پیاده‌روی نیز مانند دیگر فعالیت‌ها، به تجهیزات مناسب برای یک‌روال ایمن و مؤثر نیاز دارد. خرید یک کفش پیاده‌روی خوب مانند یک سرمایه‌گذاری مطمئن است که سود آن به‌حداقل‌رساندن آسیب و بهره‌وری بیشتر در هنگام انجام این فعالیت است. انتخاب کفش مناسب قدمی مهم در به حداکثر رساندن مزایای پیاده‌روی است.
ممکن است پیداکردن کفش مناسب پیاده‌روی برای شما کمی زمان بر باشد و مستلزم صرف پول بیشتر. اما همان‌طور که اشاره کردیم این سرمایه‌گذاری برای دستیابی به مزایای بلندمدت و کوتاه‌مدت ضروری است چرا که کفش مهم‌ترین وسیله هنگام انجام پیاده‌روی است.
فهرست مطالب
کفش‌های پیاده‌روی نقش محافظ و نگهبان را برای پشتیبانی مکانیکی ساختارهای پایه بدن یعنی پاها ایفا می‌کنند. این محافظت به نوبه خود به حفظ تعادل و تراز کل بدن کمک می‌کند. هنگامی که عدم تعادلی در پا وجود داشته باشد، این عدم تعادل مانند یک دومینو می‌تواند باعث تغییراتی سراسری در کل بدن شود.
به‌ویژه، زمانی که حرکات طبیعی بدن به هنگام راه‌رفتن از تعادل خارج شده باشد، بدن با توزیع مجدد وزن، در پی جبران این مشکل برمی‌آید تا دوباره تعادل را به بدن باز گرداند. این موضوع در نهایت حالت طبیعی و هم‌ترازی ستون فقرات و کمر را تغییر می‌دهد و به‌مرورزمان منجر به کمردرد و گرفتگی‌های عضلانی میشود. اگرچه این عدم تعادل ممکن است جزئی به نظر برسد، اما در درازمدت، فشارهای اضافه شده به بدن می‌تواند باعث ساییدگی و یا حتی پارگی دیسک‌های کمر شود.
کفش‌های پیاده‌روی مناسب می‌توانند به ایجاد تعادل و وضعیت بدنی مناسب در حین پیاده‌روی کمک کنند، درحالی‌که کفش‌های پیاده‌روی نامناسب می‌توانند درد و یا احتمال آسیب را افزایش دهند. بهترین حالت این است که یک فروشگاه کفش کاملاً تخصصی پیدا کنید که راه‌رفتن شما را تماشا کند و کفشی را به شما ارائه دهد که مناسب بیومکانیک خاص شما باشد. البته مشکل اینجاست که این خدمات معمولاً در فروشگاه‌های زنجیره‌ای بزرگ ارائه نمی‌شود.
کفش‌های پیاده‌روی باید به پاها اجازه دهند تا حرکت پا به داخل و بیرون (حرکت پرونیشن و سوپینیشن مچ پا) به‌راحتی انجام شود تا جذب نیروهای وارده به پا به هنگام راه‌رفتن به طور طبیعی انجام شود. در بسیاری افراد، در یک یا هر دو پا مکانیک راه‌رفتن تغییریافته است. در این افراد یا مچ پا به سمت خارج حرکت کرده و دچار سوپینیشن بیش از حد شده و یا مچ پا به سمت داخل چرخیده و پرونیشن بیش از حد به وجود آمده ست. این موضوع می‌تواند بر روی تعادل و طول پاها به هنگام تحمل وزن و ایستادن تأثیرگذار باشد و نحوه راه‌رفتن را تغییر دهد. برخی از کفش‌ها برای کنترل همین پرونیشن ها و سوپینیشن های ناخواسته طراحی شده‌اند؛ بنابراین توجه به این نکته ضروری است که مطمئن شوید کفش‌های پیاده‌روی با الگوی بیومکانیکی خاص هر فرد مطابقت دارند.
در پرونی‌شان بیش از حد، یک یا هر دو پا بیش از حد به سمت داخل می‌چرخد و این موضوع باعث صاف‌شدن قوس کف پا میشود. در این حالت پا دچار ناهنجاری به نام که به کف پای صاف میشود. این ناهنجاری باعث حرکات اضافی در ساق هنگام چرخش داخلی میشود. به دنبال این وضعیت، لگن برای جبران چرخش پا، عضلات کمر را منقبض می‌کند و این موضوع می‌تواند منجر به گرفتگی عضلات کمر، خستگی، افزایش فشار و یا حتی کج‌شدن ستون فقرات شود.
