فهرست مطالب
وقتی دست خود را تا جایی که می‌توانید باز می‌کنید، یک فرورفتگی مثلثی شکل در پایه شست خود مشاهده می‌کنید. این فضا با نام مستعار snuffbox، دقیقاً جایی است که سندروم دکوروان De Quervain اتفاق می‌افتد. در این عارضه غلافی که دو تاندون دورکننده و خم‌کننده شست دست را در برمی‌گیرد دچار التهاب می‌شود.
زنان حدوداً چهار برابر بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به سندروم دکوروان هستند. همچنین بر اساس تحقیقاتی که در سال 2021 انجام شده است، احتمال ابتلای افراد بالای 40 سال و افرادی که حرکات تکراری مچ دست را انجام می‌دهند بیشتر از سایرین است.
تست‌های مختلفی برای تشخیص این سندروم وجود دارد. اما دو تست فینکلشتاین و آشهوف از همه آن‌ها معتبرتر می‌باشد.
بر اساس یک مقاله معتبر در سال 2021، دکتر هری فینکلشتاین برای اولین‌بار این آزمایش را در سال 1930 معرفی نمود. این تست یک مانور ساده است که متخصصان آموزش‌دیده برای تشخیص سندروم دکوروان از آن استفاده می‌کنند. درد در طول این آزمایش می‌تواند به رد سایر شرایطی که می‌توانند علائم مشابهی ایجاد کنند کمک کند.
تحقیقات انجام شده از منبع معتبر 2018 نشان می‌دهد که این تست دقیق‌تر از آزمایش دیگری است که برای تشخیص سندروم دکوروان استفاده می‌شود و با نام تست آیشهوف Eichhoff شناخته می‌شود.
متخصصان پزشکی معمولاً تست فینکلشتاین را در سه مرحله با افزایش سطح فشار انجام می‌دهند.
مرحلهٔ 1
پزشک از شما می‌خواهد که بازوی خود را طوری قرار دهید که مچ دست شما بیرون از انتهای میز درمان باشد و شست شما روبه‌بالا باشد. شما هر سه مرحله آزمون را از این موقعیت انجام خواهید داد.
در این مرحله، متخصص از شما می‌خواهد که دست خود را ریلکس کنید و اجازه دهید تا مچ دست آویزان شود. اگر التهاب شدید داشته باشید، ممکن است در این وضعیت احساس درد کنید.
مرحله 2
اگر مرحله 1 باعث درد نمی‌شود، پزشک فشار ملایمی به سمت پایین به دست شما وارد می‌کند تا ارزیابی کند که آیا درد دارید یا خیر.
مرحله 3
اگر در دو مرحله اول دردی را تجربه نکردید، پزشک نسخه اصلی آزمایش را انجام خواهد داد. او انگشت شست شما را می‌گیرد و آن را به سمت کف دست شما خم می‌کنند و از شما می‌پرسند که آیا احساس درد می‌کنید یا خیر.
درصورتی‌که در هر مرحله از آزمایش احساس درد در امتداد شست خود داشته باشید، آزمایش مثبت است. یک آزمایش مثبت نشان می‌دهد که شما به سندروم دکوروان مبتلا هستید.
بسیاری از متخصصان سلامت، کتاب‌های درسی و مجلات، آزمون فینکلشتاین را با آزمون دیگری به نام آزمون آیشهوف اشتباه می‌گیرند.
متخصصان تست فینکلشتاین را نسبت به تست آیشهوف ترجیح می‌دهند. آزمایش آیشهوف می‌تواند باعث درد در بافت‌های اطراف شود و منجر به مثبت‌شدن کاذب تست شود.
متخصص، مانند آزمون فینکلشتاین دست شما را در انتهای میز قرار می‌دهد. سپس از شما می‌خواهد که انگشتان خود را دور شست خود حلقه کنید و دست خود را مشت کنید.
سپس مچ دست شما را ثابت نگه می‌دارد و نیروی ملایمی را به سمت پایین وارد می‌کند تا ببیند آیا درد دارید یا خیر.
سندروم دکوروان در شما اغلب زمانی از بین می‌رود که فعالیت‌هایی که باعث آن شده‌اند را متوقف کنید. به‌عنوان‌مثال، ممکن است درد در مادرانی که به‌تازگی شیردادن به کودک خود را شروع کرده‌اند، زمانی که بلندکردن مکرر کودک خود را متوقف کنند، فروکش کند.
اگر درد مداوم باشد، پزشک ممکن است توصیه کند که از داروهای ضدالتهاب، آتل و یا تزریق کورتیکواستروئید استفاده کنید.
تزریق کورتیکواستروئید اغلب پس از یک یا دو تزریق باعث تسکین کامل درد می‌شود. در یک مطالعه در سال 2019، محققان نرخ موفقیت این روش را بیش از 90٪ عنوان کرده‌اند. در مطالعه‌ای در سال 2020، محققان دریافتند که بی‌حرکتی پس از تزریق، ممکن است باعث شود تا میزان موفقیت تزریقات اندکی کاهش یابد.
اگر گزینه‌های بالا مؤثر واقع نشدند، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. یک بررسی در سال 2022 نشان داد که آزادسازی غلاف تاندون با جراحی باعث ازبین‌رفتن درد در 95 درصد افراد می‌شود.
کارشناسان آزمون فینکلشتاین را دقیق‌تر از آزمایش آیشهوف می‌دانند. اما مطالعات گسترده‌تری برای ارزیابی دقت آن موردنیاز است. در یک مطالعه کوچک در سال 2019، محققان در 46.7 درصد از موارد تست‌های فینکلشتاین و 53.3 درصد از موارد آزمایش آیشهوف را مثبت کاذب گزارش کردند.
فقط یک متخصص پزشکی آموزش‌دیده باید تست فینکلشتاین را برای به‌دست‌آوردن نتایج دقیق بر روی شما انجام دهد. اگر مچ دست شما در زاویه مناسب نباشد، آزمایش می‌تواند ساختارهای دیگر را درگیر کند و باعث مثبت‌شدن کاذب شود.
یک متخصص پزشکی معمولاً می‌تواند سندروم دکوروانرا بر اساس علائم شما و نتایج آزمایش فینکلشتاین تشخیص دهد. تصویربرداری‌ها، مانند اشعه ایکس، می‌تواند به رد علل دیگر مانند آرتریت کمک کند.
سندروم دکوروان التهاب تتاندون‌های مچ دست است که به پایه انگشت شست شما متصل می‌شوند. این سندروم نوعی از سندرم تونل کارپال نیست، و با این سندروم متفاوت است.
