آرتروز مفاصل بین مهره‌های کمر معمولاً باعث کمردرد می‌شود که با یک درد موضعی و با میزانی از سفتی مشخص می‌شود. این درد معمولاً در صبح یا بعد از دوره‌های بی تحرکی شدیدتر خواهد بود. در صورت آسیب ریشه عصب نخاعی، درد رادیکولار پا (سیاتیک) ممکن است ایجاد شود.
علائم و نشانه‌های متعددی از آرتروز مفاصل بین مهره‌ها ممکن است شبیه سایر آسیب‌های کمری مانند فتق دیسک شود. این شرایط نیز معمولاً با هم اتفاق می‌افتند، باعث ایجاد علائم همپوشانی می‌شوند. علائم آرتروز مفاصل بین مهره‌های کمر بسته به تعداد وجوه آسیب دیده، شدت بیماری و درگیری احتمالی ریشه عصبی مجاور، یک یا چند مورد از علائم و نشانه‌های زیر ممکن است رخ دهد:
درد موضعی یا یک درد مبهم به طور معمول در ناحیه کمر وجود دارد.
درد ممکن است به ناحیه باسن، ران‌ها یا زانوها انتشار یافته باشد که به ندرت هم زیر زانو گسترش می‌یابد.
درد نیز ممکن است به شکم و یا لگن انتشار یابد.
نوع دیگر درد معمولاً به علت آرتروز و به عنوان یک ناراحتی متمایز تجربه می‌شود، به طور معمول با یک درد کسل کننده مشخص می‌شود.
اگر یک عصب نخاعی در مهره‌ی کمری تحریک یا فشرده شود (مانند خار استخوان)، ممکن است یک درد شدید (تیر سیاتیک) به باسن، ران، پا و یا انگشتان انتشار یابد.
ضعف و خستگی عضلات نیز ممکن است در پای آسیب دیده ایجاد شود.
حساسیت به لمس نیز ممکن است همراه با درد هنگامی برجسته شود که ناحیه بالای ناحیه تحتانی کمر تحت فشار قرار گیرد.
درد معمولاً هنگام صبح یا بعد از مدت‌ها بی تحرکی، بعد از ورزش سنگین و یا هنگام چرخش یا خم شدن ستون فقرات به عقب بیشتر از حد معمول به وجود می‌آید.
نشستن طولانی مدت مانند رانندگی در مسافت خیلی طولانی نیز ممکن است درد را بدتر کند.
درد ممکن است هنگام خم شدن به جلو تسکین یابد.
فهرست مطالب
اگر تا به امروز ویزیت نشده اید لطفا فرم زیر را تکمیل نمایید تا همکاران ما با شما تماس گرفته و زمان ویزیت آنلاین رایگان را با شما هماهنگ نمایند.
اگر درد ناحیه کمر به دلیل بیماری آرتروز باشد، ممکن است سفتی در مفصل وجود داشته باشد، به طور معمول صبح‌ها یا پس از یک دوره استراحت طولانی مدت بیشتر احساس می‌شود و معمولاً پس از شروع دوباره فعالیت بدنی برطرف می‌شود.
اگر یک وجه در یک طرف ستون فقرات تحت تأثیر قرار گیرد، ممکن است درد در یک طرف کمر و ران قرار گیرد. اگر هر دو وجه در قسمت نخاعی تحت تأثیر قرار بگیرند، ممکن است درد در هر دو طرف (دو طرفه) رخ دهد.
تشخیص آرتروز مفاصل بین مهره‌ها
ترکیبی از ارزیابی بالینی و تصویربرداری پزشکی و یا آزمایشات تشخیصی معمولاً برای تشخیص درد ناشی از آرتروز مفاصل بین مهره‌ها در نظر گرفته می‌شود. مرحله اولیه تشخیص آرتروز مفاصل بین مهره‌ها معمولاً شامل ویزیت پزشک است. ارزیابی فیزیکی احتمالاً شامل چندین عنصر است که توسط متخصص حرکات اصلاحی انجام می‌شود.
سابقه بیمار آرتروز مفاصل بین مهره‌ها
متخصص حرکات اصلاحی شکایات اصلی بیمار را بررسی می‌کند و در مورد شروع درد، مدت و انواع علائم و نشانه‌ها؛ شرایط پزشکی هم‌زمان و سابقه دارو و یا جراحی از فرد سؤال می‌کند.
