اگر به آرتروز زانو مبتلا هستید، ممکن است با این سؤال مواجه باشید که چه مکملهایی میتوانند آرتروز زانو را درمان کنند؟ تحقیقات زیادی در مورد تأثیر مکملها بر آرتروز زانو انجام شده است و نتایج این تحقیقات گاهی به نفع مصرف مکملها و گاهی به ضرر آنهاست. امیدوارکنندهترین تحقیقات 4 مکمل خاص را برای این موضوع پیشنهاد میدهند که ما میخواهیم در این مقاله آنها را باهم بررسی کنیم. .
اگرچه این مکملها بهطورکلی بیخطر در نظر گرفته میشوند، اما بازهم ممکن است با سایر داروها یا مکملهایی که مصرف میکنید تداخل داشته باشند. پس قبل از شروع یک مکمل جدید با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که این مقدار دوز برای شما بیخطر است. تأثیر مصرف مکملها ممکن است تا 3 ماه طول بکشد. همچنین، بهخاطر داشته باشید که هر مکمل احتمالاً فقط درصد کمی بر زانودرد شما تأثیر خواهد داشت. پس بهتر است مکملها در ترکیب با درمانهای دیگر مانند ورزش برای عضلهسازی و کاهش وزن استفاده شوند.
فهرست مطالب
به نظر میرسد این مکملها دارای خواص ضدالتهابی هستند و ممکن است درد آرتروز زانو را کاهش دهند.
ترکیب شیمیایی کورکومین در زردچوبه یافت میشود، ریشه گیاهی که به شکل تازه یا ادویه برای طعم دادن در آشپزی استفاده میشود. کورکومین دارای خواص ضدالتهابی است و به نظر میرسد به طور مؤثر علائم آرتروز زانو را درمان میکند.
کورکومین تنها حدود 3 تا 5 درصد زردچوبه را تشکیل میدهد، بنابراین یک مکمل ممکن است بهترین راه برای دریافت فواید ضدالتهابی از این ماده باشد. برای این منظور بهتر است به دنبال محصولاتی باشید که دارای برچسب 95 درصد کورکومینوئید هستند.
تحقیقات نشان میدهد که زردچوبه و ترکیبات آن به طور بالقوه میتوانند التهاب و درد آرتروز را کاهش دهند.
اکثر مردم زردچوبه را بهعنوان یک ادویه پودری میشناسند که برای طعم و رنگدادن به غذاها استفاده میشود. زردچوبه به بسیاری از کاریها رنگ طلایی میدهد. زردچوبه که از گیاهی از خانواده زنجبیل گرفته شده است، حاوی یک ترکیب شیمیایی طبیعی به نام کورکومین است. دانشمندان دریافتهاند که کورکومین دارای خواص ضدالتهابی و آنتیاکسیدانی است.
مطالعات نشان میدهد که کورکومین ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به استئوآرتروز، آرتروز روماتوئید و سایر بیماریهای التهابی آرتروز، درد را تسکین دهد.
دانشمندان تخمین میزنند که کورکومین تنها حدود 3 تا 5 درصد زردچوبه را تشکیل میدهد. برای تسکین درد آرتروز ممکن است نیاز به مصرف کورکومین بیشتر از مصرف یک فرد عادی در یک رژیم غذایی معمولی باشد، بنابراین طرفداران این ماده ضدالتهابی، اغلب مکملهای غذایی را توصیه میکنند.
مکملهای کورکومین به طور معمول حاوی کورکومین (دیفرولوئیل متان) و همچنین سایر مواد شیمیایی که به طور طبیعی در زردچوبه یافت میشوند، از جمله دمتوکسی کورکومین و بیس دمتوکسی کورکومین هستند. دانشمندان بر این باورند که هر یک از این ترکیبات که مجموعاً کورکومینوئید نامیده میشوند، دارای اثرات ضدالتهابی هستند.
پزشکان یک مکمل کورکومین روزانه 200 تا 1000 میلیگرمی را پیشنهاد میکنند که حاوی 95 درصد کورکومینوئید است.
فلفل، یا یکی از اجزای شیمیایی اولیه فلفل، پیپرین، در برخی از مکملهای کورکومین گنجانده شده است. بسیاری از کارشناسان معتقدند فلفل به جذب کورکومین کمک میکند.
