پیری روی تمام اندام‌ها و سیستم‌های بدن تأثیر می‌گذارد، یکی از این سیستم‌ها که در این متن در مورد آن بحث خواهیم کرد عضله اسکلتی است، تغییرات زیادی در سیستم عضلانی به دلیل روند پیری اتفاق می‌افتد. در سن 80 سالگی، 40-50٪ از قدرت عضلانی، توده عضلانی، نورون‌های حرکتی آلفا و سلول ماهیچه‌ای از بین می‌روند.
تأثیر پیری بر واحد حرکتی
در دوران پیری تعداد واحدهای حرکتی-عملکردی کاهش یافته است، بازسازی واحد حرکتی با دفع فیبرهای عضلانی به ویژه الیاف نوع 2 انجام می‌شود و پس از آن دوباره این کاهش، توسط آکسون‌ها از واحدهای حرکتی منشا می‌گیرد.
اگر تا به امروز از ویزیت آنلاین و رایگان استفاده نکرده اید با تکمیل کردن فرم ذیل منتظر تماس همکاران جهت تعیین نوبت برای ویزیت باشید.
تأثیر پیری بر عضله
قدرت عضلانی:
قدرت عضله و قدرت پیشرفت عضلات کاهش می‌یابد، به طور کلی ضعف در دهه 3 زندگی شروع می‌شود و کاهش قدرت پیشرفت عضلات با پیرتر شدن فرد بیشتر می‌شود، تخمین زده می‌شود 8٪ قدرت عضلات در این دوران کاهش می‌یابد.
عوامل مؤثر بر قدرت عضلات
1. ورزش، باعث تقویت قدرت عضلات خواهد شد.
2. رژیم غذایی مناسب روند پیری را به تعویق انداخته است.
3. آسیب باعث تخریب فیبر عضلانی می‌شود.
ویژگی‌های عضلات در پیری:
1. ضعف
2. کاهش توده عضلانی
3. کاهش مویرگ‌ها و خونرسانی به فیبرهای عضلانی
3. رسوب چربی جایگزین فیبرهای عضلانی می‌شود
سرعت انقباض
سرعت فیبرهای عضلانی برای انقباض در پاسخ به پیام عصب حرکتی کاهش یافته است که منجر به کاهش کلی زمان انقباض عضلات می‌شود.
استقامت عضلات
از آن جا که با افزایش سن عضله توانایی سیستم مویرگی عضلات در تغذیه ماهیچه‌ها از بین می‌رود، در نتیجه افت استقامت و خستگی عضلات به راحتی اتفاق می‌افتد.
توده عضلانی
در صورت عدم تحرک، روند پیری باعث می‌شود افراد دچار از دست رفتن توده‌های عضلانی شوند و عضلات آن‌ها آتروفی می‌شوند، این امر می‌تواند با فعالیت بدنی به تأخیر بیفتد.
متابولیسم پروتئین
سنتز پروتئین با پیشرفت سن کاهش می‌یابد و تعادل بین سنتز و تحلیل مختل می‌شود.
