یک الگوی شناخته شده پیروی می‌کند. کودکان با ژنوواروم متولد می‌شوند که در حدود 18 ماهگی به حالت خنثی تبدیل می‌شود. رشد تا سن 4 سالگی به ژنو والگوم (زانوهای ضربدری) ادامه می‌یابد و سپس تراز معمولی اندام تحتانی در حدود سنین 6 تا 7 سالگی دیده می‌شود.
برای تمایز بین فیزیولوژیک و پاتولوژیک، یک تاریخچه کامل و فیزیکی لازم است. ظاهر در هنگام ایستادن و راه رفتن بیشترین اطلاعات را ارائه می‌دهد. فیزیولوژیک یک خم شدن تدریجی کل ساق پا است و روی استخوان ران یا درشت نی متمرکز نمی‌شود. باید توجه ویژه‌ای به ثبات لیگامانی زانو از جمله پایداری رباط جانبی و مشاهده رانش جانبی در حین راه رفتن (حرکت سریع جانبی زانو در هر مرحله) شود. برخی از مطالعات اخیر نشان می‌دهد که پس از 2 سالگی با تصویربرداری طبیعی با کمبود ویتامین D مرتبط است. اگر هیچ ویژگی نگران کننده‌ای وجود نداشته باشد، درمان ژنوواروم فیزیولوژیک مشاهده شده با ارزیابی دوره‌ای و اطمینان والدین است.
اگر تا به امروز از ویزیت آنلاین و رایگان استفاده نکرده اید با تکمیل کردن فرم ذیل منتظر تماس همکاران جهت تعیین نوبت برای ویزیت باشید.
برخلاف انحنای ملایم کل پا که در کمان فیزیولوژیک دیده می‌شود، بیماری بلونت که به نام تیبیا ورا نیز شناخته می‌شود، با یک فیزیک پروگزیمال تیبیا غیرطبیعی مشخص می‌شود که باعث انحنای ناگهانی واروس در تیبیا می‌شود. علت به طور کامل شناخته نشده است، اما تصور می‌شود که نیروهای مکانیکی در سراسر بدن نقش دارند، زیرا ارتباطی با چاقی و حرکت اولیه وجود دارد. رادیوگرافی کل اندام، تیبیا ورای جدا شده با قوس داخلی غیرطبیعی شامل تکه تکه شدن یا فرورفتگی قوس را نشان می‌دهد.
درمان بیماری بلونت به زاویه بندی واروس، سن در هنگام مراجعه و شدت بدشکلی انحنا بستگی دارد. بیماران با حداقل تغییر شکل را می‌توان مشاهده کرد. برای بیماران زیر 3 سال و با قوس نسبتاً طبیعی، بریس با ارتز زانو و مچ پا مؤثر است. کودکانی که بزرگ‌تر هستند یا درگیری شدیدتری دارند نیاز به مداخلات جراحی دارند. این مداخلات شامل مدولاسیون رشد همی اپی فیزیودز، استئوتومی با اصلاح حاد زاویه‌ای و استئوتومی با اصلاح تدریجی با استفاده از فریم خارجی است.
در حالی که معیارهای مشخصی برای در نظر گرفتن زمان ارجاع به ارتوپد وجود ندارد، مجموعه‌ای از نشانه‌ها را ارائه شده‌اند. این نشانه‌ها عبارت‌اند از:
تقریباً 95٪ از کودکان پس از شش ماه بهبودی واروس را تجربه می‌کنند که تقریباً یک سال پس از اولین ارزیابی بهبودی کامل پیدا می‌کند. اگر هیچ یک از این معیارها برآورده نشد، ارجاع به ارتوپد را در نظر بگیرید.
پای پرانتزی که گاهی اوقات به آن «پاهای کمانی» یا «پاهای کمان شده» نیز می‌گویند، یک بیماری رایج است که در آن زانوها هنگام لمس پاها به هم نمی‌رسند. افراد مبتلا به پای پرانتزی اغلب از ناراحتی زانو یا مچ پا شکایت دارند و نگران پیشرفت آرتروز در آینده هستند. بسیاری از جوانان درد کمی دارند، اما نسبت به ظاهر پاهای خود آگاه هستند و حتی متوجه خطری که در انتظار بسیاری از آن‌ها است، نیستند. در افراد میانسال، قوس پا با انحطاط داخل زانو همراه است که اغلب بسیار دردناک است.
