
درد زانو هنگام بالارفتن از پله
25 تیر 1402
درد کمر و کشاله ران در زنان
26 تیر 1402فهرست مطالب
- 1 آیا تمرینات ثباتدهنده و بازکننده ستون فقرات بر این ناهنجاری تأثیرگذار است؟
- 2 تمرینات کششی قفسه سینه
- 3 شرکتکنندگان در مطالعه
- 4 رویههای پژوهش
- 5 ارزیابیها
- 6 تمرینات ثباتدهنده ستون فقرات گردن
- 7 تمرینات تنفسی
- 8 تمرینات اکستنشن (بازکننده) ستون فقرات سینهای
- 9 نتایج حاصل از پژوهش
- 10 محدودیتهای پژوهش
- 11 نتیجهگیری نهایی
آیا تمرینات ثباتدهنده و بازکننده ستون فقرات بر این ناهنجاری تأثیرگذار است؟
سبک زندگی بیتحرک میتواند باعث ایجاد حالت سر به جلو شود. استفاده طولانیمدت از گوشیهای هوشمند میتواند منجر به کاهش زاویه جمجمه – مهرهای، الگوی حرکتی غیرعادی کتف و حالت سر به جلو شود. سر به جلو یک وضعیت نامناسب گردن است که با انتقال روبهجلو و گشادی بیش از حد مهرههای گردنی فوقانی مشخص میشود. استمرار این وضعیت غلط، بار اضافی را به ساختارهای خلفی گردن وارد میکند. بهعنوانمثال، وضعیت رباطهای گردنی و حرکت کتف را تغییر میدهد. این موضوع در درازمدت میتواند بر کیفیت زندگی و فعالیتهای روزمره تأثیر بگذارد.
تمرینات کششی قفسه سینه
تمرینات کششی قفسه سینه میتواند این عدم نا راستایی بدنی را که به هنگام وضعیت سر به جلو به وجود آمده است را بهبود بخشد. مطالعات مختلفی در مورد تمرینات اکستنشن (بازکننده) ستون فقرات قفسه سینه برای کیفوز یا قوز پشتی انجام شده است. این تمرینات میتوانند کمردرد را تسکین دهند و همراستایی ناحیه کمری خاجی را بهبود بخشند. مطالعات بسیاری نیز نتیجه تمرینات تنفسی را در حفظ وضعیت مناسب و افزایش توانایی حرکتی بررسی کردهاند و این تمرینات بهعنوان برنامهای برای پیشگیری از وضعیتهای غیرطبیعی اسکلتی – عضلانی استفاده میشوند. تمرینات تنفسی در بهبود عملکرد تنفسی و وضعیت گردن افراد مبتلا به سر به جلو مؤثر است. تمرینات انبساط قفسه سینه و تنفس شکمی میتوانند زاویه چرخش جمجمه (CRA) و زاویه کرانیوورتبرال (CVA) را بهبود بخشند. مطالعات همچنین نشان دادهاند که زوایای کرانیوورتبرال(CVA) بعد از تمرینات ثباتدهنده گردنی همراه با تمرینات تنفسی افزایش مییابد.

تمرینات تقویتی و کششی قفسه سینه و ستون فقرات گردنی میتواند با بهبود وضعیت سر به جلو در آزمودنیها، وضعیت کلی ستون فقرات را نیز بهبود بخشد. تمرینات قدرتی عضلات اکستانسور (بازکننده) گردن و قفسه سینه تأثیر مثبتی بر دامنه حرکتی گردن و سر به جلو دارد.
اگرچه مطالعات بسیاری در مورد وضعیت سر به جلو انجام شده است، اما هرگز مقایسه مستقیمی بین تمرینات ثباتدهنده گردنی همراه با تمرینات اکستنشن ستون فقرات سینهای و تمرینات ثباتدهنده گردنی همراه با تمرینات تنفسی در افراد مبتلا به وضعیت سر به جلو وجود نداشته است. ازاینرو در این مقاله میخواهیم مروری داشته باشیم بر یکی از تحقیقاتی که در این زمینه صورتگرفته است و نتایج این مطالعه را باهم بررسی نماییم.
شرکتکنندگان در مطالعه
برای انتخاب تعداد آزمودنیها از نرمافزار تحلیل توان استفاده شد. نتایج این تحلیل نشان داد که حجم نمونه لازم برای این مطالعه حداقل 29 نفر است؛ بنابراین این مطالعه بر روی 30 نفر که دارای عارضه سر به جلو بودند در دانشگاه Gyeongsan کره جنوبی انجام شد.
قبل از شرکت در این مطالعه، همه آزمودنیها از شرایط پژوهش اطلاع داشتند و رضایتنامه را امضا نمودند.
