فهرست مطالب
به طور طبیعی انحنایی به سمت بیرون در قسمت بالایی کمر وجود دارد که هنگام نگاهکردن به ستون فقرات از پهلو میتوانید آن را ببینید. در واقع به طور طبیعی قسمت میانی پشت یا ستون فقرات سینهای شما باید به سمت بیرون خمیده باشد. ناحیه لگن شما نیز باید به سمت داخل انحنا داشته باشد. به این انحنا به سمت داخل که در گردن و کمر شما وجود دارد لوردوز نیز میگویند.
به انحنای بیش از حد معمول در بالای ستون فقرات سینهای شما هایپرکایفوز گفته میشود. است، نامی که معمولاً کوتاه میشود و فقط به قوز کمر و یا کایفوز خلاصه میشود.
قوز کمر انواع مختلفی دارد. در واقع این نوع قوز کمر است که برنامه درمانی را که پزشک برای شما تجویز میکند تعیین میکند.
اگر بتوانید قوز پشت خود را اصلاح کنید، بهاحتمال زیاد قوز کمر وضعیتی دارید. همانطور که از نام آن پیداست، این قوز ناشی از وضعیت بدنی نامناسب است.
انحنای ناشی از قوز کمر ساختاری را نمیتوان تنها با اصلاحکردن وضعیت بدنی درمان کرد. قوز کمر ساختاری شامل یک مشکل در بخشی از ستون فقرات، مانند تغییر شکل در مهرهها میشود. انحنای ناشی از قوز کمر ساختاری بسیار زاویهدارتر از انحنای ناشی از قوز کمر وضعیتی است.
قوز کمر ساختاری خود نیز به دو نوع تقسیم میشود:
این نوع قوز کمر ناشی از بیماری دیگری نیست.
یکی از انواع قوز کمر ساختاری اولیه، قوز کمر مادرزادی است. این بدان معناست که شما با نقصهایی در ستون فقرات متولد شدهاید که باعث انحنای بیش از حد آن میشود. اغلب، مشکلات قلبی و کلیوی با قوز کمر مادرزادی همراه است، زیرا ستون فقرات، قلب و کلیهها تقریباً در یکزمان (هفته سوم تا ششم بارداری) رشد میکنند.
بهترین مثال قوز کمر ساختاری اولیه، قوز کمر شوئرمن است که به نام بیماری شوئرمن یا قوز کمر جوانی نیز شناخته میشود. این بیماری نوجوانان را تحتتأثیر قرار میدهد و زمانی ایجاد میشود که جلوی مهرهها بهسرعت پشت مهرهها رشد نکند. این موضوع باعث میشود تا مهرهها بهجای مستطیلشکل، گوهای شکل شوند و ستون فقرات شروع به خمیدگی بیش از حد میکند.
این نوع قوز کمر ناشی از بیماری دیگری است. بهعنوانمثال، پوکیاستخوان در ستون فقرات ممکن است مهرهها را تا حد شکستگی ضعیف کند. این موضوع میتواند باعث مشکلات ساختاری شود و ستون فقرات را بیش از حد به سمت بیرون خم کند. در این شرایط پوکیاستخوان بیماری اولیه است و قوز کمر یک وضعیت ثانویه محسوب میشود.
درمان زودهنگام بهویژه برای بیمار نوجوان قوز کمر اهمیت دارد. در صورت عدم درمان، پیشرفت منحنی میتواند منجر به مشکلات قابلتوجهی در دوران بزرگسالی شود. درنتیجه پیگیری معمول برای نظارت صحیح بر پیشرفت منحنی ضروری است.
ممکن است تمرینات خاصی برای تقویت عضلات پاراورتبرال بیمار توصیه شود (مثلاً فیزیوتراپی). علاوه بر این، بیمار باید تلاش آگاهانهای را برای تصحیح و حفظ وضعیت مناسب خود انجام دهد.
ممکن است از مسکنها و داروهای ضدالتهابی برای تسکین درد استفاده شود. از ارتزهای پددار میتوان برای کنترل درد استفاده نمود، اما اینها پیشرفت منحنی را کنترل نمیکنند. سن بیمار، پتانسیل رشد باقیمانده، درجه قوز کمر، پیشرفت منحنی و میزان گوهای بودن مهرها، درمان بیماری شوئرمن را تعیین میکند.
