سندرم گیر افتادگی شانه

سندرم گیر افتادگی شانه وضعیتی است که در حین حرکاتی مانند بالا بردن بازو و شانه، بورس شانه یا تاندون‌های روتاتور کاف به طور متناوب گیر افتاده و فشرده می‌شوند. گیر افتادگی شانه می‌تواند بسیار دردناک باشد. تداوم گیر افتادگی شانه ممکن است باعث بورسیت شانه یا آسیب دیدگی ساختاری در تاندون‌های روتاتور کاف فرد شود (تاندینوپاتی روتاتور کاف یا پارگی روتاتور کاف).

گیر افتادگی مکرر در مرحله اول منجر به حرکات دردناک شانه می‌شود اما می‌تواند با پارگی روتاتور کاف منجر به ضعف عملکرد قابل توجهی شود.

محل گیر افتادگی شانه

محل بروز گیر افتادگی شانهجایی است که کمترین فضای موجود بین استخوان‌های شانه وجود دارد. محل برخورد بین سر استخوان بازو (استخوان گرد روی شانه) و بالای استخوان شانه (معروف به آکرومیون) رخ می‌دهد.

فرم ویزیت آنلاین و رایگان

اگر تا به امروز از ویزیت آنلاین و رایگان استفاده نکرده اید با تکمیل کردن فرم ذیل منتظر تماس همکاران جهت تعیین نوبت برای ویزیت باشید.

در حین عملکرد طبیعی شانه، نباید هیچ تأثیری در روند حرکات کتف یا تاندون‌های روتاتور کاف وجود داشته باشد. با این حال، هنگامی که عضلات شانه ضعیف یا هماهنگ نیستند، الگوی حرکتی غیرطبیعی می‌شود و ممکن است مشکلاتی ایجاد شود.

اولین نشانه از گیر افتادگی شانه اغلب قابل مشاهده با یک لمس ساده روی شانه است که به یک لمس دردناک، کاهش حرکت و در نهایت کاهش عملکرد شانه تبدیل می‌شود. هنگامی که گیر افتادگی اتفاق می‌افتد، بورس شانه به طور مکرر متورم و ملتهب می‌شود و بورسیت شانه‌ایجاد می‌شود. به همین ترتیب، برخورد مکرر در تاندون روتاتور کاف می‌تواند منجر به تاندینوپاتی روتاتور کاف شود. در موارد شدید، پارگی روتاتور کاف ایجاد می‌شود. این شرایط می‌توانند به طور مستقل وجود داشته باشند.

شایع‌ترین تاندون روتاتور کاف سوپرااسپیناتوس است. ممکن است گاهی اوقات بشنوید که دچار گیر افتادگی سوپرااسپیناتوس یا گیر افتادگی فوق اسپایناتوس شده‌اید. این تعاریف مربوط به تاندون خاصی است که در گیر افتادگی شانه نقش دارد.

علائم گیر افتادگی شانه

علائم گیر افتادگی شانه شامل موارد زیر است:

احساس درد هنگام قرار دادن دست خود به پشت یا روی سر

احساس درد هنگام بستن کمربند ایمنی یا رد کردن دست‌ها از روی سینه.

احساس درد وقتی که شانه تا بالای سر بلند می‌شود.

احساس درد هنگام خوابیدن روی شانه درد.

احساس درد هنگام تغییر وضعیت زمانی که شانه در حالت استراحت است.

احساس ضعف یا درد عضلانی هنگام تلاش برای رسیدن به یک وسیله در مکانی با ارتفاع زیاد.

تشخیص گیر افتادگی شانه

در طول معاینه بالینی، یک متخصص حرکات اصلاحی یا پزشک شانه، گیر افتادگی شانه فرد را تشخیص می‌دهد. متخصصان حرکات اصلاحی یک سری آزمایشات مختص تشخیص مشکلات شانه را انجام می‌دهند تا مشکل ایجاد شده را تشخیص دهند. همچنین متخصصان حرکات اصلاحی دامنه حرکتی شانه و قدرت روتاتور کاف را ارزیابی می‌کنند.

