کوتاهی آشیل و مشکلات آن

آیا از کوتاهی آشیل و مشکلات آن آگاه هستید؟ اگر درد در مچ پا، زانو و یا حتی ساق پا احساس کردید و یا مستعد پیچ خوردگی مچ پا هستید حتماً آشیل پا را بررسی کنید و مطمئن شوید که مشکل خاصی نداشته باشد چرا که کوتاهی آشیل باعث بروز آسیب‌های بسیاری در پا و همچنین مشکل در راه رفتن، دویدن و یا کوهنوردی می‌شود. تمرینات اصلاحی مانند تمرینی که در ویدئو آموزش داده شد می‌تواند برای درمان و تقویت این کوتاهی آشیل مؤثر باشد. با دقت و توجه کامل به نکات تمرینات را انجام دهید و ادامه‌ی متن را مطالعه کنید.

https://www.instagram.com/p/CLEmWIdHc_y/?igshid=MzRlODBiNWFlZA==

تاندینوپاتی آشیل یک آسیب به نوار بافتی (تاندون) است که ماهیچه‌های ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می‌کند. ممکن است در اطراف پاشنه پا دچار درد، سفتی و گاهی تورم شوید. این یک آسیب شایع است، به خصوص اگر خیلی فعال هستید یا ورزش‌های زیادی انجام می‌دهید.

درباره تاندینوپاتی آشیل

تاندون آشیل ضخیم‌ترین و قوی‌ترین تاندون بدن است. این ماهیچه ساق پا را به استخوان پاشنه پا متصل می‌کند و به فرد کمک می‌کند تا هنگام راه رفتن، دویدن، بالا رفتن یا پریدن پای خود را حرکت دهد.

اگر تاندینوپاتی آشیل دارید، تاندون آشیل آسیب می‌بیند و آنطور که باید کار نمی‌کند. معمولاً در اثر استفاده مکرر و آسیب در طول زمان آسیب می‌بیند. آسیب می‌تواند انجام فعالیت‌های معمول را دردناک و سخت‌تر کند.

ممکن است گاهی اوقات این مشکل را به نام تاندونیت آشیل بشنوید. این بدان معنی است که تاندون ملتهب است؛ اما از آنجایی که هنگام آسیب دیدگی تاندون همیشه التهاب وجود ندارد، این اصطلاح کاملاً دقیق نیست.

علائم تاندینوپاتی آشیل

تاندینوپاتی آشیل می‌تواند علائم مختلفی ایجاد کند، از جمله:

درد در پاشنه پا – این ممکن است یک درد خفیف یا درد شدید باشد که وقتی فعال هستید یا به آن فشار وارد می‌کنید بدتر می‌شود.

سفتی در تاندون – اغلب این حالت اول صبح بدتر است یا اگر مدتی استراحت کرده باشید

تورم در پشت مچ پا

حساسیت زمانی که تاندون خود را لمس می‌کنید

هنگامی که مچ پای خود را حرکت می‌دهید، صدای رنده یا احساس خش خش (کرپیتوس) داشته باشد.

اگر احساس درد ناگهانی در پاشنه یا ساق پا دارید، این می‌تواند به این معنی باشد که تاندون خود را پاره کرده اید. به این حالت پارگی تاندون آشیل می‌گویند. ممکن است صدای ضربه خوردن آن را بشنوید و در تحمل وزن روی پای خود مشکل داشته باشید. اگر این اتفاق افتاد، به دنبال مشاوره فوری پزشکی باشید.

علل تاندینوپاتی آشیل

تاندینوپاتی آشیل معمولاً در اثر استفاده بیش از حد ایجاد می‌شود – این به معنای فشار مکرر بر روی تاندون آشیل در طول زمان است. این می‌تواند باعث تغییراتی در ساختار تاندون و گاهی اوقات پارگی‌های ریز شود و آن را ضعیف‌تر کند.

