بیماری رادیکولوپاتی گردن (cervical radiculopathy) یک ناهنجاری است که بر اثر آسیب به ریشه عصبی در ناحیه گردن (نخاع گردنی) ایجاد می‌شود. این بیماری معمولاً ناشی از فشار، ضربه یا آسیب به ریشه عصبی در ستون فقرات گردنی است. بیماری رادیکولوپاتی گردنی می‌تواند منجر به درد، سردرد، احساس ضعف یا تحت تاثیر قرار گرفتن عملکرد عصبی در ناحیه ستون فقرات و دست شود. علل این بیماری ممکن است شامل سایر مشکلات اسکلتی-عضلانی مانند بیماری دیسک، اسپوندیلوز، آسیب دیدگی ستون فقرات یا مواردی از این دست باشد. برای تشخیص و درمان رادیکولوپاتی گردن، مشاوره و بررسی توسط پزشک متخصص مورد نیاز است.
تشخیص بیماری رادیکولوپاتی گردن معمولاً از طریق بررسی علائم و نشانه‌ها، معاینه فیزیکی، تاریخچه پزشکی و استفاده از تست‌های تصویربرداری مانند ایکس‌رای گردن، میلوگرافی و رزونانس مغناطیسی انجام می‌شود. درمان رادیکولوپاتی گردن ممکن است شامل استفاده از داروها برای کاهش درد و التهاب، فیزیوتراپی، تزریق نخاعی، روش‌های ترمیمی مانند جراحی تخصصی، فیوژن فقرات یا دیسککتومی باشد. درمان و مدیریت بیماری رادیکولوپاتی گردن بستگی به شدت علائم، علت اساسی و وضعیت فرد دارد.
فهرست مطالب
بیماری رادیکولوپاتی گردن ممکن است با علائم و نشانه‌های مختلفی همراه باشد که برخی از آن‌ها شامل موارد زیر است:
به هر حال، همه بیماران ممکن است با ترکیبی از این علائم بیماری رادیکولوپاتی گردن مواجه نشوند و شدت و نوع علائم در هر فرد ممکن است متفاوت باشد. در صورت تجربه هرگونه علائم مشابه، مهم است که به پزشک مراجعه کرده و تشخیص و درمان مناسب را دریافت کنید.
فتق دیسک گردن و استئوفیت از دلایل اصلی بیماری رادیکولوپاتی گردن هستند. فتق دیسک گردن عموماً منجر به التهاب ریشه‌ی عصب می شود و ممکن است علائم رادیکول را در همان اندام جانبی ایجاد کند.
هرچند بیماری رادیکولوپاتی گردن معمولاً به عنوان یک مورد نادر تر نسبت به رادیکولوپاتی کمر شناخته می شود، اما شیوع آن 0.3 درصد گزارش شده است. بیماران مبتلا به رادیکولوپاتی گردن عمدتاً به دنبال درمان درد گردن، بی حسی، احساس سوزن سوزن شدن، کاهش قدرت حرکتی و ضعف کلی عضلات اندام فوقانی هستند. در مراحل پیشرفته، عضلات گردن که به پایداری آن کمک می‌کنند، تحت تاثیر قرار می‌گیرند و دچار ناتوانی می‌شود.
تاثیر بیماری رادیکولوپاتی گردن بر عملکرد اندام فوقانی (مثل شانه، پشت و گردن)، به میزان آسیب دیدن ریشه عصبی بستگی دارد. وضعیت سر و شانه رو به جلو به طور معمول در بیماران مبتلا به مشکلات گردنی دیده می‌شود و می‌تواند منجر به ضعف عمقی عضلات گردن شود. بر اساس مطالعات، انجام تمرینات استقامتی گردن می‌تواند ثبات آن را افزایش داده و همچنین حرکت، تراز مهره‌ها و عملکرد حسی-حرکتی را بهبود بخشد.
روش‌های معمول در درمان بیماری رادیکولوپاتی گردن شامل کشش، موبیلیزاسیون، تمرینات درمانی و عوامل الکتروفیزیکی است. با این حال، هنوز هیچ توافقی درباره بهترین روش درمانی که موثرترین نتایج را داشته باشد،صورت نگرفته است. تمرینات استقامتی گردن اخیراً در بین سایر تمرینات درمانی محبوبیت یافته است، اما مطالعات صورت گرفته اغلب بیماران مبتلا به گردن درد معمولی را شامل می‌شوند.
برخی از مطالعات نشان داده‌اند که در افراد مبتلا به بیماری رادیکولوپاتی گردن تفاوت قابل توجهی در ساختار عضلانی وجود دارد و تزریق چربی در عضله مولتی فیدوس گردن می‌تواند تغییراتی در فعالیت عضلانی ایجاد کند.
