تشخیص دقیق پارگی دیسک گردن می تواند به درک مکانیسم های درد زمینه ای کمک کند، مانند اینکه کدام ریشه عصبی ممکن است فشرده شده باشد. تشخیص دقیق محل آسیب می تواند نقش مهمی در دریافت موثرترین درمان ایفا می کند.در این مقاله راه های درمان دیسک گردن بدون جراحی را شرح می دهیم
فهرست مطالب
اگر تا به امروز ویزیت نشده اید لطفا فرم زیر را تکمیل نمایید تا همکاران ما با شما تماس گرفته و زمان ویزیت آنلاین رایگان را با شما هماهنگ نمایند.
علل شایع پارگی دیسک گردن عبارتند از:
در طول زمان با افزایش سن، دیسک به طور طبیعی آب خود را از دست می دهد و انعطاف پذیری و دوام کمتری پیدا می کند. احتمال ایجاد ترک و پارگی در دیسکی که محتوای آب کمتری دارد بیشتر است.
ضربه مستقیم به ستون فقرات می تواند باعث پارگی دیسک شود
تشخیص دقیق پارگی دیسک گردن معمولاً شامل یک فرآیند 3 مرحله‌ای است:
سابقه بیمار. تاریخچه پزشکی بیمار شامل هر گونه بیماری مزمن، آسیب های گذشته یا سابقه کمردرد یا گردن درد بررسی می شود. اطلاعات مربوط به علائم فعلی نیز جمع آوری می شود.
معاینه جسمی. ممکن است گردن برای بررسی ناحیه دارای تورم، حساسیت یا درد لمس شود. پزشک همچنین دامنه حرکتی گردن و هرگونه علائم نقص عصبی در بازوها را بررسی می‌کند، مانند مسائل مربوط به رفلکس‌ها، بی‌حسی و یا ضعف.
تصویربرداری. تصویربرداری می تواند نشان دهد که آیا دیسک شروع به صاف شدن کرده و یا از محل طبیعی خود حرکت کرده است یا خیر. ام ار آی اغلب برای مشاهده پارگی دیسک به دلیل عکس برداری با نمای باکیفیتر از بافت‌های نرم، بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. اگر امکان استفاده از ام آر آی نباشد، سی تی یا سی تی میلوگرام نیز ممکن است در نظر گرفته شود.
در بسیاری از موارد، می توان به وسیله بررسی تاریخچه بیمار و معاینه فیزیکی اطلاعات لازم برای درمان را جمع آوری نمود، بنابراین اغلب انجام تصویربرداری فورا درخواست نمی شود. با این حال، برای تشخیص پارگی دیسک گردن به عنوان علت درد، معمولاً نیاز به مقایسه تاریخچه بیمار، معاینه فیزیکی، مطالعه تصویربرداری و یک تزریق تشخیصی با کنتراست با هدایت اشعه ایکس است.
درد ناشی از پارگی دیسک گردن معمولاً با درمان های غیرجراحی قابل کنترل است. درمان های اولیه ممکن است شامل یک دوره کوتاه استراحت، داروهای ضد درد و فیزیوتراپی برای بهبود استحکام، انعطاف پذیری و وضعیت گردن باشد.
پارگی دیسک گردن معمولاً زمانی که برای اولین بار ایجاد می شود، هنگام فعالیت، بیشترین درد را دارد. اگر درد گردن شدید است و یا به بازو یا دست انتشار می یابد، یک دوره کوتاه استراحت و یا اصلاح فعالیت توصیه می شود. برخی از موارد مربوط به استراحت و اصلاح فعالیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:
خودداری از فعالیت‌های سنگین، مانند کار بدنی یا ورزش
اجتناب از حرکات خاصی که درد را بدتر می کند، مانند چرخاندن سر به یک طرف
تغییر وضعیت خواب، مانند تعویض بالش و یا خوابیدن به پشت به جای پهلو یا شکم
استراحت به پارگی دیسک گردن کمک می کند تا درد کمتری داشته باشد. با کاهش درد، سطح فعالیت ممکن است دوباره افزایش یابد
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) به کاهش التهاب در بدن کمک می کنند. از آنجایی که برخی از بدترین دردهای ناشی از پارگی دیسک ناشی از التهاب ریشه های عصبی و سایر بافت ها است، مسکن های بدون نسخه معمولاً اولین داروهایی هستند که توصیه می شود.
اگر داروهای بدون نسخه تسکین درد کافی را ارائه نکنند، پزشک می تواند مسکن های دیگر را به صورت کوتاه مدت تجویز کند. برخی از این نمونه‌ها عبارتند از داروهای مسکن قوی، شل‌کننده‌های عضلانی یا استروئیدهای خوراکی. با توجه به خطر بالاتر عوارض جانبی خطرناک، داروهای مسکن تجویزی معمولاً فقط به صورت کوتاه مدت استفاده می شوند، مانند هنگام شعله ور شدن شدید دردو یا برای یک یا دو هفته.