هر ورزش یا فعالیتی که بر تاندون آشیل فشار وارد کند می‌تواند منجر بهتاندینوپاتی آشیل شود. این شامل دویدن و هر چیزی است که شامل پریدن می‌شود. به عنوان مثال، رقص، ژیمناستیک، اسکواش و تنیس. همچنین ممکن است احتمال آسیب رساندن به تاندون آشیل بیشتر باشد اگر:

از تجهیزات بد طراحی شده از جمله پوشیدن کفش نامناسب استفاده کنید

تکنیک ضعیفی دارید یا برای فعالیتی که انجام می‌دهید به درستی تمرین نکرده‌اید

به طور ناگهانی میزان ورزش یا شدت ورزش خود را افزایش دهید

روی سطوح سخت یا شیب‌دار تمرین کنید

برای مشاوره در مورد اینکه چگونه می‌توانید بر این عوامل غلبه کنید، قبل از شروع تمرینات ورزشی با یک متخصص حرکات اصلاحی صحبت کنید.

سایر مواردی که می‌تواند احتمال ابتلا به تاندینوپاتی آشیل را افزایش دهد عبارت‌اند از:

افزایش سن – زیرا تاندون آشیل انعطاف پذیری کمتری دارد و توانایی مقابله با استرس را کاهش می‌دهد

داشتن سابقه خانوادگی این بیماری

اگر در گذشته تاندون یا عضلات اطراف آن آسیب دیده است.

برخی بیماری‌های طولانی مدت مانند آرتریت روماتوئید، دیابت، کلسترول بالا یا مشکلات تیروئید

داشتن مشکلات خاصی که روی پاها تأثیر می‌گذارد

داشتن اضافه وزن و چاق بودن

مصرف برخی داروها – به عنوان مثال، آنتی بیوتیک های متعلق به گروه کینولون، کورتیکواستروئیدها یا استاتین ها

برای کاهش علائم تاندینوپاتی آشیل چه کنیم؟

تعدادی کار وجود دارد که می‌توانید برای کاهش علائم تاندینوپاتی آشیل بدون نیاز به مراجعه به یک متخصص و پزشک انجام دهید. از جمله موارد زیر است.

با کاهش (یا توقف) فعالیتی که باعث ایجاد علائم شده است، به تاندون خود استراحت دهید.

از کیسه‌های سرد یا یخ پیچیده شده در حوله استفاده کنید تا درد خود را کاهش داده و هر گونه تورم را کاهش دهید؛ اما یخ را مستقیماً روی پوست خود قرار ندهید، زیرا ممکن است به پوست آسیب برساند.

برای کمک به کاهش درد از مسکن‌های بدون نسخه مانند پاراستامول استفاده کنید. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن نیز ممکن است در ابتدا به کاهش درد کمک کنند، اما نباید برای مدت طولانی از NSAID استفاده کنید.

اگر می‌توانید سعی کنید به استراحت دادن به پای خود ادامه دهید. در صورت امکان انجام برخی حرکات کششی ملایم ساق پا نیز ممکن است کمک کننده باشد. ممکن است بتوانید برخی از ورزش‌ها را انجام دهید که فشار زیادی به تاندون آشیل وارد نمی‌کند، مانند شنا.

وقتی درد شروع به کاهش کرد، می‌توانید به تدریج فعالیت‌های عادی خود را از سر بگیرید؛ اما تا زمانی که درد کاملاً از بین نرود از دویدن در سربالایی و سرازیری خودداری کنید و بر روی سطوح نرم تر دویدن را امتحان کنید. همچنین باید مطمئن شوید که به خوبی گرم می‌شوید و حرکات کششی زیادی برای ساق پا انجام می‌دهید.

ممکن است استفاده از کفی های طبی مخصوص پاشنه پا برای کاهش این علائم مفید باشد. این‌ها کفی هایی هستند که در هر یک از کفش‌های خود قرار می‌دهید. آن‌ها می‌توانند استرس وارد شده بر تاندون آشیل را کاهش دهند و علائم را کاهش دهند. همچنین ممکن است مراجعه به متخصص پا، برای دریافت بهترین و مناسب‌ترین نوع کفی بهترین کار باشد. آن‌ها می‌توانند به فرد در مورد پوشیدن کفش مناسب متناسب با پاها، وضعیت بدن و فعالیت‌های ورزشی کمک و راهنمایی کنند.

