آیا اسکولیوز به فرزند منتقل می‌شود؟ نتایج آزمایش اسکولیوز و ژنتیک نشان داده است، برای افرادی که برای اولین بار مبتلا به اسکولیوز تشخیص داده شده‌اند، بسیار رایج است که پزشکان ممکن است از بیمار یا والدین او سؤالاتی در مورد سلامتی بیمار بپرسند. برای مثال، یک پزشک ممکن است موارد زیر را بپرسد:
فهرست مطالب
اگر فرد دیگری در خانواده به بیماری اسکولیوز مبتلا باشد؟ سؤالات اضافی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
آیا ژنی وجود دارد که نسل‌ها را منتقل کند و احتمالاً باعث اسکولیوز شود؟
آیا وضعیت اسکولیوز یک مشکل ارثی است؟
همه این سؤالات و پاسخ‌های آن‌ها می‌تواند به بینش در مورد وضعیت اسکولیوز منجر شود.
آیا اسکولیوز به فرزند منتقل می‌شود؟ هیچ مدرک روشن یا مدرکی وجود ندارد که والدین می‌توانند ژن اسکولیوز را به فرزندان خود منتقل کنند. برخلاف سایر بیماری‌های ارثی، تفاوت زیادی در نوع و شدت بیماری وجود دارد که از نسلی به نسل دیگر ایجاد می‌شود. به عنوان مثال، مشخص است که اسکولیوز می‌تواند در یک دوقلو همسان رخ دهد و دیگری نه.
اگر تا به امروز ویزیت نشده اید لطفا فرم زیر را تکمیل نمایید تا همکاران ما با شما تماس گرفته و زمان ویزیت آنلاین رایگان را با شما هماهنگ نمایند.
از آنجایی که 80 درصد موارد اسکولیوز دلایل ناشناخته‌ای دارند، بسیاری از افراد معتقدند که یک نقص ژنتیکی به عنوان علت وجود دارد. برخی از مطالعات به ژن‌های مربوط به کشش فیبر عصبی، تراکم استخوان، ساختار بافتی و حرکت بیش از حد مفاصل اشاره می‌کنند. همچنین تمامی این بیماری‌ها تا حدودی در بروز اسکولیوز نقش دارند.
این مطالعه نشان می‌دهد که دانشمندان و محققان هیچ مدرکی برای شناسایی یک ژن یا گروهی از ژن‌های ایجاد کننده اسکولیوز ندارند. علاوه بر این، تعیین علل ریشه‌ای ایجاد وضعیت اسکولیوز در یک فرد بسیار دشوار است. با این حال، دلایل بالقوه متفاوتی وجود دارد که به شرح زیر است.
برای مدت طولانی، پزشکان، دانشمندان و محققان در تلاش برای درک اسکولیوز و تعیین علت یا علل آن بوده‌اند. در انجام این کار، محققان بسیاری از عوامل فردی را مورد بررسی قرار داده اند که شامل عدم تقارن در لگن تا تنش نخاع می‌شود. حتی با وجود سهولت ارتباط امروزی و بزرگنمایی آنلاین، پزشکان علتی را مشخص نکرده‌اند و به نظر می‌رسد که افراد مختلف به دلایل مختلف به اسکولیوز مبتلا هستند. در ادامه به توضیح در رابطه با اسکولیوز می‌پردازیم:
یک اثر ثانویه بالقوه آسیب نخاعی، ایجاد اسکولیوز است. اسکولیوز وضعیتی را توصیف می‌کند که در آن ستون فقرات دچار انحنای جانبی می‌شود. در حالی که در دوران نوجوانی شایع‌تر است، اسکولیوز می‌تواند در بزرگسالی نیز ایجاد شود، به خصوص زمانی که آسیب نخاعی درگیر باشد. برای کمک به درک ارتباط بین آسیب نخاعی و اسکولیوز، در این مقاله به بحث خواهیم پرداخت:
آسیب نخاعی می‌تواند ماهیچه‌های تشکیل دهنده تنه را فلج کند که می‌تواند حفظ تعادل و وضعیت نشستن را به خصوص در صورت عدم حمایت دشوار کند، زمانی که وضعیت بدن به طور مداوم به خطر بیفتد، می‌تواند به ایجاد اسکولیوز عصبی عضلانی کمک کند.