معیارهای ورود به مطالعه عبارت بودند از:
- زاویه کرانیوورتبرال (CVA) کمتر از 53 درجه
- زاویه چرخش جمجمه (CRA) بیشتر از 143 درجه
معیارهای خروج از پژوهش عبارت بودند از:
- مشکلات ذهنی یا شناختی که ممکن است آزمایش را تحتتأثیر قرار دهد
- افراد دارای سابقه جراحی گردن، آسیب و شکستگی گردن یا قفسه سینه بود.
هشت شرکتکننده مرد و هفت شرکتکننده زن در گروه آزمایش، با میانگین سنی تقریباً 20 سال قرار گرفتند. میانگین قد، وزن و شاخص توده بدنی (BMI) آنها به ترتیب 173 سانتیمتر، 68 کیلوگرم و 46/22 کیلوگرم بر مترمربع بود.
هفت شرکتکننده مرد و هشت شرکتکننده زن نیز در گروه کنترل با میانگین سنی 22 سال قرار گرفتند. میانگین قد، وزن و BMI آنها به ترتیب 171 سانتیمتر، 5/64 کیلوگرم و 22 کیلوگرم بر مترمربع بود.
رویههای پژوهش
آزمایش مقدماتی قبل از آزمایش رسمی آغاز شد. این مطالعه از سپتامبر تا نوامبر 2020 به طول انجامید. 30 نفر با وضعیت سر به جلو انتخاب شدند. آنها به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل با 15 نفر در هر گروه تقسیم شدند.
افراد شرکتکننده در آزمایش، تمرینات ثباتدهنده گردن را به همراه تمرینات اکستنشن (بازکننده) ستون فقرات سینهای انجام دادند و افرادی که در گروه کنترل بودند تمرینات ثباتدهنده گردن را به همراه تمرینات تنفسی انجام دادند. وضعیت سر آنها(زاویه چرخش جمجمه (CRA) و زاویه کرانیوورتبرال (CVA)) قبل و بعد از 4 هفته تمرین، اندازهگیری شد.
ارزیابیها
برای اندازهگیری تغییرات مربوط به وضعیت سر به جلو، زوایای CVA و CRA اندازهگیری شد. ناحیه تراگوس گوش، زائده خاری مهره C7 گردن و گوشه چشم خارجی بهعنوان نقاط نشانگر برای رسم این زوایا انتخاب شدند.
زاویه کرانیوورتبرال (CVA)از به هم وصل کردن نقاط تراگوس گوش، زائده خاری مهره C7 و خط افقی کشیده شده از زائده خاری C7 به دست میآید.
زاویه چرخش جمجمه (CRA) زاویهای است که توسط خط اتصال بین تراگوس گوش و گوشه چشم خارجی، و زائده خاری مهره C7 ایجاد میشود. هر دو زاویه از نمای جانبی و با استفاده از عکسهای دیجیتالی گرفته شده از افراد در حالت ایستاده طبیعی بررسی شد. محاسبات با استفاده از نرمافزار اندازهگیری زاویه انجام شد. یک دوربین موبایل در فاصله 1.5 متری در ارتفاع سرشانه هر آزمودنی قرار داده شد.
تمرینات ثباتدهنده ستون فقرات گردن
تمرینات ثباتدهنده ستون فقراتشامل دو مرحله بود:
- مرحله اول شامل یک الی دو هفته تمرین
- مرحله دوم شامل سه الی چهار هفته تمرین
تمرینات ثباتدهنده شامل موارد زیر بودند:
- کشش عضله ذوزنقه فوقانی
- کشش عضلات بالابرنده کتف
- کشش عضله نردبانی
- تقویت عضلات عمقی گردن در حالت خوابیده
- تقویت عضلات عمقی گردن در حالت نشسته
- حرکت تکاندادن سر
- کشش عضله سینهای بزرگ
- چرخش کتف به سمت بالا
- خمکردن گردن روبهجلو و عقب در حالت نشسته
- خمکردن سر به جلو و عقب در حالت چهار دستوپا

تمرینات تنفسی
برای انتخاب تمرینات تنفسی از مطالعات قبلی استفاده شد. این تمرینات شامل موارد زیر بود:
- تمرین آگاهی از تنفس
- تمرینات مربوط به انبساط دندهها
- تمرین تنفس دیافراگمی (در حالت خوابیده به پشت)
- تمرین تنفس دیافراگمی (در حالت خوابیده به روی شکم)
- تمرین تنفس دیافراگمی در حالت خوابیده به پشت با وزنه 1 کیلوگرم بر روی شکم

تمرینات اکستنشن (بازکننده) ستون فقرات سینهای
برای تمرینات اکستنشن ستون فقرات سینهای از مطالعات قبلی استفاده شد. هر تمرین 15 بار بهصورت گروهی انجام شد و برای هر دو گروه آزمایش و کنترل، سه بار در هفته به مدت 4 هفته تکرار شد. این تمرینات شامل موارد زیر بود:

نتایج حاصل از پژوهش
ناهنجاری سر به جلو به طور فزایندهای در زندگی روزمره و امروزی در حال گسترش است. این ناهنجاری علاوه بر درگیرکردن ستون فقرات گردنی، میتواند در ادامه بر سلامت کلی تأثیر منفی بگذارد؛ بنابراین پژوهشگران این مطالعه تصمیم گرفتند تا تأثیر تمرینات ورزشی بر وضعیت سر به جلو را بررسی کنند.
