سندروم گیرافتادگی شانه (Shoulder Impingement Syndrome) یک حالت دردناک در شانه است که اغلب ناشی از فشار زیاد بر روی بافتهای اطراف مفصل شانه و عروق و اعصاب موجود در آن منطقه است. در این حالت، فضای بین استخوان آکرومیون و تاندونها و بافتهای اطراف آن کاهش مییابد و در نتیجه فشار بر روی این بافتها و عصبها افزایش مییابد.
علائم سندروم گیرافتادگی شانه شامل درد در منطقه شانه (بخصوص هنگام حرکت)، محدودیت در حرکت شانه، سفتی و درد در بلند کردن و باز کردن بازو و کاهش قدرت و عملکرد عضلات شانه میباشد. علت اصلی این سندرم میتواند فعالیتهای مکرری باشد که باعث ایجاد فشار زیاد بر روی شانه میشود.
برای تشخیص سندروم گیرافتادگی شانه، پزشک ممکن است تاریخچه بیمار را بررسی کند و معاینات فیزیکی متعددی انجام دهد. برخی از آزمایشها و تصویربرداری مانند ایکوگرافی، آرتروگرافی و MRI نیز میتوانند در تشخیص و ارزیابی بیماری کمک کنند. درمانهایی مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، تزریق کورتیکواستروئید به فضای زیر آکرومیال، روشهای مختلف فیزیوتراپی و مداخله جراحی گزینههای درمانی مرسوم برای سندرم گیرافتادگی شانه هستند.
علاوه بر تمام گزینههای درمانی برای سندروم گیرافتادگی شانه، ورزش بدنی به عنوان یک درمان کمکی توصیه میشود. اثربخشی تمرینات فیزیکی در تعدادی از مطالعات نشان داده شده است. تمرینات کششی و تقویتی به منظور درمان و جلوگیری از بازگشت بیماری انجام میشود. نواحی اصلی که نیاز به تقویت دارند، شامل موارد زیر است:
فهرست مطالب
سندروم گیرافتادگی شانه یکی از علل رایج درد شانه است. این سندرم دلایل مختلفی دارد، از جمله عوامل فیزیولوژیکی و ناپایداری گلنوهومرال. درد و محدودیت در حرکت از علائم اصلی سندروم گیرافتادگی شانه هستند. سایر علائم سندرم گیرافتادگی شانه نیز شامل موارد زیر است:
اگر شما یا نزدیکان شما از این علائم سندروم گیرافتادگی شانه رنج میبرید، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب انجام شود.
برای درمان سندروم گیرافتادگی شانه، روشهای مختلفی وجود دارد که به شرح زیر هستند:
– داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن ممکن است برای کاهش درد و التهاب در منطقه شانه تجویز شوند.
– فیزیوتراپی: شامل تمرینات تقویتی و افزایش انعطاف، کشش عضلانی، تمرینات کنترل حرکتی و تقویت عضلات پیرامونی شانه است. هدف از فیزیوتراپی، کاهش درد، بهبود حرکت شانه و تقویت عضلات است.
– تزریق کورتیکواستروئید: تزریق مقدار کمی از ماده کورتیکواستروئید به فضای ساب آکرومیال، میتواند در کاهش التهاب و درد شانه موثر باشد.
– تمیز کردن (دکمپرسیون) فضای ساب آکرومیال: در این روش، با استفاده از جراحی لاپاروسکوپیک، فضای ساب آکرومیال تمیز میشود و فشار بر تاندونها و بافتهای اطراف شانه کاهش مییابد.
– اصلاح شدن بافتهای آسیب دیده: در برخی موارد، نیاز به اصلاح بافتهای آسیب دیده مانند تاندونها یا رباطها ممکن است وجود داشته باشد.