سونوگرافی و تشخیص سندرم گیر افتادگی شانه

سونوگرافی یک آزمایش تشخیصی نسبتاً ارزان و مؤثر برای تشخیص گیر افتادگی دینامیکی شانه و تشخیص هرگونه آسیب مرتبط با آن از قبیل بورسیت شانه، پارگی روتاتور کاف، التهاب استخوان یا تاندینوپاتی شانه است. در طی اسکن سونوگرافی در زمان صحیح، متخصص سونوگرافی یا رادیولوژیست می‌تواند آنچه را که اتفاق می‌افتد هنگام حرکت شانه، مشاهده کند.

اشعه ایکس

اشعه ایکس نشان دهنده ضعف و مشکل نیست اما می‌تواند نشان دهد که آیا خار استخوان فضای ساب آکرومیال را باریک کرده است یا خیر. حتماً برای انجام مناسب‌ترین آزمایشات بالینی و تشخیصی با متخصص حرکات اصلاحی باید مشورت شود.

سندرم گیر افتادگی شانه

سندرم گیر افتادگی شانه بیشتر در افرادی رخ می‌دهد که فعالیت‌های بدنی که به حرکات مکرر بازو از بالای سر مانند تنیس، گلف، شنا، وزنه برداری یا پرتاب توپ نیاز دارند را انجام می‌دهند. مشاغلی که نیاز به بلند کردن مکرر شانه‌ها یا بالا نگه داشتن بازوها و شانه‌ها دارند نیز در معرض خطر گیر افتادگی روتاتور کاف قرار دارند.

عوامل ابتلا به گیر افتادگی شانه

حرکت مکرر بازو از طریق منطقه گیر افتاده است که اغلب باعث تماس بورسا و روتاتور کاف با انتهای خارجی لبه استخوان شانه (آکرومیون) می‌شود. وضعیت‌هایی که فضای داخل شانه را به‌طور قابل توجهی باریک می‌کنند عبارت‌اند از:

بازو مستقیماً در مدت زمان طولانی بالای سر قرار گرفته باشد.

بازو در ارتفاعی بالا و نزدیک به شانه در حال فعالیت و انجام کار قرار گرفته باشد.

شانه در حال چرخش مکرر باشد.

شانه‌ها از تاندون‌های روتاتور کاف در برابر ضربات ساده و ضربه‌های وارد شده به استخوان (عمدتاً آکرومیون) و رباط‌ها محافظت می‌کند و قوس محافظ بالای شانه را تشکیل می‌دهد. با این حال هر یک از این ساختارها می‌توانند آسیب ببیند، خواه استخوان‌ها، عضلات، تاندون‌ها، رباط‌ها یا بورس‌ها باشد. آسیب‌ها از بورسیت شانه گرفته تا التهاب خفیف تاندون (تاندونیت روتاتور کاف)، تاندونوپاتی کلسیفیک (تشکیل استخوان درون تاندون) تا پارگی تاندون روتاتور کاف جزئی کاملاً متفاوت هستند که حتی برخی از آن‌ها ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.

سندرم گیر افتادگی تدریجی شانه

اگر شروع گیر افتادگی شانه تدریجی بود، وضعیت ایستا و پویا، هر دو نیاز به ارزیابی دقیق دارد. قدرت عضلانی، انعطاف‌پذیری و شکل ستون فقرات نقش اساسی در تشخیص این موضوع دارند و باید توسط متخصص حرکات اصلاحی کاملاً ارزیابی شود تا درمان را برنامه‌ریزی و هدایت کند. گیر افتادگی تدریجی شانه به دلیل عادت‌های ضعیف حرکتی و نیاز به عادی سازی این عادت‌ها در حین توان‌بخشی به طور تدریجی و آهسته عود می‌کند.

درگیری روتاتور کاف

روتاتور کاف یک گروه ضروری از عضلات کنترل کننده و پایدار است که مرکزیت مفصل شانه را حفظ می‌کند. این موقعیت مرکزی از صدماتی مانند گیر افتادگی و دررفتگی جلوگیری می‌کند. هنگامی که به هر گونه آسیب روتاتور کاف مشکوک شدید، تأیید نوع دقیق آسیب روتاتور کاف بسیار مهم است، زیرا درمان بسته به نوع یا ترکیبی خاص از آسیب روتاتور کاف متفاوت است.