راه درمان برای تاندینوپاتی آشیل

اگر علائم پس از یک هفته یا بیشتر با استفاده از اقدامات گفته شده بهبود نیافت، ممکن است مراجعه به فیزیوتراپیست یا صحبت با پزشک عمومی و متخصص حرکات اصلاحی مفید باشد.

اگر فکر می‌کنید ممکن است تاندون آشیل خود را پاره کرده باشید، باید به پزشک خود مراجعه کنید.اگر تاندون آشیل پاره شده باشد، احتمالاً درد شدیدی دارید و ممکن است صدای ترکیدن یا کوبیدن آن را نیز شنیده باشید.

تشخیص تاندینوپاتی آشیل

پزشک عمومی یا فیزیوتراپیست از فرد در مورد علائم می‌پرسد و ساق پا، پاشنه و مچ پا را معاینه می‌کند. آن‌ها ممکن است از فرد بخواهند که یک سری حرکات یا تمرینات را انجام دهد تا به آن‌ها کمک کند که بفهمند چقدر می‌تواند پای خود را حرکت دهد. آن‌ها ممکن است عضله ساق پا را منقبض کنند تا حرکت پا را بررسی کنند.

همچنین ممکن است از فرد در مورد سابقه پزشکی بپرسند تا علل یا شرایط مرتبط دیگر را بررسی کنند. پزشک عمومی می‌تواند بررسی کند که آیا داروهایی که مصرف می‌کنید ممکن است خطر ابتلا به تاندینوپاتی آشیل را افزایش داده باشد یا خیر. آن‌ها همچنین می‌توانند توصیه کنند که آیا لازم است مصرف آن‌ها را قطع کنید یا نه.

تاندینوپاتی آشیل معمولاً از روی علائم قابل تشخیص است و معمولاً نیازی به بررسی بیشتر ندارد.

درمان تاندینوپاتی آشیل

اگر اقدامات گفته شده به درمان تاندون آشیل کمک نمی‌کند، پزشک عمومی یا فیزیوتراپیست ممکن است برخی از درمان‌ها را پیشنهاد کند. این موارد معمولاً شامل یک برنامه تمرینی فیزیوتراپی برای شروع است، قبل از اینکه به سایر درمان‌ها بروید، اگر این کار مؤثر نبود. اکثر مردم متوجه می‌شوند که علائم آن‌ها در عرض 12 هفته بهبود می‌یابد.

تمرینات اصلاحی و درمانی برای تاندینوپاتی آشیل

انجام تمرینات درمانی و اصلاحی می‌تواند به تقویت قدرت و عملکرد تاندون آشیل کمک کند. ممکن است به دو تا سه جلسه در هفته برای حدود شش هفته نیاز داشته باشید.

فیزیوتراپیست و یا متخصص حرکات اصلاحی چند ورزش را پیشنهاد می‌کند. تمرینات تاندینوپاتی آشیل معمولاً با برخی کشش‌های ملایم شروع می‌شوند، قبل از اینکه به تمرین‌های غیرعادی بپردازند. این تمرینات گفته شده، تمریناتی هستند که به طور ویژه برای کشش و طولانی شدن تاندون آشیل در طول زمان طراحی شده‌اند. آن‌ها به ویژه برای تاندینوپاتی آشیل مؤثر هستند. احتمالاً باید دو بار در روز و به مدت حداقل سه ماه، تمرینات تاندینوپاتی آشیل را انجام دهید تا بهترین نتیجه را از آن‌ها بگیرید.

سایر درمان‌های تاندینوپاتی آشیل

اگر تاندینوپاتی آشیل با اقدامات گفته شده یا تمرینات درمانی و فیزیوتراپی بهبود نیافت، ممکن است درمان‌های دیگری نیز وجود داشته باشد که می‌توانید امتحان کنید. از جمله موارد زیر است.

لیزر درمانی. این روشی است که یک دستگاه مخصوص، امواج شوک را از طریق پوست به قسمت آسیب دیده تاندون منتقل می‌کند. این ممکن است به کاهش درد کمک کند. ممکن است به چندین جلسه نیاز داشته باشید.