در انتخاب روش درمان، نوع و شدت علائم، علت اصلی سندروم گیرافتادگی شانه، تاریخچه بیماری، و پاسخ به درمانهای قبلی مدنظر قرار میگیرند. بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا روش درمانی مناسب برای شما تعیین شود.
تمرینات ورزشی میتوانند در واحدهای فیزیوتراپی تحت نظارت یا در منزل به عنوان یک برنامه ورزشی انجام شوند. یکی از روشهای ورزش، ورزشهای مبتنی بر آب یا آب درمانی است. ویسکوزیته آب فرصتی برای انجام تمرینات مقاومتی ایجاد میکند. علاوه بر این، به دلیل خاصیت شناوری آب، تمرینات را میتوان بدون تحمیل وزن زیاد بر مفاصل انجام داد. در نتیجه انجام تمرینات ورزش آسانتر و کمتر دردناک خواهد بود، که منجر به افزایش تطبیق بیمار با ورزش میشود. در مطالعه حاضر، تأثیر تمرینات در محیط آبی و خشکی بر بیماران مبتلا به سندروم گیرافتادگی شانه مقایسه شد.
مطالعات نشان دادهاند که تمرینات ورزشی در آب و خارج از آب هر دو میتوانند برای درمان سندروم گیرافتادگی شانه مفید باشند. در زیر، مقایسه این دو روش را بررسی میکنیم:
1. کاهش وزن بدن در آب: در زمان ورزش در محیط آبی وزن بدن فرد به طور قابل توجهی کاهش پیدا میکند. این امر باعث کاهش فشار بر روی مفاصل شانه میشود.
2. خاصیت شناوری: آب باعث شناوری بدن میشود و فشار بر روی مفاصل را کاهش میدهد. این امر منجر به کاهش درد و راحتی بیشتر در انجام تمرینات شانه میشود.
3. مقاومت آب: تمرین در آب بر اساس مقاومت آب، میزان قدرت و تقویت عضلات را افزایش میدهد بدون اینکه فشار زیادی بر روی مفاصل شانه ایجاد شود.
4. حرکت آسانتر: در آب، حرکتها به طور آزادتر انجام میشود و محدودیت در حرکت شانه کاهش مییابد.
1. نیاز به دسترسی به استخر: برای انجام تمرینات ورزشی در آب، نیاز به دسترسی به استخر مناسب وجود دارد.
2. ضرورت آموزش: برای بهرهبرداری کامل از تمرینات ورزشی در آب و جلوگیری از خطرات ممکن، نیاز به آموزش صحیح تمرینات در آب و استفاده از وسایل کمکی میباشد.
1. چالش بیشتر: تمرینات خارج از آب، اغلب چالشهای بیشتری را برای عضلات شانه ایجاد میکند و میتواند تقویت عضلات را بهبود بخشد.
2. آزادی زمانی و مکان: شما میتوانید تمرینات خارج از آب را در هر زمان و مکانی انجام دهید و نیازی به دسترسی به استخر ندارید.
3. تنوع تمرینات خارج از آب: افراد مبتلا به سندروم گیرافتادگی شانه میتوانند از تنوع بیشتری در تمرینات برای تقویت و افزایش انعطاف عضلات شانه استفاده کنید.
1. فشار بیشتر بر روی بدن: تمرینات خارج از آب ممکن است باعث افزایش فشار بر روی مفاصل شانه شود که در برخی موارد میتواند منجر به افزایش درد و تنش شانه شود.
2. محدودیت در حرکت: تمرینات خارج از آب ممکن است محدودیت در حرکت شانه را افزایش دهد، به خصوص در صورت وجود درد و مشکلات قابل توجه در شانه.
با توجه به ویژگیها و محدودیتهای هر دو روش، برای انتخاب بهترین روش، بهتر است با پزشک یا فیزیوتراپیست خود مشورت کنید تا بر اساس شرایط شما و نیازهای درمانی، یک برنامه تمرینی مناسب برای سندرم گیرافتادگی شانه تعیین شود.
