اگر متوجه این موضوع شده‌اید که درد شانه دارید و یا در انجام خیلی از حرکات و فعالیت‌ها مشکل دارید و حس می‌کنید دامنه حرکتی مفصل شانه کم شده حتماً پست مربوط به شانه‌ی یخ زده داخل پیج را بخوانید. برای اینکه بتوانید بیشتر با این سندروم و بیماری آشنا بشوید و راه‌های بهبودی و کاهش درد را آموزش ببینید این مقاله را با دقت و کامل بخوانید و تمرینات مفید برای کاهش درد و علائم شانه‌ی یخ زده را دنبال کنید که قطعاً کمک کننده خواهد بود. دقت کنید برای تشخیص مطمئن و انجام روش‌های درمانی مؤثر با یک متخصص حرکات اصلاحی ملاقات کنید.
فهرست مطالب
شانه یخ زده که در پزشکی به آن کپسولیت چسبنده می‌گویند، اختلالی است که در آن کپسول شانه، بافت همبند اطراف مفصل گلنوهومرال شانه، ملتهب و سفت می‌شود و همراه با نوارهای غیرطبیعی بافتی به نام چسبندگی رشد می‌کند و حرکت را به شدت محدود می‌کند؛ و ایجاد درد مزمن 1. سندرم شانه یخ زده (FSS)، همچنین به عنوان کپسولیت چسبنده (AC) شناخته می‌شود، یک ناتوانی شایع است که با ناراحتی همراه با نقص عملکردی تدریجی مفصل گلنوهومرال گوی و سوکت، مشخص می‌شود که به طور خاص حرکات فعال و غیرفعال شانه را محدود می‌کند. علائم شانه یخ زده شامل درد و سفتی در شانه است که به مرور زمان بدتر می‌شود.
شانه یخ زده وضعیتی است که شانه را تحت تأثیر قرار می‌دهد و آن را با از دست دادن تحرک دردناک و سفت می‌کند. علائم و نشانه‌های شانه یخ زده به تدریج پیشرفت می‌کنند، به مرور بدتر می‌شوند و طی چند سال برطرف می‌شوند. علائم شامل درد مبهم یا دردناک در ناحیه بیرونی شانه، ناتوانی در حرکت دادن شانه (حرکت محدود)، درد در هنگام هر نوع حرکت شانه و درد در شانه در طول شب است که خواب را مختل می‌کند. عوامل خطر شامل شرایط پزشکی مانند دیابت، پرکاری یا کم کاری تیروئید، بی حرکتی یا کاهش تحرک به دلیل شکستگی بازو، سکته مغزی یا جراحی‌هایی مانند ماستکتومی است. در میان افراد مسن شایع‌تر است و زنان در معرض خطر بیشتری برای ایجاد شانه یخ زده هستند. درد و سفتی طولانی مدت در شانه آسیب دیده ممکن است وجود داشته باشد.
شانه یخ زده می‌تواند ناشی از التهاب و سفت شدن کپسول اطراف مفصل شانه باشد. عوامل خطر شامل شرایط پزشکی مانند دیابت، پرکاری یا کم کاری تیروئید، بی تحرکی یا کاهش تحرک به دلیل شکستگی بازو، سکته مغزی، یا جراحی‌هایی مانند ماستکتومی، سن (شایع‌تر در میان افراد مسن)، جنسیت (زنان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا هستند). شانه یخ زده) و آسیب قبلی. برخی از بیماری‌های سیستمیک مانند سل و بیماری پارکینسون نیز می‌توانند باعث یخ زدگی شانه شوند.
هدف درمان شانه یخ زده کاهش درد شانه و حفظ دامنه حرکتی است. درمان‌ها شامل داروها، درمان‌ها و جراحی است. داروهایی مانند آسپرین، ایبوپروفن (ضد درد) برای کنترل درد و کاهش التهاب استفاده می‌شود. تزریق استروئید برای کاهش درد و بهبود تحرک استفاده می‌شود. هیدرودیلاتاسیون شامل تزریق آب استریل به داخل کپسول مفصلی برای کشش بافت ها و بهبود حرکت است. دستکاری شانه شامل حرکت دادن شانه در جهات مختلف پس از بیهوش کردن بیمار با استفاده از بیهوشی عمومی است. آرتروسکوپی شامل برداشتن بافت های اسکار و چسبندگی در مفصل شانه با استفاده از یک ابزار کوچک لوله مانند با دوربین است. ورزش درمانی شامل تمرینات دامنه حرکتی برای حفظ یا بازیابی هرچه بیشتر تحرک در شانه‌ها است. همیشه قبل از شروع هر کاری با ارائه دهنده خود صحبت کنید.
