آسیب پاشنه پا یک سندرم بسیار شایع است که معمولاً در ورزشکاران مبتدی مشاهده می‌شود که در دویدن و ورزش‌های پرشی با یکدیگر رقابت می‌کنند. از آن به عنوان آپوفیزیس کالکلنئوس یا سندرم ازگود-شلاتر پا نیز یاد می‌شود. این ابتدا در سال 1912 توسط جیمز وارن سیور توصیف شد.
این آسیب در اثر کشش تاندون آشیل از مرکز استخوان پاشنه است که باعث آسیب آن می‌شود. این آپوفیزیس کششی موجب آسیب‌های مکرر به وسیله استفاده بیش از حد از پاشنه در ورزشکاران جوان است.
فهرست مطالب
پاشنه در خلفی‌ترین نقطه کف پا قرار دارد. تاندون آشیل در قسمت تحتانی، خلفی و کمی میانه از آن قرار می‌گیرد. صفحه رشد و آپوفیز در ناحیه‌ای قرار دارد كه در معرض فشار زیاد از تاندون پلانتار و آشیل قرار می‌گیرد.
در عضله سه سر ران ممکن است اختلافی در میزان رشد استخوان و عضلات وجود داشته باشد که این ممکن است باعث کاهش سطح بین پا و زمین شود. علاوه بر این، تاندون آشیل دارای قسمت گسترده‌ای است که از نظر آناتومیکی با آپونوروز پلانتار مرتبط است. این در واقع به جلوگیری از پارگی‌های آسیب‌زا در مرکز استخوان کمک می‌کند.
اگر تا به امروز از ویزیت آنلاین و رایگان استفاده نکرده اید با تکمیل کردن فرم ذیل منتظر تماس همکاران جهت تعیین نوبت برای ویزیت باشید.
اپیدمیولوژی و اتیولوژی
آسیب پاشنه پا نوعی پوکی استخوان است که در اثر فشار بیش از حد تاندون آشیل بر روی استخوان پاشنه و صفحه رشد آپوفیزیس در این منطقه ایجاد می‌شود. این منطقه C شکل می‌تواند به التهاب بر اثر فشار و کشش تکراری تاندون آشیل تبدیل شود. آپوفیزیس پاشنه پا یک صدمه شایع در ورزشکاران جوان است و اعتقاد بر این است که در اثر دویدن و پریدن ایجاد می‌شود. كودكان و نوجوانان فعال (سن معمول بروز: 7 تا 15 سال)، خصوصاً در زمان رشد و سن بلوغ و يا در آغاز يك فصل ورزش (به عنوان مثال ژيمناستيك، بسكتبال و فوتبال)، اغلب از اين شرايط رنج می‌برند. این بیماری بیشتر در اوایل دوره رشد رخ می‌دهد.
هیچ یک از این عوامل ایجاد کننده به صورت آینده‌نگر مورد آزمایش قرار نگرفته است و در صورت آزمایش، هیچ یک از اندازه‌گیری‌ها به‌صورت سیستماتیک انجام نشده است و قابلیت اطمینان یا اعتبار اندازه‌گیری‌ها در نظر گرفته نشده است.
خصوصیات
این سندرم می‌تواند به صورت یک طرفه یا دو طرفه رخ دهد. احتمال بروز دو طرفه تقریباً 60٪ است.
درد پاشنه (بیشتر در سطح داخلی و جانبی استخوان).
معمولاً هنگام صبح که کودک از خواب بلند می‌شود، درد وجود ندارد.
افزایش درد با افزایش وزن و فشار
درد ناشی از فعالیت‌هایی مانند دویدن یا پریدن
کودک ممکن است در پایان فعالیت بدنی ناتوان باشد
حساسیت تاندون‌ها نسبت به لمس
چرخش مچ پا محدود به ثبات تاندون آشیل است.
سطوح سخت و کفش‌های ورزشی با کیفیت پایین یا فرسوده باعث افزایش این علائم می‌شوند. به تدریج درد با استراحت برطرف می‌شود. اعتبار روش‌های مورد استفاده برای به دست آوردن میزان چرخش مناسب مفصل مچ پا هنوز اظهار نشده است، بنابراین کیفیت داده را کاهش می‌دهد. اگرچه درد و سوزش از ویژگی‌های ظاهری ذکر شده است، اما هیچ تلاشی برای تعیین کمیت درد یا تأثیر آن بر روی فرد انجام نشده است.