بر خلاف اسکولیوز ایدیوپاتیک (که شایع‌ترین شکل بدشکلی ستون فقرات است)، اسکولیوز عصبی عضلانی نتیجه آسیب به سیستم عصبی مرکزی (مغز و یا نخاع) است. بسته به ناحیه آسیب عصبی در CNS، کنترل حرکتی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد، در نتیجه عدم ثبات در عضلات اطراف ستون فقرات و در نتیجه خطر ابتلا به اسکولیوز عصبی عضلانی افزایش می‌یابد. به دنبال آسیب نخاعی، افراد ممکن است کنترل حرکتی و یا حس خود را از دست بدهند که می‌تواند منجر به مشکلاتی در حفظ وضعیت عمودی شود.
علاوه بر این، برخی از افراد مبتلا به آسیب نخاعی، انقباضات ماهیچه‌ای غیرارادی و طولانی‌مدت به نام اسپاستیسیتی را تجربه می‌کنند که می‌تواند بدن را به حالت‌های غیرطبیعی بکشاند و بیشتر به ایجاد اسکولیوز کمک کند. از آنجایی که افراد مبتلا به بیماری‌های عصبی تمایل به نرخ بالاتری از ناهنجاری ستون فقرات دارند، درک خطرات مرتبط با اسکولیوز کنترل نشده و نحوه مدیریت مؤثر وضعیت بدن ضروری است. در بخش زیر بحث خواهیم کرد که چگونه اسکولیوز عصبی عضلانی ناشی از آسیب نخاعی می‌تواند بر کیفیت زندگی تأثیر بگذارد.
ایجاد اسکولیوز در نتیجه آسیب نخاعی می‌تواند کیفیت زندگی را از طرق مختلف تحت تأثیر قرار دهد. انحنای جانبی ستون فقرات به طور کامل مرکز ثقل را تغییر می‌دهد و حفظ تعادل را دشوار می‌کند. در نتیجه، افراد ممکن است عوارض جسمی مختلفی را تجربه کنند، از جمله:
مشکل در راه رفتن، نشستن یا ایستادن مستقل
سقوط‌های مکرر
درد مزمن به دلیل افزایش فشار روی کمر و باسن
ایجاد زخم‌های فشاری
مشکلات تنفسی
این عوارض می‌تواند به طور قابل توجهی بر استقلال عملکردی فرد تأثیر بگذارد و به چالش‌هایی در انجام فعالیت‌های روزمره زندگی مانند بلند شدن از رختخواب، انجام جابجایی با ویلچر و لباس پوشیدن کمک کند. در نتیجه، افراد ممکن است برای مراقبت از خود بیشتر به یک مراقب وابسته شوند. علاوه بر این، ایجاد اسکولیوز همچنین می‌تواند به سلامت روانی فرد آسیب برساند. اثرات روانی بالقوه اسکولیوز ثانویه به آسیب نخاعی عبارت‌اند از:
تصویر بدن ضعیف
انزوای اجتماعی
عزت نفس پایین
افسردگی
اکنون که خطرات جسمی و روانی مرتبط با اسکولیوز را درک کرده‌اید، بخش بعدی مداخلات مدیریتی را مورد بحث قرار می‌دهد.
اگرچه اسکولیوز می‌تواند به تدریج پیشرفت کند و عوارض بیشتری ایجاد کند، اما به طور کلی یک اورژانس پزشکی در نظر گرفته نمی‌شود. با جستجوی پیشگیرانه مداخلات مدیریتی هنگامی که علائم اولیه وضعیت به خطر افتاده ظاهر می‌شود، افراد مبتلا به آسیب‌های نخاعی می‌توانند پیشرفت انحنای غیرطبیعی ستون فقرات را به حداقل برسانند و کیفیت زندگی خود را به حداکثر برسانند. در زیر، چندین مداخله مدیریتی برای اسکولیوز پس از آسیب نخاعی را مورد بحث قرار خواهیم داد.