تقویت و کشش گردن ممکن است به مقاومت آن در برابر درد کمک کند. برخی از تمرینات، مانند تمرینات چانه، ممکن است به سر و گردن برای حفظ وضعیت بهتر کمک کند. ضعیف شدن عضلات گردن به احتمال زیاد منجر به وضعیت سر به جلو و گردن درد می شود. هنگامی که سر در راستای خنثی با گوش‌ها که مستقیما بالای شانه‌ها قرار گیرد، فشار کمتری به ستون فقرات گردنی و دیسک‌های آن وارد می‌شود.
یک فیزیوتراپ یا سایر متخصصان سلامت می توانند یک برنامه فیزیوتراپی را برای رفع نیازهای خاص بیمار طراحی کنند. به عنوان مثال، برخی از تمرینات یا کشش ها ممکن است برای کاهش درد یا هدف قرار دادن عضلات خاص مدنظر قرار گیرند. با گذشت زمان، بیشتر بیماران می‌توانند به تمرینات و کشش‌های گردن در خانه ادامه دهند تا قدرت و انعطاف گردن را در طولانی مدت حفظ کنند.
اگر داروهای خوراکی و فیزیوتراپی تسکین درد کافی برای پارگی دیسک گردن را فراهم نکنند، ممکن است تزریق های درمانی در نظر گرفته شود. بیشتر تزریقات برای گردن درد با استفاده از فلوروسکوپی (هدایت اشعه ایکس) انجام می شود تا محل دقیق قرارگیری سوزن در ستون فقرات را تعیین کند. هدف از تزریق برای پارگی دیسک گردن این است که دارو مستقیماً در جایی که لازم است بدون آسیب رساندن به ساختارهای مهم در ستون فقرات مانند ریشه های عصبی، رگ های خونی یا نخاع تزریق شود. دو تزریق رایج برای پارگی دیسک گردن عبارتند از:
تزریق استروئید اپیدورال گردن: محلول استروئیدی به فضای اپیدورال (لایه بیرونی کانال نخاعی) برای کاهش التهاب تزریق می شود. این تزریق تا حد زیادی رایج ترین تزریقی است که برای پارگی دیسک استفاده می شود.
تزریق انتخابی ریشه عصبی: یک محلول استروئیدی و یک ماده بی حس کننده در نزدیکی عصب نخاعی که از سوراخ بین مهره ای خارج می شود، تزریق می شود. این تزریق همچنین برای کمک به تشخیص اینکه کدام ریشه عصبی ممکن است باعث درد شود استفاده می شود.
بسیاری از بیماران گزارش کرده اند که حداقل مقداری تسکین درد ناشی از تزریق برای پارگی دیسک گردن را تجربه کرده اند. عوارض نادر اما جدی ممکن است پس از این تزریقات به وجود بیاید، بنابراین توصیه می شود با پزشک در مورد فواید و خطرات احتمالی مشورت کنید.
دستکاری کایروپراکتیک ستون فقرات گردنی.
بسیاری از درمان‌های دیگر ممکن است باعث تسکین پارگی دیسک گردن شوند، مانند:
یخ درمانی یا گرما درمانی. قرار دادن یخ به مدت 15 یا 20 دقیقه در روز ممکن است به کاهش التهاب و کاهش درد کمک کند.. در هنگام استفاده از یخ یا گرما، 2 ساعت بین برنامه ها فاصله بگذارید تا خطر آسیب پوست را کاهش دهید.
کشش گردن. در این حالت، یک وسیله مکانیکی به سر بسته می شود و برای بلند کردن آرام ستون فقرات گردنی به سمت بالا و کشش استفاده می شود. هدف کاهش فشار روی دیسک ها و ریشه های عصبی است. برخی افراد در طول کشش تسکین درد را تجربه می کنند اما برخی دیگر این احساس را نخواهند داشت. . اگر کشش باعث تسکین درد شود، برخی از بیماران ممکن است یک دستگاه خانگی را برای انجام این درمان استفاده کنند.
ماساژ درمانی. یک ماساژ ملایم ممکن است با کمک کردن به شل شدن عضلات، افزایش جریان خون و افزایش آرامش، مقداری تسکین ایجاد کند. اگر ماساژ درد را تشدید کرد، باید فوراً آن را متوقف کنید.
درمان‌های دیگری برای درد پارگی دیسک گردن نیز در دسترس است و ممکن است برای برخی افراد تسکین دهنده باشد، از جمله درمان با تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS)، طب سوزنی، مراقبه ذهنی و غیره. ممکن است قبل از یافتن ترکیبی از درمان‌هایی که بیشترین تسکین را ارائه می‌کنند، به آزمایش و خطا نیاز باشد. اگر نقایص عصبی همچنان رو به بدتر شدن برود ( مانند افزایش بی حسی یا ضعف در بازوها ) ممکن است جراحی در نظر گرفته شود.