ممکن است به زانو آسیب وارد شود: با پای پرانتزی، زانو بارهای نامتعادلی را تجربه می‌کند که برای تحمل آن طراحی نشده است. این منجر به استرس بیش از حد می‌شود که منجر به پارگی منیسک داخلی و غضروف مفصلی می‌شود و می‌تواند باعث درد باند ایلیوتیبیال شود. در مفصل، غضروف شکاف می‌خورد و لایه لایه می‌شود تا زمانی که استخوان شروع به مالیدن روی استخوان کند. عوامل متعددی افت مفصل زانو را تسریع می‌کنند: چاقی، سابقه خانوادگی آرتروز و فعالیت بدنی بالا؛ به عبارت دیگر، هم افراد دارای اضافه وزن و هم افراد با تناسب اندام با پای پرانتزی در معرض خطر هستند!
چرخش غیرطبیعی پا زانو را تحت فشار قرار می‌دهد: بسیاری از افرادی که چرخش پاشنه پا دارند دارای چرخش نادرست یا پیچ خوردگی استخوان درشت نی نیز هستند. این بدان معنی است که پاها در مقایسه با زانوها به سمت داخل یا خارج می‌چرخند. اگر هنگام راه رفتن پاها به سمت بیرون بچرخند، پیچش ممکن است آشکار باشد. با این حال، بسیاری از اوقات مولفه چرخشی ظریف است. به عنوان مثال، بیماران مبتلا به پیچ خوردگی تیبیا خارجی با پاهای صاف و زانوهای خمیده به سمت داخل راه می‌روند.
زمانی که این افراد می‌دوند و پاهایشان را شبیه هلیکوپتر توصیف می‌کنند، این امر آشکارتر است. آن‌ها ممکن است در دوچرخه سواری مشکل داشته باشند زیرا زانوها می‌توانند به قاب دوچرخه برخورد کنند. این پیچ خوردگی مفصل زانو (و مفصل مچ پا) به مرور زمان باعث آسیب برشی به منیسک و غضروف مفصل می‌شود.
این باور که می‌توان بدون جراحی زانوی پرانتزی شدید را اصلاح کرد یک اشتباه است. تغییر شکل واروس در اطراف زانو یک انحراف ساختاری از تراز طبیعی استخوان است. ورزش، کشش، تقویت، فیزیوتراپی و ویتامین‌ها عضلات و استخوان‌ها را قوی‌تر می‌کنند اما شکل استخوان‌ها را تغییر نمی‌دهند. تنها راه برای تغییر واقعی شکل پاها، بریدن استخوان و صاف کردن آن است. این استئوتومی نامیده می‌شود و یک تغییر ساختاری پایدار است.
بازیابی ساختار استخوانی مناسب عملکرد را بهبود می‌بخشد: هم ترازی مناسب اندام‌ها بر کل بدن به طور مثبت تأثیر می‌گذارد. ماهیچه‌ها و تاندون‌ها در امتداد مسیر مورد نظر خود حرکت می‌کنند و کارایی خود را بهینه می‌کنند. رباط‌هایی که مفاصل را در کنار هم نگه می‌دارند، دیگر فشار بی‌موردی را تجربه نمی‌کنند. ورزشکاران با عملکرد بالا که با درد زانو ناشی از زانوی پرانتزی به پزشک مراجعه کردند، پس از جراحی توانستند با عملکرد بالاتری به ورزش بازگردند. در مواردی که زانو از قبل دچار ورم مفاصل نشده باشد، می‌توان بهترین نتایج را انتظار داشت.
اصلاح کشکک زانو ممکن است از نیاز به جراحی در آینده جلوگیری کند. به عنوان مثال، بسیاری از افرادی که زانوهای اصلاح نشده دارند ممکن است در آینده و زودتر از کاندیدای معمولی مجبور به تعویض کشکک زانو شوند. اگرچه یک تعویض کامل زانو می‌تواند نتیجه خوبی به همراه داشته باشد، اما مطمئناً به اندازه نجات زانوی فرد بهینه نیست. جراحی استئوتومی برای اصلاح پای پرانتزی ممکن است پادزهر برای جلوگیری از تعویض مفصل زانو باشد.
جراحی‌های مختلف موجود برای اصلاح زانوی پرانتزی نمونه‌های خوبی هستند. گزینه‌های جراحی مختلفی برای رسیدن به یک نتیجه وجود دارد. اگرچه این روش‌های مختلف ممکن است قابل تعویض به نظر برسند، اما اغلب ویژگی‌های آناتومیک خاص بیمار وجود دارد که نیاز به یک روش را بر دیگری در یک فرد خاص بررسی می‌کند.
این رویکردهای مختلف برای اصلاح پاهای پرانتزی بر اساس نیازهای دقیق بیمار مطابق با تغییر شکل استخوانی و معاینه فیزیکی طراحی شده‌اند. اگرچه ممکن است بیمار به روش خاصی از جراحی تمایل داشته باشد، یک معاینه جامع و رادیوگرافی درمان بهینه را هدایت می‌کند.
2 Comments
خیلی خوب بود
سلام و وقت بخیر
سپاس از همراهی شما
خوشحالیم تونستیم رضایت شمارو جلب کنیم