شانه یخ زده را می‌توان با کنترل درد شانه و حفظ دامنه حرکتی بیشتر در شانه درمان کرد. مسکن‌هایی مانند آسپرین و ایبوپروفن می‌توانند به کاهش درد و التهاب مرتبط با شانه یخ زده کمک کنند. تزریق استروئید می‌تواند به کاهش درد و بهبود تحرک شانه کمک کند، به خصوص اگر بلافاصله پس از شروع شانه منجمد انجام شود. هیدرودیلاتاسیون شامل تزریق آب استریل به داخل کپسول مفصلی برای کشش بافت ها و بهبود حرکت است. دستکاری شانه شامل حرکت دادن شانه در جهات مختلف پس از بیهوش کردن بیمار با استفاده از بیهوشی عمومی است. آرتروسکوپی شامل برداشتن بافت های اسکار و چسبندگی در مفصل شانه با استفاده از یک ابزار کوچک لوله مانند با دوربین است. فیزیوتراپی یک درمان مهم برای شانه یخ زده است.
شانه مفصل اصلی و مهم بدن است. ساختار پیچیده و دامنه حرکتی 360 درجه آن امکان انجام بسیاری از حرکات پویا و ضروری را فراهم می‌کند. متأسفانه این امر احتمال آسیب دیدگی بیشتری را به همراه دارد. یکی از تمرینات غیرفعال شانه که اغلب در طول توانبخشی شانه تجویز می‌شود، ورزش پاندول یا کادمن نامیده می‌شود که توسط ادینا کادمن توسعه یافته است. برای تسهیل دامنه حرکتی غیرفعال مفصل استفاده می‌شود و نیازی به انقباض عضلانی ندارد. تمرینات دامنه حرکتی برای شانه یخ زده مهم هستند. این تمرینات باید تحت نظر فیزیوتراپیست و متخصص حرکات اصلاحی انجام شود. برخی از تمرینات عبارت اند از کشش آونگ، کشش حوله، راه رفتن با انگشت روی دیوار، کشش زیر بغل، چرخش به بیرون.
پزشکان تمرینات آونگ را برای بسیاری از بیماری‌های شانه توصیه می‌کنند، از جمله:
چهار عضله احاطه کننده مفصل شانه (فوق خاردار، زیر خاری، زیر کتفی و ترس مینور) همگی روتاتور کاف را تشکیل می‌دهند. آن‌ها به حرکت و ثبات مفصل شانه توپی و سوکتی که در غیر این صورت شل است اجازه می‌دهند. آسیب به این ماهیچه‌ها یا تاندون‌ها می‌تواند باعث درد، محدودیت در حرکت و ضعف در شانه و بازو شود. جراحی اغلب برای پارگی‌های جدی روتاتور کاف توصیه می‌شود.
یک مطالعه در سال 2010 تشخیص داد که روش‌های توانبخشی مختلفی پس از جراحی روتاتور کاف استفاده می‌شود. آن‌ها اغلب شامل بی حرکتی فوری، مانند استفاده از زنجیر و تمرینات غیرفعال دامنه حرکتی هستند. در صورت انجام صحیح، این تمرینات به کاهش سفتی مفاصل و جلوگیری از چسبندگی و انقباضات و همچنین افزایش گردش خون و بهبود کمک می‌کند.
روش‌های مختلفی برای انجام تمرین‌های آونگی وجود دارد، اما بهتر است آن‌ها را زیر نظر پزشک یا فیزیوتراپیست خود انجام دهید تا مطمئن شوید که آن‌ها را همانطور که تجویز می‌کنند انجام می‌دهید.
این تمرین از وزن و حرکت بازو برای تشویق حرکت در مفصل شانه استفاده می‌کند و در عین حال عدم فعالیت عضلات آسیب دیده یا ترمیم شده را حفظ می‌کند.
وسایل مورد نیاز: میز
عضلات درگیر در این تمرین: فوق خاری، زیر خاری، زیر کتفی و ترس مینور
کنار یک میز بایستید و دست شانه سالم خود را روی میز قرار دهید و پاها را کمی بازتر از عرض شانه باز کنید.
تقریباً 75 تا 90 درجه از باسن خم شوید و اجازه دهید بازوی آسیب دیده به سمت زمین آویزان شود.
وزن خود را به پهلوی خود تغییر دهید، اجازه دهید بازوی خود آزادانه از پهلو به پهلو بچرخد.
وزن خود را به جلو و عقب ببرید، اجازه دهید بازوی خود آزادانه از جلو به عقب بچرخد.
هنگامی که با این حرکات احساس راحتی کردید، بدن خود را طوری حرکت دهید که بازوی شما به صورت دایره‌ای تاب بخورد، مراقب باشید از عضلات شانه برای ایجاد حرکت استفاده نکنید. دایره را کوچک، کمتر از 8 اینچ نگه دارید.
30 ثانیه ادامه دهید. هر روز، زمان را افزایش دهید تا بتوانید 3 تا 5 دقیقه انجام دهید.
5 بار در روز تکرار کنید.
این تمرین به شل شدن عضلات شانه و گردن کمک می‌کند و دامنه حرکتی غیرفعال مفصل شانه را امکان پذیر می‌کند. این بهترین حالت برای افرادی است که به دلیل تعادل یا کمردرد با ورزش ایستاده مشکل دارند.