کورکومین چگونه عمل میکند؟ شواهد نشان میدهد که کورکومین به روشهای مختلفی برای کاهش علائم آرتروز عمل میکند.
محققان گمان میکنند که برخی یا تمام التهابات دردناک آرتروز ممکن است توسط رادیکالهای آزاد در بدن ایجاد شده باشد. رادیکالهای آزاد (مولکولهای ناپایدار یا اتمهایی که یک الکترون را از دست میدهند) به طور طبیعی در بدن وجود دارند، اما تعداد بیش از حد آنها باعث استرس اکسیداتیو میشوند که این فرایند با التهاب مرتبط است. اما غذاهای آنتیاکسیدانی مانند زردچوبه، سبزیجات برگدار و غذاهای دریایی سرشار از اسیدهای چرب امگا 3، میتوانند این رادیکالهای آزاد را خنثی کنند.
بسیاری از محققان بر این باورند که زردچوبه و اجزای ضروری آن، کورکومینوئیدها، دارای خواص آنتیاکسیدانی هستند و میتوانند بخشی از رژیم غذایی باشند که خطر ابتلا به بیماری و اثرات آن را کاهش میدهد.
شواهد نشان میدهد که کورکومین ممکن است پاسخ بدن به فاکتور نکروز تومور (TNF) را سرکوب کند، مادهای شیمیایی که توسط سیستم ایمنی تولید میشود و باعث التهاب مرتبط با آرتروز روماتوئید، آرتروز پسوریاتیک، اسپوندیلیت آنکیلوزان و سایر شرایط آرتروز میشود. نقش کورکومین در مهار TNF هنوز بهخوبی شناخته نشده است و تحقیقات در حال انجام است.
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی معمولی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن و ناپروکسن، با مسدودکردن دو آنزیم COX-1 و COX-2 عمل میکنند. آنزیمهای COX-1 بر لختهشدن خون و سلامت معده تأثیر میگذارند و آنزیمهای COX-2 بر التهاب تأثیر میگذارند که میتواند منجر به درد شود.
محققان دریافتهاند که کورکومین دارای خواص شیمیایی مهارکننده COX است و میتواند درد را کاهش دهد. بااینحال، کارشناسان هنوز راهی برای استفاده از خواص مهارکننده COX کورکومین برای تسکین درد آرتروز پیدا نکردهاند.
زنجبیل نیز مانند زردچوبه یک ریشه گیاهی است. در واقع، زنجبیل و زردچوبه بخشی از یک خانواده گیاهی هستند، بنابراین جای تعجب نیست که زنجبیل نیز دارای خواص ضدالتهابی است که ممکن است به کاهش درد زانو کمک کند. زنجبیل بهعنوان مکمل غذایی نیز موجود است، اما میتواند بهصورت تازه در آشپزی یا بهعنوان چای نیز استفاده شود.
تحقیقات نشان میدهد که زنجبیل ممکن است به کاهش علائم آرتروز، از جمله درد ناشی از استئوآرتروز و آرتروز روماتوئید کمک کند. دانشمندان هنوز در حال بررسی هستند که چه چیزی به زنجبیل خواص ضدالتهابی آن را میدهد. اگر میخواهید از پتانسیل ضدالتهابی زنجبیل استفاده کنید، راههای زیادی برای استفاده از آن در رژیم غذایی وجود دارد.
در طول تاریخ، زنجبیل برای درمان حالت تهوع، مشکلات گوارشی و التهاب استفاده شده است
مطالعات آزمایشگاهی نشان میدهد که فواید زنجبیل از چندین ترکیب مختلف از جمله جینجرولها و شوگاولها ناشی میشود. این ترکیبات دارای خواص ضدالتهابی و آنتیاکسیدانی هستند.
به نظر میرسد این خواص ضدالتهابی به تسکین درد و بهبود عملکرد مفاصل در افراد مبتلا به آرتروز کمک میکند.
ترکیبات موجود در زنجبیل ممکن است بهعنوان یک مهارکننده COX-2 عمل کنند، شبیه به نحوه عملکرد داروهای رایج آرتروز برای تسکین درد.