در این مطالعه، تفاوتهای آماری معنیداری بین زوایای چرخش جمجمه و کرانیوورتبرال گروه آزمایش و گروه کنترل قبل و بعد از مداخله مشاهده شد.
در این پژوهش گروه کنترل تمرینات مربوط به تنفس شکمی را انجام دادند و افراد گروه آزمایش تمرینات بازکننده ستون فقرات را دنبال کردند و هر دو گروه به مدت 4 هفته تمرینات ثباتدهنده ستون فقرات گردنی را انجام دادند.
تمرین ثباتدهنده ستون فقرات گردنی به تمرینات عمومی گفته میشود که باعث میشود تا ساختارهای مختلف ستون فقرات در وضعیت خنثی قرار گیرند و در نتیجه با بهبود انعطافپذیری، استقامت و قدرت در عضلاتی که ستون فقرات را تثبیت میکنند باعث بازسازی این ناحیه میشوند.
مطالعات قبلی نیز نشان دادهاند که تمرینات ثباتدهنده گردن میتوانند وضعیت سر به جلو را کنترل کنند. بهعنوانمثال مطالعهای که توسط چو و همکاران در سال 2018 انجام شده بود نیز نشان داد که تنفس شکمی و تمرینات انبساط قفسه سینه در بهبود زوایای CVA و CRA مؤثر بودند.
پژوهش کانگ و همکاران در سال 2018 نیز نشان داد که انجام تمرینات گردن تنها به مدت 4 هفته میتواند وضعیت سر به جلو را بهبود بخشد.
در این پژوهش نیز تفاوت در زوایای اندازهگیری شده در گروه آزمایش بیشتر از گروه کنترل بود. همانطور که قبلاً هم اشاره شد در گروه آزمایش، آزمودنیها تمرینات اکستنشن ستون فقرات قفسه سینه را انجام دادند. تحقیقات اخیر نیز نشان دادهاند که تمرینات تقویتی برای عضلات خمکننده گردن، وضعیتهای گردن و شانه را بهبود میبخشد. تمرینات فعالسازی عضلات خمکننده عمقی گردن در اصلاح ناهنجاری سر به جلو مؤثر هستند.
اگرچه تمرینات تنفسی نیز بر بهبود زوایای اندازهگیری شده در گروه کنترل نیز تأثیر داشتند؛ اما اعتقاد بر این است که به دلیل اینکه تمرینات اکستنشن ستون فقرات قفسه سینه به طور مستقیم بر عضلات این ناحیه تمرکز دارد میتواند تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد.
محدودیتهای پژوهش
بااینحال، محدودیتهای این مطالعه نیز قابلتوجه است. بهعنوانمثال:
فعالیتهای ورزشی اوقات فراغت آزمودنیها ممکن است بر نتایج تجربی تأثیر بگذارد.
جامعه موردمطالعه فقط شامل دانشآموزان بود نه سایر گروههای حرفهای.
دوره آزمایشی استفاده شده در این پژوهش کوتاه بود. میتوان در پژوهشهای در آینده سایر متغیرها را به طور مؤثرتری کنترل کرد و جمعیت مورد آزمایش و زمان انجام تمرینات را افزایش داد.
نتیجهگیری نهایی
این مطالعه باهدف مقایسه تأثیر تمرینات ثباتدهنده گردن همراه با تمرینات تنفسی و تمرینات ثباتدهنده گردن همراه با تمرینات اکستنشن ستون فقرات قفسه سینه بر وضعیت سر در افراد مبتلا به سر به جلو انجام شد.
در نهایت نتایج این پژوهش نشان داد که زوایای CVA و CRA به طور قابلتوجهی در گروه آزمایش بهبود یافت؛ بنابراین، تمرینات ثباتدهنده گردن همراه با تمرینات اکستنشن ستون فقرات سینهای برای بهبود این وضعیت توصیه میشود.