تشخیص‌های افتراقی
علل اسکلتی-عضلانی: بورسیت آشیل، تنوسینوویت، شکستگی یا دررفتگی مچ پا، بورسیت و فاسئیت پلانتار. تمام این شرایط باید با آزمایش فشار ناحیه آپوفیزی منفی باشد.
علل عفونی یا داخلی: سل، آرتروز روماتوئید، تب روماتوئید، کیست و تومور و استئومیلیت. این موارد غالباً قسمت‌های دیگری از بدن را درگیر می‌کند، بنابراین می‌توان نسبت به راحتی این بیماری‌ها را مشاهده کرد.
تأثیرات آسیب‌زا: اجسام خارجی، گرفتار شدن عصب تحتانی پاشنه، پارگی تاندون یا رباط‌ها، شکستگی و شکستگی‌های فشاری، سندرم تونل تارسال.
روش‌های تشخیصی
رادیوگرافی: بیشتر اوقات رادیوگرافی مفید نیست زیرا درد پاشنه پا اغلب در کودکان عادی قطعه قطعه و متراکم است؛ اما می‌توان از آن‌ها برای حذف سایر آسیب‌ها استفاده کرد.
سونوگرافی: می‌تواند تکه تکه شدن استخوان در بیمار را نشان دهد. این یک ابزار تشخیصی ایمن است زیرا تابشی وجود ندارد. این ابزار تشخیصی همچنین می‌تواند برای از بین بردن تاندونوپاتی آشیل و یا بورسیت پاشنه استفاده شود.
معاینات
حساسیت و لمس.
آزمایش چرخش مچ پا: کاهش میزان خم شدن مچ پا را نشان می‌دهد. این آزمایش همچنین ممکن است یک واکنش دردناک را در برداشته باشد.
تست فشار
بر نوک پا ایستادن درد پاشنه را تشدید می‌کند. از این طریق می‌توان آزمایش ایجاد فشار بر پاشنه را انجام داد.
ناهنجاری‌های بیومکانیکی: زانوی ضربدری، چرخش داخلی پنجه، چرخش پاشنه به خارج، کف پای قوس‌دار و ناهنجاری انگشت شست کج.
تورم و سایر تغییرات پوستی شاخص‌هایی برای بیماری‌های مختلف پاتولوژیک است و در این بیماری شایع نیست. اگرچه تورم خفیفی وجود دارد. راه رفتن ممکن است طبیعی نباشد. بیمار ممکن است با پنجه قدم بردارد یا عدم استفاده از پاشنه را نشان دهد.
پزشک باید به بیمار و والدین بیمار اطلاع دهد که این یک بیماری خطرناک نیست و با بالغ شدن بیمار (17-18 ساله) خود به خود برطرف می‌شود. درمان بستگی به شدت علائم کودک دارد. این وضعیت محدود کننده است، بنابراین سطح فعالیت بیمار باید فقط با توجه به میزان درد محدود شود. درمان‌ها کاملاً متنوع هستند. درمان‌هایی که توصیه می‌شوند: استراحت کامل یا قطع ورزش و یا استراحت نسبی.
توان‌بخشی
کشش و تقویت عضلات خارجی پا.
استفاده از آتل و کفی‌های طبی مخصوص (که اغلب برای ناهنجاری‌های کف پا استفاده می‌شود، علائم را تسکین می‌دهد و به حفظ انعطاف‌پذیری کمک می‌کند).
کشش پلانتار.
کشش ملایم ناحیه مفصل و جلوی استخوان ساب تالار.
عضلات بالابرنده‌ی پاشنه، آتل‌ها (انواع مختلف مخصوص پاشنه پا و کف پاشنه)، بالشتک برای جذب شوک یا پاشنه، برای کاهش شوک ضربه.
توصیه می‌شود کفش‌های مناسب و طبی بپوشید.
سونوگرافی، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی.
توان‌بخشی (2-4 هفته) یا استفاده از عصا (موارد شدید): کنترل علائم.
تزریق کورتیکواستروئید توصیه نمی‌شود.
ژل کتوپروفن به عنوان یک درمان اضافی.
تمرینات ضربه‌ای.
علائم معمولاً در طی چند هفته تا 2 ماه پس از شروع درمان برطرف می‌شود. به منظور جلوگیری از آپوفیزیس کاکانئوس (آسیب پاشنه) در هنگام بازگشت به ورزش (پس از درمان موفقیت‌آمیز و بهبودی کامل)، سرد کردن و کشش بعد از فعالیت بیشتر انجام شود.