بررسی 5 مطالعه تحقیقاتی نشان داد افرادی که به آرتروز مبتلا بودند و زنجبیل مصرف کردند، در مقایسه با گروه کنترل، 30 درصد کاهش درد و 22 درصد کاهش ناتوانی داشتند.
در ادامه چند نکته برای گنجاندن زنجبیل در رژیم غذایی را با هم بررسی میکنیم.
زنجبیل تازه رنده شده را به سیبزمینی سرخ کرده یا سایر غذاهای دارای سبزیجات اضافه کنید. برای اینکه به غذایتان طعمی تند و معطر بدهید، قبل از افزودن سبزیجات، اجازه دهید زنجبیل در روغن سرخ شود (همراه با سیر تازه خرد شده). از استفاده از روغنهای ذرت، سویا و بادامزمینی که میتوانند باعث التهاب شوند، خودداری کنید. در عوض از روغنزیتون یا حتی آب مرغ یا سبزیجات استفاده کنید.
یک سس خوشطعم برای افزودن به غذا درست کنید. سس زنجبیل میتواند یک افزودنی خوشمزه به یک غذای تهیه شده از ماهی سالمون، مرغ یا سبزیجات باشد.
ریشه زنجبیل تازه را در سوپ رنده یا مخلوط کنید.
چای زنجبیل درست کنید. زنجبیل را بهصورت سکههای نازک برش دهید و سپس آنها را در یک لیوان آب جوشیده، دم کنید.
زنجبیل طعمی قوی و متمایز دارد. اگر متوجه شدید که زنجبیل به علائم آرتروز شما کمک میکند، اما طعم آن را دوست ندارید یا نمیتوانید مقادیر کافی را در رژیم غذایی خود بگنجانید، مصرف مکمل زنجبیل را در نظر بگیرید.
تحقیقات متناقضی در مورد اینکه آیا مکمل زنجبیل با داروهای رقیقکننده خون مانند وارفارین (کومادین) تداخل دارد یا خیر، وجود دارد؛ بنابراین قبل از مصرف هر مکمل جدید، حتماً با پزشک خود مشورت کنید.
تحقیقات نشان میدهد که خوردن غذاهای سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 میتواند درد آرتروز زانو را کاهش دهد و عملکرد زانو را بهبود بخشد. اکثر مکملهای امگا 3 به شکل روغن ماهی هستند، اما برخی از آنها ممکن است گیاهی باشند، مانند گردو و بذر کتان. اگر به مکملها علاقه ندارید، میتوانید از یک رژیم غذایی ضدالتهابی نیز پیروی کنید که سرشار از غذاهایی مانند ماهی و سبزیجات تیره و برگدار است.
تحقیقات نشان میدهد که مصرف بیشتر غذاهای غنی از امگا 3 به همراه غذاهای غنی از امگا 6 میتواند خواص ضدالتهابی امگا 3 را کاهش دهد. پس با این اسیدهای چرب آشنا شوید، تا بدانید از کدام غذاها باید اجتناب کنید و کدام غذاها را باید مصرف کنید
اسیدهای چرب امگا 3 و امگا 6 هر دو اسیدهای چرب غیراشباع چندگانه (PUFA) هستند و برای بدن ضروری هستند. بااینحال، تفاوتهای مهمی در این دو اسید چرب وجود دارد:
اسیدهای چرب امگا 3 با کاهش التهاب مرتبط هستند. اسید های چرب امگا 3 در بسیاری از غذاها از جمله سالمون، تخممرغ، گردو و بذر کتان و همچنین سبزیجات برگ سبز مانند اسفناج یافت میشود؛ بنابراین شاید عجیب نباشد که این غذاها معمولاً بهعنوان بخشی از یک رژیم غذایی ضدالتهابی توصیه میشوند
اسیدهای چرب امگا 6 با افزایش التهاب مرتبط هستند. اسیدهای چرب امگا 6 در بیشتر روغنهای گیاهی، از جمله روغنهای آفتابگردان، ذرت، و روغن کانولا، و همچنین گوشتها مانند مرغ، گوشت خوک و گاو یافت میشود (البته گوشت گاو تغذیه شده با علف خوب میتواند منبع امگا 3 نیز باشد)
یک راه آسان برای کاهش مصرف اسیدهای چرب امگا 6، پرهیز از غذاهای سرخ شده است. بهعنوانمثال، بهجای سفارش سیبزمینیسرخکرده، یک سیبزمینی آب پز سفارش دهید (فقط اطمینان حاصل کنید که در آن کره که حاوی اسیدهای چرب امگا 6 نیز میباشد، استفاده نشده باشد). اگر سیبزمینیسرخکرده را در خانه درست میکنید، از سرخکنهای بدون روغن استفاده کنید.