کتف (درگیر شدن لبه استخوان شانه)

به عنوان پایه تمام اندام فوقانی، کتف نقش مهمی دارد که بازو را به قفسه سینه متصل می‌کند. بازو سپس به عنوان یک رابط عمل می‌کند تا طیف وسیعی از فعالیت‌های عملکردی را انجام دهد. کنترل ضعیف عضلات کتف می‌تواند آکرومیون را به بورس شانه و روتاتور کاف وارد کند که ممکن است باعث گیر افتادگی دینامیک شانه شود. در این حالت، توان‌بخشی باید شامل ارزیابی و عادی سازی عملکرد کتف باشد.

گیر افتادگی ثانویه روتاتور کاف – بی ثباتی پویا

در صورت داشتن شانه‌ای که به صورت پویا ناپایدار باشد، گیر افتادگی می‌تواند رخ دهد. در این صورت، ترکیبی از حرکت بیش از حد مفصل، شلی رباط و ضعف عضلانی در اطراف مفصل شانه وجود دارد. این برخورد معمولاً با گذشت زمان به دلیل فعالیت تکراری، ضربه، آسیب دیدگی قبلی، وضعیت بد بدن یا کم تحرکی رخ می‌دهد. در شانه ناپایدار، روتاتور کاف مجبور است بیشتر کار کند که این می‌تواند باعث آسیب شود. یک روتاتور کاف که بیش از حد کار می‌کند خسته می‌شود و در نهایت به دلیل مهار درد یا پارگی تاندون ملتهب و ضعیف می‌شود. هنگامی که روتاتور کاف به طور منظم کار نمی‌کند، قادر به جلوگیری از ورود بازو در فضای زیر آکرومیال، له شدن بورس یا تاندون‌ها نیست.

عدم درمان صحیح این بی ثباتی باعث عود مجدد آسیب می‌شود. تکنیک ضعیف یا عادت‌های بد تمرینی مانند تمرین بیش از حد و سخت نیز یکی از دلایل عمده آسیب‌هایی، مانند بورسیت یا تاندینوپاتی است.

درمان گیر افتادگی شانه

گیر افتادگی شانه ممکن است ساختارهای زیادی را تحریک کند. هر ساختار ممکن است به یک روش درمانی متفاوت نیاز داشته باشد. اهمیت درک اینکه چرا این مشکل در درجه اول اتفاق افتاده است مهم‌ترین مرحله برای حل کوتاه مدت و جلوگیری از گیر افتادگی‌های مکرر شانه است که می‌تواند فرد را مستعد پارگی روتاتور کاف و جراحی روتاتور کاف کند. از آنجا که آسیب دیدگی‌های ناشی از شانه و گزینه‌های درمانی به میزان قابل توجهی متفاوت است، همیشه مهم است که یک قرار ملاقات با متخصص حرکات اصلاحی که مهارت بسیاری در تشخیص آسیب دیدگی شانه دارد، ترتیب دهید.

محققان به این نتیجه رسیده‌اند که بیشتر از هفت مرحله وجود دارد که باید برای بازسازی گیر افتادگی شانه و جلوگیری از عود آن پوشش داده شود. مراحل شامل موارد زیر هستند:

آسیب زودرس: محافظت، تسکین درد و درمان ضد التهابی

دامنه حرکت کامل شانه را بازیابی کنید.

کنترل حرکت کتف و وضعیت کتف را ارزیابی کنید.

عملکرد طبیعی گردن، کتف، توراسیک و شانه را ارزیابی کنید.

مقاومت روتاتور کاف را ارزیابی کنید.

تمرینات با سرعت، قدرت، انعطاف‌پذیری و چابکی را ارزیابی کنید.

بازگشت به ورزش یا کار.

تمرینات اصلاحی و گیر افتادگی شانه

با توجه به تنوع زیاد بین بیمارانی که گیر افتادگی شانه را تجربه می‌کنند، هر بیمار باید یک برنامه تمرینی مخصوص محافظت از شانه دریافت کند. منطقی است که یک شناگر که از مشکل شانه شناگران رنج می‌برد، یک برنامه تمرینی متفاوت با یک ورزشکار پرتاب کننده، یا یک خانم مسن که فقط مایل است برای باز کردن درب یک کمد یا آویختن لباس بهبود یابد، دریافت کند. متخصصان حرکات اصلاحی در تشخیص چگونگی درمان و تهیه برنامه‌های تمرینات اصلاحی مختص فرد می‌توانند کمک کنند و فرد را در روند بهبودی راهنمایی نمایند.