به طور کلی، افرادی که دچار آسیب نخاعی شدیدتر و سطح بالاتر هستند، زمان زیادی را روی ویلچر خود می‌گذرانند زیرا منبع اصلی تحرک آن‌ها است. اضافه کردن اصلاحات ویلچر مانند قالب پشتی یا صندلی می‌تواند به قرار دادن بالاتنه در جهت عملکردی‌تر کمک کند. این امر حفظ تعادل در نشستن را بدون به خطر انداختن وضعیت بدن آسان‌تر می‌کند.
بریس ستون فقرات یک وسیله پوشیدنی است که به ارتقای هم ترازی اسکلتی عضلانی کمک می‌کند. انواع بریس های ستون فقرات موجود است. برخی از آن‌ها به دور کل تنه می‌پیچند، در حالی که برخی دیگر فقط در اطراف یک ناحیه خاص پیچیده می‌شوند تا حمایت ساختاری بیشتری را ایجاد کنند. درک این نکته مهم است که پوشیدن بریس یا استفاده از ویلچر اثرات اسکولیوز را معکوس نمی‌کند. با این حال، می‌تواند کمک کند:
از تنه خود حمایت کنید تا حفظ تعادل در نشستن راحت‌تر باشد
به آرامی عضلات اسپاستیک را کشیده و از سفت شدن بیشتر عضلات جلوگیری کنید
تأخیر در نیاز به جراحی
شرکت در تمرینات اصلاحی و جلسات تمرینی پس از آسیب نخاعی برای شناسایی نقاط ضعف عملکردی و تلاش برای توان‌بخشی آن‌ها از طریق تمرینات هدفمند ضروری است. تمرینات اصلی با تقویت و تحریک اتصالات عصبی بین تنه و سیستم عصبی مرکزی به بهبود تعادل در نشستن کمک می‌کند. هرچه بیشتر تمرین کنید که به طور آگاهانه وضعیت نشستن خود را اصلاح کنید، احساس راحتی بیشتری خواهید داشت. این به این دلیل اتفاق می‌افتد که سیستم عصبی مرکزی دارای خاصیت عصبی (قابلیت سیم کشی مجدد) است و با تحریکات مکرر سازگار می‌شود.
جراحی فیوژن ستون فقرات، زمانی که به عنوان یک درمان برای اسکولیوز استفاده می‌شود، معمولاً تنها زمانی توصیه می‌شود که انحنای ستون فقرات شروع به شدید شدن کند (حدود 50 درجه). این شامل استفاده از پیوند استخوان، پیچ و میله برای جوش دادن مهره‌ها به یکدیگر است. اگرچه جراحی احتمالاً انحنای ستون فقرات را به طور کامل صاف نمی‌کند، اما از پیشرفت انحنا جلوگیری می‌کند.
اسکولیوز می‌تواند پس از آسیب نخاعی به دلیل آسیب عصبی ایجاد شود که منجر به از دست دادن کنترل بر عضلات تشکیل دهنده مرکز بدن می‌شود. این عضلات برای حفظ تعادل ضروری هستند. بدون کنترل بر روی آن‌ها، افراد برای حفظ وضعیت عمودی و شروع به خم شدن به پهلو مبارزه می‌کنند. علاوه بر این، انقباضات غیرارادی عضلانی به نام اسپاستیسیتی می‌تواند منجر به تنش نامتقارن عضلانی در سراسر بدن شود و بیشتر به ایجاد اسکولیوز کمک کند.
اسکولیوز پس از آسیب نخاعی را می‌توان به طور مؤثر از طریق بریس، تمرینات اصلاحی، فیزیوتراپی و جراحی مدیریت کرد. با این حال، توانایی بازیابی کنترل بر عضلات مرکزی در درجه اول به شدت و سطح اسکولیوز و اینکه چقدر به طور منظم به دنبال توان‌بخشی هستید بستگی دارد.
امیدواریم این مقاله به انگیزه دهد تا اقدامات احتیاطی لازم برای جلوگیری از وضعیت بدنی به خطر افتاده و به حداکثر رساندن تحرک خود را انجام دهید.