تزریق خون یا پلاسمای غنی از پلاکت (PRP). در این روش از بخشی از خون استفاده می‌کنند که غنی از فاکتورهای رشد است و ممکن است به بهبود سریع‌تر تاندون آشیل کمک کند. پزشک پلاسمای خون را به داخل یا اطراف تاندون آسیب دیده تزریق می‌کند، گاهی اوقات از سونوگرافی برای راهنمایی استفاده می‌کند.

طب سوزنی. این شامل عبور دادن یک سوزن نازک به داخل تاندون با هدف شروع روند بهبودی و تقویت تاندون است.

فیزیوتراپیست ممکن است بتواند برخی از این درمان‌ها را ارائه دهد؛ اما برای دیگران، ممکن است نیاز به ارجاع به یک پزشک متخصص ورزش یا اسکلتی عضلانی داشته باشید. برخی از این درمان‌ها ممکن است فقط در مراکز تخصصی یا به عنوان بخشی از یک کار آزمایی تحقیقاتی در دسترس باشند.

جراحی تاندون آشیل

اکثر افراد برای تاندینوپاتی آشیل نیازی به جراحی ندارند؛ اما اگر چندین ماه است که درمان‌های دیگر را امتحان کرده اید و کمکی نکرده‌اند، جراحی ممکن است یک گزینه مناسب باشد. در این زمان نیاز به ارجاع به جراح متخصص پا و مچ پا دارید که می‌تواند ارزیابی کند که آیا جراحی ممکن است مفید باشد یا خیر. جراح ممکن است از فرد بخواهد که برای بررسی وضعیت تاندون خود اسکن انجام دهد.

جراحی شامل برداشتن نواحی آسیب دیده تاندون و ترمیم آنچه از آن باقی مانده است می‌باشد. جراح ممکن است نیاز به استفاده از بافتی از تاندون آشیل بالاتر یا تاندون دیگری برای این درمان داشته باشد. بهبودی پس از عمل جراحی تاندون آشیل زمان می‌برد و این جراحی جای زخم‌ها را بر جای می‌گذارد. جراحی برای همه مبتلایان به تاندینوپاتی آشیل پاسخ مثبت نخواهد داشت.

پیشگیری از تاندینوپاتی آشیل

چندین کار وجود دارد که می‌توانید برای جلوگیری از تاندینوپاتی آشیل انجام دهید.

برای دویدن و سایر فعالیت‌هایی که انجام می‌دهید، حتماً از کفش‌های مناسب و کفی های مناسب استفاده کنید. اگر به خوبی متناسب کف پا شوند، می‌تواند کمک کننده باشد.

چه از طریق کار و چه از طریق ورزش فعال باشید، مطمئن شوید که از تجهیزات و تکنیک‌های مناسب استفاده می‌کنید.

حرکات تکراری را که به تاندون فشار وارد می‌کنند محدود کنید.

فعالیت‌های جدید را به تدریج و به آرامی ایجاد کنید. باید شدت و مدت فعالیت‌های خود را به آرامی در طول زمان افزایش دهید.

قبل از شروع ورزش بدن خود را به خوبی گرم کنید و بعد از آن عضله ساق پا را بکشید.

اگر مشکلات سلامتی زمینه‌ای دارید که شما را بیشتر در معرض خطر قرار می‌دهد، مطمئن شوید که به درستی درمان شده‌اند.

حفظ وزن سالم را هدف قرار دهید زیرا اضافه وزن می‌تواند خطر ابتلا به تاندینوپاتی آشیل را افزایش دهد.

در صورت وجود مشکل در شکل پا یا نحوه راه رفتن، استفاده از ارتز (کفی‌های مخصوص) در هر کفش می‌تواند کمک کند. می‌توانید ارتز را از داروخانه‌ها یا فروشگاه‌های تجهیزات پزشکی خریداری کنید یا می‌توان آن‌ها را به‌صورت سفارشی توسط متخصص پا تهیه کرد. در این مورد از فیزیوتراپیست یا متخصص حرکات اصلاحی مشاوره بگیرید.