کاهش پرونیشن مچ پا در یک یا هر دو پا باعث میشود تا مچ بیش از حد به سمت بیرون بچرخد و این موضوع می‌تواند توانایی بدن برای جذب ضربه را مختل می‌کند. این بارهای اضافی از طریق مفاصل، عضلات کمر و اندام تحتانی جذب می‌شوند و به‌مرورزمان می‌توانند منجر به آسیب‌های زیادی شوند.
در هنگام خرید کفش‌های مخصوص پیاده‌روی این سه فاکتور را در نظر بگیرید:
پایداری: شما هنگام استفاده از کفش باید در سراسر دامنه حرکتی احساس تعادل و ایمنی داشته باشید
انعطاف‌پذیری: کفش‌ها باید سطح خوبی را در انگشتان پا ایجاد کنند و حرکات پا را در هنگام راه‌رفتن به‌خوبی و راحتی در آن‌ها انجام شود.
راحتی: کفش‌های پیاده‌روی باید کاملاً با پستی بلندی‌های کف پاها مطابقت داشته باشند و پاشنه و وسط پا را کاملاً کاور کنند. همچنین وجود فضای کافی در جلوی پا برای انجام حرکات ضروری است.
توصیه می‌کنیم هنگام انتخاب کفش مناسب پیاده‌روی این قسمت‌ها را بررسی کنید:
هیل کلانتر: ناحیه‌ای از کفش که درست زیر تاندون آشیل است و پشت پاشنه پا را نگه می‌دارد. این ناحیه باید نرم و بدون سفتی باشد و پشت پاشنه را به‌راحتی حمایت کند. وجود یک هیل کانتر خوب می‌تواند از چرخش بیش از حد مچ پا جلوگیری کند.
زیره میانی – ناحیه بین آج و رویه پارچه‌ای کفش. این بخش مهم‌ترین جزء هر کفش است. زیره‌های میانی از مواد مختلفی ساخته شده‌اند که به کفش پشتیبانی و انعطاف‌پذیری بیشتر یا کمتری می‌بخشد.
کفی – قسمت داخلی کفش، جایی که کف پا با کفش در تماس است. این قسمت برای کاهش نیروهای برشی بین پا و کفش و همچنین برای جذب ضربه طراحی شده است.
باکس انگشتان پا – کل ناحیه‌ای که انگشتان پا را احاطه کرده است. باکس پنجه باید فضای کافی برای حرکت آزادانه انگشتان پا داشته باشد. تکان‌دادن و خم‌کردن انگشتان پا باید بدون محدودیت انجام شود. البته فضای زیاد نیز باعث جابه‌جایی و ناراحتی میشود. فاصله بین بلندترین انگشت پا تا انتهای باکس پنجه باید حدوداً نصف تا یک شست کامل باشد.
از فروشنده بخواهید ابعاد هر دو پا را اندازه بگیرد؛ زیرا ممکن است تفاوت‌هایی وجود داشته باشد. پاها را در حالت ایستاده اندازه‌گیری کنید، زیرا پاها هنگام تحمل وزن ممکن است منبسط و یا منقبض شوند. سعی کنید اندازه کفش جدید را بر اساس این اندازه‌ها قرار دهید، نه بر اساس سایز قبلی کفش.
اندازه‌گیری پا را در پایان روز انجام دهید، زیرا پاها در طول روز متورم می‌شوند.
همیشه کفش‌ها را با یک جفت جوراب معمولی امتحان کنید و در این حالت سعی کنید تا اندکی راه بروید و از درست بودن اندازه آن‌ها مطمئن شوید.
هرگز کفش پیاده‌روی را که احساس می‌کنید خیلی تنگ است، نخرید. اگرچه ممکن است فروشنده اصرار داشته باشد که بعداً جا باز خواهند کرد؛ اما احساس سفتی و تنگ بودن در همان اوایل کار نشان‌دهنده سایز نامناسب برای شماست و می‌تواند در آینده شمارا دچار مشکلات بیشتری کند.
در نهایت، به‌خاطر داشته باشید که کفی‌ها یا اُرتزهای پا می‌توانند مکمل کفش اصلی باشند تا به بهترشدن مکانیک شما کمک کنند.