وسایل مورد نیاز: تخت یا میز
عضلات درگیر در این تمرین: فوق خاری، زیر خاری، زیر کتفی و ترس مینور
روی شکم و نزدیک به لبه تخت دراز بکشید. بازوی آسیب دیده خود را از لبه آویزان کرده و به سمت زمین شل کنید. بگذارید تیغه شانه‌تان شل شود و تنش گردنتان را رها کنید.
نفس بکشید. در حالی که نفس خود را بیرون می‌دهید، بازوی خود را به آرامی به جلو و عقب بچرخانید. از استفاده از عضلات شانه برای شروع حرکت خودداری کنید. برای شروع بهتر است شخص دیگری به آرامی بازو را حرکت دهد.
30 ثانیه ادامه دهید، بازو را تقریباً 15 درجه حرکت دهید.
هر بار تا 3 تا 5 دقیقه کار کنید و حرکت را تا 30 درجه افزایش دهید.
5 بار در روز تکرار کنید.
این تمرین آونگی پیشرفته از وزنه دمبل یا مچ دست برای کشش بیشتر مفصل شانه استفاده می‌کند. مطالعه‌ای در سال 2006، یک منبع معتبر، تمرینات آونگ وزن دار و بدون وزن را مقایسه کرد. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که افزودن 3.3 پوند (1.5 کیلوگرم) به تمرینات پاندول ایستاده باعث افزایش فعالیت عضلات در صورت انجام صحیح نمی‌شود و می‌توان از آن‌ها در دوره توانبخشی اولیه استفاده کرد.
وسایل مورد نیاز: میز، دمبل یا وزن مچ دست (3 پوند)
عضلات درگیر در این تمرین: دلتوئید، زیر خاردار، فوق خاری، ذوزنقه فوقانی
کنار میز بایستید و دست شانه سالمتان را روی میز قرار دهید و پاها را کمی بیشتر از عرض شانه باز کنید.
از باسن خم شوید و اجازه دهید بازوی آسیب دیده به سمت زمین آویزان شود.
از شخصی بخواهید دمبلی را در دست آسیب دیده قرار دهد یا وزنه مچ دست را دور مچ شما بپیچد.
وزن خود را به پهلوی خود تغییر دهید، اجازه دهید بازوی خود آزادانه از پهلو به پهلو بچرخد.
وزن خود را به جلو و عقب ببرید، اجازه دهید بازو آزادانه، جلو به عقب بچرخد.
هنگامی که با این حرکات احساس راحتی کردید، بدن خود را طوری حرکت دهید که بازوی شما به صورت دایره‌ای تاب بخورد، مراقب باشید از عضلات شانه برای ایجاد حرکت استفاده نکنید. دایره را کوچک، کمتر از 8 اینچ نگه دارید.
به مدت 30 ثانیه ادامه دهید و به 3 تا 5 دقیقه افزایش دهید.
5 بار در روز تکرار کنید.
بازوی خود را تا سطح شانه بالا بیاورید و به آرامی انگشتان خود را تا جایی که می‌توانید از دیوار بالا ببرید. چند ثانیه نگه دارید. سپس انگشتان خود را به سمت پایین حرکت دهید. 3 بار تکرار کنید.
همانطور که در تصویر نشان داده شده است، یک حوله غلتانده شده را با هر دو دست محکم بگیرید.
به آرامی حوله را با دست بالا به سمت سقف بکشید. زمانی که دست پایین به آرامی به سمت بالا کشیده می‌شود، کشش را در شانه بازوی مقابل خود احساس خواهید کرد.
حدود 30 ثانیه نگه دارید.
جای دست‌ها را عوض کنید و تکرار کنید.
هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از یخ زدگی شانه وجود ندارد. با این حال، درمان زودهنگام درد یا سفتی شانه ممکن است به جلوگیری از بدتر شدن وضعیت کمک کند. اگر دیابت دارید، حتماً سطح قند خون خود را کنترل کنید. از بی حرکت کردن شانه برای مدت طولانی خودداری کنید. اگر جراحی یا آسیبی داشته‌اید که لازم است شانه خود را بی حرکت کنید، با پزشک خود در مورد تمریناتی که می‌توانید برای حفظ دامنه حرکتی مفصل شانه انجام دهید، صحبت کنید.
هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از یخ زدگی شانه وجود ندارد. با این حال، درمان زودهنگام درد یا سفتی شانه ممکن است به جلوگیری از بدتر شدن وضعیت کمک کند. اگر دیابت دارید، حتماً سطح قند خون خود را کنترل کنید. از بی حرکت کردن شانه برای مدت طولانی خودداری کنید. اگر جراحی یا آسیبی داشته‌اید که لازم است شانه خود را بی حرکت کنید، با پزشک و متخصص حرکات اصلاحی خود در مورد تمریناتی که می‌توانید برای حفظ دامنه حرکتی مفصل شانه انجام دهید، صحبت کنید.