استفاده از بریس، درمانی استاندارد برای کنترل پیشرفت منحنی در نوجوانان است. برای اصلاح انحنا، ارتزهای گردنی توراکولومبوساکرال (CTLSO) ممکن است به مدت 24 ساعت در روز و به مدت یک سال استفاده شود. پزشک شما نوع بریس و نحوه پوشیدن آن را تعیین میکند (ساعتهای مورداستفاده در طی در روز و مدتزمان استفاده).
پس از دوره اولیه بریس، بیمار میتواند استفاده از بریس را کنار بگذارد. بریسینگ برای بیماران ۱۶ساله یا بالاتر ممکن است مفید نباشد. نوجوانان ممکن است استفاده از بریس را دشوار بدانند زیرا بریس میتواند ناراحتکننده، گرم، سفت، غیرجذاب باشد.
زمانی که قوز کمر شدید است (منحنی بیش از 70 درجه) و علائمی مانند درد با درمان محافظهکارانه برطرف نمیشوند، جراحی موردتوجه قرار میگیرد.
جراحی قوز کمر غیرطبیعی چندین هدف اصلی دارد:
تغییر شکل را کاهش دهد
کاهش درد و هرگونه علائم عصبی
جلوگیری از بدتر شدن منحنی
حتی اگر پزشک جراحی را توصیه کند، نیازی به انجام آن نیست. همیشه هدف از عمل، نتایجی که میتوانید انتظار داشته باشید و عوارض احتمالی را از پزشک خود بپرسید و اگر راضی به عمل نیستید از او درمانهای جایگزین را بخواهید. این موضوع حق شماست و پزشک شما باید خوشحال باشد که شما را به یک متخصص ارجاع دهد تا وضعیت شما را مجدد ارزیابی کند و به شما کمک کند تا در مورد درمان خود تصمیمی آگاهانه بگیرید.
هر نوع جراحی خطرات ذاتی دارد. جراحی قوز کمر در بزرگسالان با خطر زیادی برای اعصاب همراه است، بنابراین قبل از تصمیم به جراحی، باید مزایای احتمالی آن را بسنجید. اگر فواید آن بیشتر از خطرات باشد، باید بهطورجدی تری به گزینههای دیگری فکر کنید.
قبل از اینکه از شما خواسته شود فرم رضایت جراحی را امضا کنید، پزشک درباره خطرات احتمالی با شما صحبت خواهد کرد. عوارض احتمالی شامل، اما محدود به موارد زیر نیست:
آسیب به نخاع یا اعصاب
عدم التیام فیوژن استخوان (شبه آرتروز)
عدم بهبودی کامل
خرابی و یا شکست ابزار حین عمل
عفونت و یا درد محل پیوند استخوان
عوارض ممکن است منجر به جراحی بیشتر شود، بنابراین مجدداً – قبل از اقدام، مطمئن شوید که جراحی خود و خطرات آن را کاملاً درک کردهاید و در آخر توجه به این نکته ضروری است که تصمیم جراحی فقط با شماست.
پس از جراحی، طبیعی است که شما برای مدتی احساس درد و یا ناراحتی داشته باشید. بهخصوص اگر یک عمل جراحی سنتی (استئوتومی و فیوژن ستون فقرات) داشته باشید. اغلب، برای روزهای اول پس از جراحی، از بیحسی کنترلشده بیمار (PCA) برای کنترل درد استفاده میشود. یک دستگاه PCA شما را قادر میسازد تعیین کنید که چه زمانی داروی ضددرد را از طریق یک سوزن در بازو دریافت میکنید. این “کنترل درد بیمار” کمک میکند تا اطمینان حاصل شود که در هنگام بهبودی پس از جراحی هرگز درد قابلتوجهی را تجربه نخواهید کرد.
معمولاً در عرض چند روز پس از جراحی، پزشک شما را به فیزیوتراپیست ارجاع میدهد که یک برنامه سفارشی برای شما تجویز کند. اهداف این برنامه درمانی این خواهد بود که بادقت و به طور پیوسته قدرت، انعطافپذیری و دامنه حرکت خود را بازیابی کنید. احتمالاً فیزیوتراپی را برای مدتی ادامه خواهید داد و بهاحتمال زیاد تمریناتی در خانه به شما داده میشود تا آنها را برای بهبودی عملکرد خود انجام دهید.
در ویدئوی زیر میتوانید مراحل عمل قوز کمر را بهخوبی مشاهده کنید.