فهرست مطالب
براساس مجله انجمن پزشکی آمریکا (JAMA) بیش از 10 میلیون از جمعیت افراد آمریکا از استئوآرتریت رنج می برند (1). اغلب این بیماری در سن 45 سالگی و بیشتر رخ می دهد که غضروف در زانو از بین می رود و در نهایت سبب تماس دو استخوان در سطح مفصل می شود. رایج ترین شکایت در بین این افراد شامل تورم مفصل، سفتی مفصل و درد می باشد. استئوآرتریت زانو را می توان از طریق رادیوگرافی با نشان دادن کیست های پوکی استخوان، کم شدن فضای بین مفصلی و اسکلروز استخوان ها تشخیص داد. منظور از استئوآرتریت زانو وقوع استئوآرتریت (OA) در مفصل زانو است.
استئوآرتریت تعاریف زیادی دارد، اما Kuttner و همکاران آن را این گونه تعریف می کنند” استئوآرتریت به عنوان ساییدگی آرتریت و یا بیماری ساییدگی مفصلی، شناخته شده است. این گروه از بیماری ها متمایز اما مشترک هستند به طوری که ممکن است علل مختلفی داشته باشند اما نتایج مورفولوژی، بیولوژیکی و بالینی مشابهی دارند (2).
به عبارت دیگر استوآرتریت مفصل شامل ساییدگی و تخریب مفصل از جمله غضروف مفصلی و استخوان ساب کندرال می شود .اما همچنین رباط ها، کپسول و غشای سینویال دژنراسیون می شوند. در نهایت منجر به درد و از دست دادن عملکرد خواهد شد (3).
استئوآرتریت شایع ترین بیماری مفاصل است که افراد بزرگسال در سراسر دنیا از این بیماری رنج می برند. نام “استئوآرتریت”، یک کلمه یونانی، می تواند به “استئو” ، “آرترو” و “ایت” تقسیم می شود. اگر ما کلمه را از «استخوان»، «مفصل» و «التهاب» تبدیل کنیم (4). بنابراین، به سادگی می توان گفت که استئوآرتریت التهاب استخوان و مفصل است. استئوآرتریت زانو، در بین استئوآرتریت لگن و دست از شایع ترین آن ها است.
اگر تا به امروز ویزیت نشده اید لطفا فرم زیر را تکمیل نمایید تا همکاران ما با شما تماس گرفته و زمان ویزیت آنلاین رایگان را با شما هماهنگ نمایند.
آناتومی و فرایند آسیب شناختی:
مفصل زانو شامل انتهای سر پروگزیمال استخوان تیبیا و سر دیستال استخوان فمور می باشد. غضروفی که در بین دو انتهای استخوان تیبیا و فمور قرار گرفته است شامل یک ماتریکس سلولی اضافه می باشد که این نوع ماتریکس از جنس پروتوگلیکان های نوع 2 است. این ماتریکس با کشیدن آب به درون فضای مفصل، باعث افزایش جذب شوک و تعذیه مناسب می شود(7). شواهد حاکی از آن است که به علت فرایند کهولت سن، فیبرهای کلاژن نوع 2 کاهش می یابد بنابراین میزان مایع مغذی در سطح مفصل کمتر می شود و در نهایت موجب کاهش حفاظت از سطوح استخوانی نیز می شود.
زانو یک مفصل سینوویال است که شامل سه مفصل می باشد. مفصل اولیه تیبیوفمورال؛ بین کوندیلهای محدب استخوان فمور و کوندیل هال های استخوان تیبیا قرار گرفته است(8). مفصل پتلوفمورال بین استخوان پتلا و فمور قرار گرفته است. مفصل تیبیوفیبولار بین دو استخوان تیبیا و فیبولا قرار دارد. استئوآرتریت فقط در دو مفصل اول یعنی تیبیوفمورال و پتلوفمورال رخ می دهد. این دو مفصل حرکات بیشتری را نسبت به تیبیوفیبولار متحمل می شوند(2).
پاتولوژی استئوآرتریت زانو با با تغییرات بیومکانیک و بیوشیمیایی در غضروف مفصل مرتبط است.(Kirstin Uth et al, 2014) غضروف باعث حرکت استخوان ها روی یکدیگر با اصطکاک و درد کمتری می شود. هنگام وقوع استئوآرتریت، ضخامت و کیفیت غضزوف کاهش می بابد و غضروف باریک تر و نرم تر می شود. در نهایت با یک شکاف می تواند فرو بریزد. غضروفی که آسیب ببیند نمی تواند بهبود یابد. دز نهایت غضروف ناپدید می شود. سطوح استخوانی ممکن است پهن شوند (10 و 11)
نه تنها غضروف تحت تاثیر قرار می گیرد بلکه لاکسیتی لیگامنت و آتروفی عضله هم اتفاق می افتد(12، 13).
اپیدمیولوژی/ علل
استئوآرتریت شایع ترین نوع آرتریت به ویژه در مفصل زانو می باشد. تقریبا 6٪ از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد، اما زنان بیشتر از مردان آسیب می بینند. [3] “بر اساس برخی از گزارش های منتشر شده، از میان 6 درصد، بیش از 13 درصد مردان و بین 7 تا 19 درصد از زنان بالای 45 سال تحت تاثیر قرار می گیرند و در نتیجه 45 درصد کمتر از ابتلا به این بیماری در مردان وجود دارد. (کولمن و همکاران) ” (14).
سن عامل تعیین کننده در توسعه استئوآرتریت است. “با توجه به سن جمعیت در شرایط دموگرافیک، انتظار میرود شیوع استئوآرتریت افزایش یابد (کولمن و همکاران)”. [14] از سن 40 سالگی، افزایش خطر به این بیماری وجود دارد. تقریبا 50٪ از جمعیت افراد در سن 65 سال مبتلا به استئوآرتریت در زانو می باشند اما همچنین این مشکل می تواند بر جوانان هم تاثیر بگذارد [14].
سن تنها عامل پیشرفت استئوآرتریت نیست. سایر عوامل خطرزا [4]:
مشخصات، ارائه بالینی
از علائم استئوآرتریت زانو، ابتدا درد در شروع حرکت سپس حین حرکت و در نهایت درد دائمی است. همچنین این بیماران از دست دادن عملکرد، مانند خشکی، کاهش دامنه حرکتی و اختلال در فعالیت های روزانه را تجربه می کنند. دیگر ویژگی های احتمالی استئوآرتریت زانو بزرگ شدن استخوان، کریپتاس، حساسیت در خط مفصلی و افزایش میزان حساسیت به سردی و رطوبت است [4].
ما می توانیم استئوآرتریت زانو را به 5 مرحله تقسیم کنیم:
مرحله 4: این شدیدترین مرحله استئوآرتریت است. به طور چشم گیری فضای مفصلی بین استخوان ها کاهش می یابد، غضروف تقریبا به طور کامل از بین می رود و مایع سینوویال کاهش می یابد. به همین دلیل افراد درد و ناراحتی بیشتری در پیاده روی یا حرکت مفصل تجربه می کنند [15].