متخصص حرکات اصلاحی ممکن است به آرامی کف پای فرد را لمس کند تا قسمت‌های حساس و میزان رفلکس عضلانی را در پاها بررسی کند تا عملکرد احتمالی عصب را تشخیص دهد. یک معاینه پزشکی ممکن است ترکیبی از آزمایشات زیر را شامل شود:
بررسی بصری از وضعیت کلی و پوست پوشاننده منطقه آسیب دیده
بررسی دستی با لمس نواحی حساس به لمس و اسپاسم عضلات
دامنه آزمایش‌های حرکتی برای بررسی تحرک و تراز بودن مفاصل درگیر
معاینه مقطعی برای بررسی حرکت صحیح هر قسمت از ستون فقرات
معاینه اعصاب، شامل آزمایش قدرت عضلات، میزان حساسیت پوست و رفلکس‌ها
اگر متخصص حرکات اصلاحی به درد ناشی از آرتروز مفاصل بین مهره‌های کمری مشکوک باشد، ممکن است گزینه‌های درمان مراحل اولیه مانند داروهای تقویتی، تمرینات اصلاحی و ماساژ ستون فقرات توصيه شود.
به طور کلی، برای درمان و کمک به رفع یک قسمت از درد، به آزمایش‌های تشخیصی و یا تزریق نیاز نیست. اگر درمان‌های مراحل اولیه ناموفق باشند، ممکن است تصویربرداری و احتمالاً تزریق تجویز شود.
از رادیوگرافی استاندارد، تصویربرداری رزونانس پزشکی (MRI)، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) و سایر آزمایش‌های تخصصی ممکن است برای بررسی آرتروز مفاصل بین مهره‌ها و ساختارهای مجاور استفاده شود. در رادیوگرافی‌های استاندارد ممکن است تغییرات استخوانی و خار استخوان در مفصل وجود داشته باشد. به طور معمول از فیلم‌های اشعه ایکس قدامی – خلفی (جلو – عقب)، جانبی (نمای جانبی) و مورب (خارج از زاویه) استفاده می‌شود. از اسکن MRI ممکن است برای ارزیابی ستون فقرات و بافت‌های نرم آن مانند دیسک‌ها و ریشه‌های عصب استفاده شود.
این اسکن‌ها همچنین ممکن است به تشخیص یک بیماری مزمن از یک مشکل حاد در شرایط خاص کمک کنند. در تجزیه و تحلیل ستون فقرات با سابقه جراحی قبلی، MRI معمولاً پس از تزریق ماده حاجب برای مشاهده بهتر جریان خون در منطقه مورد مطالعه انجام می‌شود. سی تی اسکن برای مشاهده بافت‌های سخت مانند استخوان مفید است.
اسکن SPECT معمولاً همراه با اسکن استخوان (مطالعه تصویربرداری هسته‌ای که معمولاً برای کمک به یافتن و ردیابی مشکلات مربوط به استخوان استفاده می‌شود) یا سی تی اسکن هنگام مشاهده استخوان‌های پیچیده ستون فقرات به منظور دیدن مناطق بیشتر و جزئیات بهتر استفاده می‌شود. این آزمایشات همچنین ممکن است به شناسایی یا رد تومورها و کیست‌های ستون فقرات کمر کمک کند.
در حین انجام تزریقات تشخیصی، از فلوروسکوپی (اشعه ایکس زنده) برای هدایت سوزن به مفصل مورد نظر استفاده می‌شود. رنگ کنتراست معمولاً برای تقویت تجسم مفصل و اطمینان از عدم جذب عروق (ورود تصادفی دارو به داخل رگ خونی) استفاده می‌شود. در حالی که یک تزریق مفصلی از جنبه مثبت ممکن است تشخیص دقیقی از درد ناشی از آن را ایجاد کند، این تزریقات نیز ممکن است نتایج مثبت کاذب ایجاد کند. برای جلوگیری از نتایج آزمایش مثبت کاذب، ممکن است از تکنیک دو بلوک استفاده شود. برای نتیجه مثبت آزمایش، بیمار باید بیشتر از 80٪ تسکین درد برای مدت زمان مناسب با هر عامل بیهوشی داشته باشد. با گذشت زمان، درد ناشی از آرتروز مفاصل بین مهره‌های کمر ممکن است بر روی کل دامنه‌ی حرکتی فرد تأثیر بگذارد و باعث ایجاد علائم مختلفی در کمر، ران، لگن، شکم و یا پاها شود. هنگامی که آرتروز مفاصل بین مهره‌ها تشخیص داده شد، یک روش درمانی ساختاری برای شرایط خاص (مانند آرتروز، شکستگی یا دررفتگی) شکل می‌گیرد. از درمان‌های غیر جراحی و جراحی برای درمان آرتروز مفاصل بین مهره‌ها استفاده می‌شود.