در یک مطالعه بالینی، 2 محقق از 167 بزرگسال مبتلا به آرتروز زانو نمونه خون گرفتند. محققان نسبت امگا 6 به امگا 3 را در هر نمونه خون اندازهگیری کردند. کارشناسان هر نمونه خون را بر اساس نسبت آن دستهبندی کردند. آنها سپس درد و عملکرد زانو را در افرادی که سطح نسبتاً بالایی از امگا 6 به امگا 3 داشتند با افرادی که سطح نسبتاً پایین امگا 6 به امگا 3 داشتند مقایسه کردند.
نتایج نشان داد افرادی که مقادیر نسبتاً بالایی امگا 3 در خون خود داشتند، درد آرتروز زانوی کمتر، عملکرد بهتر زانو و استرس کمتری داشتند.
اگرچه این مطالعه و سایر مطالعات دلگرمکننده هستند، اما تحقیقات بالینی بیشتری برای آگاهی از اثرات اسیدهای چرب امگا 3 و امگا 6 بر آرتروز موردنیاز است.
مکملهای حاوی گلوکزامین و کندرویتین سولفات در ایالات متحده جزو محبوبترین مکملها محسوب میشوند. در واقع اعتقاد بر این است که این مکملها به تشکیل و ترمیم غضروف کمک میکنند و دارای خواص ضدالتهابی هستند. بااینحال، تحقیقات در مورد مزایای این مکملها متفاوت است. برخی از مطالعات، تسکین درد متوسط و بهبود عملکرد زانو را ارائه میدهند و برخی مطالعات دیگر هیچ مزیتی را نشان نمیدهند.
گلوکزامین سولفات بهعنوان بلوک ساختمانی اولیه برای پروتئوگلیکان ها، مولکولهای بزرگ موجود در غضروفها هستند که به غضروفها خاصیت ویسکوالاستیک (بافری) میدهند. این مولکول تشکیل و ترمیم غضروف مفصلی را تحریک میکند. هنگامی که این مکمل بهصورت خوراکی مصرف میشود، بهراحتی میتواند توسط سیستم گوارش جذب شود و میتوان آن را چهار ساعت پس از مصرف، در غضروف ردیابی کرد.
مشابه داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، مانند مهارکنندههای Cox-2، گلوکزامین سولفات نیز اثرات ضدالتهابی منحصربهفردی دارد. علاوه بر این، در برخی از آزمایشات آزمایشگاهی، مکمل گلوکزامین اثر محافظتی بر روی غضروف را نیز نشان داده است. این مطالعات نشان میدهد که گلوکزامین سولفات ممکن است از تجزیه غضروف دارای آرتروز جلوگیری کند و ممکن است پتانسیل کمک به ساخت غضروف را نیز داشته باشد.
گلوکزامین هیدروکلراید، شکل دیگری از گلوکزامین، نیز بهعنوان یک مکمل غذایی در دسترس است، اما برای درمان آرتروز کمتر مؤثر است. زیرا اعتقاد بر این است که بخش سولفات که در این فرمول وجود ندارد، نقش مهمی در تقویت غضروف و کمک به سنتز پروتئوگلیکان ایفا میکند. البته این فرضیه هنوز تأیید نشده است.
ازآنجاییکه این مکملها هضم و جذب جریان خون میشوند، ممکن است به طور خاص زانو را هدف قرار ندهند. آنها همچنین ممکن است علائم آرتروز را در سایر مفاصل مانند مچ پا و لگن تسکین دهند.
یکی از مکملهایی که به نظر نمیرسد به کاهش علائم آرتروز زانو کمک کند ویتامین D است. یک مطالعه تصادفی و کنترلشده ۲ساله روی 400 شرکتکننده هیچ تفاوتی در درد زانو یا ضخامت غضروف بین افرادی که مکملهای ویتامین D مصرف میکردند و افرادی که دارونما مصرف میکردند نشان نداد.