در این مطالعه، تاثیر تمرینات استقامتی گردن بر میزان کاهش درد و ناتوانی گردن، افزایش قدرت حرکتی، وضعیت بدنی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به رادیکولوپاتی گردن مورد بررسی قرار گرفت.
32 بیمار در این مطالعه شرکت کردند. میانگین سنی کل جمعیت مورد مطالعه 39 سال (محدوده: 25 تا 57 سال) بود. 15 بیمار در گروه 1 و 12 بیمار در گروه 2 (گروه کنترل) قرار گرفتند. تفاوت آماری معناداری در سن، قد، وزن بدن و شاخص توده بدنی بین گروه‌های بیمار مشاهده نشد. همچنین، بین گروه‌ها تفاوت معناداری در میزان شدت درد اولیه، سطوح ناتوانی، وضعیت بدن، قدرت بدنی و امتیازات کیفیت زندگی وجود نداشت.
هدف اصلی از این مطالعه، بررسی تاثیر اضافه کردن تمرینات استقامتی گردن به برنامه استاندارد فیزیوتراپی در درمان بیماری رادیکولوپاتی گردن بود. نتایج این تحقیق نشان داد که این تمرینات می‌توانند بهبود‌های قابل توجهی در علائم و عملکرد بیماران را به همراه داشته باشند. در این مطالعه، بیمارانی که تمرینات استقامتی انجام داده بودند، دستاوردهای عملکردی و کاهش درد آن‌ها نسبت به گروه کنترل بهبود چشمگیری داشته است.
در مطالعه دیگری که بر روی افراد مبتلا به بیماری رادیکولوپاتی گردن انجام شد، تمرینات استقامتی شامل تمرین عضلات گردن و شانه در گروه آزمایشی انجام شد. نتایج نشان داد که این تمرینات منجر به بهبود کیفیت زندگی و کاهش درد و ناتوانی در بیماران می‌شود.
تمرین‌های استقامتی می‌توانند در درمان بیماری رادیکولوپاتی گردن موثر باشند. این تمرینات باعث تقویت عضلات و افزایش استحکام عضلات گردن می‌شوند.
تمرینات استقامتی می‌توانند به تعدادی از اهداف در درمان رادیکولوپاتی گردن کمک کنند که شامل موارد زیر است:
هرچند که تمرینات استقامتی ممکن است باعث درمان کامل بیماری رادیکولوپاتی گردن نشوند، اما می‌توانند باعث بهبود علائم و کاهش ناتوانی شوند. برای استفاده از تمرینات مقاومتی به عنوان بخشی از برنامه درمانی خود، بهتر است با پزشک یا متخصص فیزیوتراپی مشورت کنید. آن‌ها می‌توانند برنامه تمرینی مناسبی را برای شما طراحی کنند که به وضعیت و نیازهای شما منطبق باشد و تحت نظارت صحیح انجام شود.
به طور کلی، تمرینات استقامتی در بیماری رادیکولوپاتی گردن می‌توانند بهبود قدرت عضلات گردن و ساختارهای مجاور را فراهم کنند، که ممکن است منجر به کاهش درد و ناتوانی شود. اما مهم است بدانید که هر بیمار و شرایط آن فرد ممکن است متفاوت باشد، بنابراین برای انجام تمرینات مقاومتی مناسب و ایمن، بهتر است با متخصصان مرتبط مشورت کنید و برنامه تمرینی خود را تحت نظارت و راهنمایی صحیح انجام دهید.
به علاوه، در تحقیقات بر روی رادیکولوپاتی گردن، برخی از تمرینات استقامتی مشخص به عنوان تمرینات مؤثرتر شناخته شده‌اند که شامل موارد زیر است:
1. تمرین عضلات گردن: انجام تمریناتی که بر روی عضلات گردن تاثیر می‌گذارد، می‌تواند در بهبود قدرت و استقامت عضلات کمک کند. این تمرینات می‌توانند شامل گردش گردن، خم و راست کردن گردن و تمریناتی از این دست باشند.
2. تمرین عضلات شانه: علاوه بر تمرینات گردن، تمرین عضلات شانه نیز می‌تواند در بهبود علائم بیماری رادیکولوپاتی گردن موثر باشد. این شامل تمریناتی مانند بالا بردن و پایین آوردن شانه و تمرینات دیگر است.
3. تمرینات کلی عضلات بدن: برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که تمرینات استقامتی که کل عضلات بدن را درگیر کند نیز بسیار موثر است. این شامل تمریناتی مانند وزنه‌برداری، تمرینات با دستگاه‌های مقاومتی و تمرینات بدنسازی است.
